[Lapsi]

Kohë më parë një njeri po ecte në plazhë,në një natë me hënë të plotë…
Mendoi se po ta kishte patur një makinë të re,do të ishte i lumtur…
Nëse do të kishte patur një shtëpi të re do të ishte i lumtur…
Nëse do të kishte patur një punë të shkëlqyer,do të ishte i lumtur…
Nëse do të kishte patur një grua të shkëlqyer do të ishte i lumtur….
Në atë çast u pengua në një çantë plot me gurë
Filloi të luante me gurë duke i hedhur në det sa herë që mendonte…
Sikur të kisha….do të isha….!!!
Derisa mbeti vetëm me një gurë në cantë, të cilin vendosi ta mbante
Kur arriti në shtëpi vëreu se guri kishte qenë një diamant i çmueshëm
Mendoi se sa diamant kishte hedhur duke lozur në det,pa e vënë re se ishin gurë të çmuar…
Kështu veprojnë njerëzit….
Ëndërrojnë për atë që nuk e kanë,duke mos i dhënë rëndësi asaj që e kanë pranë
Po të vërenin më mirë do të shihnin se sa me fat janë…
Lumturia është shumë më afër asaj që mendojmë
Cdo gurë duhet parë me më shumë rëndësi
Cdo gurë mund të jetë një diamant i cmuar!
Cdo ditë e jona mund të jetë një gurë i çmuar dhe i pazëvendësueshëm…
Cdokush nga ne mund të vendos se a do ta vlerësoj gurin apo do ta hedh në det!
Ju e dini se si do të veproni por kujdes!!!
Një gurë i yti mund të kushtoj shumë…
Puno dhe vepro ngase vdekja nuk është humbja më e madhe….
Humbja më e madhe është të vdesim përbrenda tek sa jetojmë…
Jetoje plotësisht çdo ditë duke shpresuar në një të ardhme më të mirë…