[Arb]

Kur flitet e shkruhet për çështjen tonë kombëtare, por edhe për religjionet që ushtrohen brenda kombit tonë, duhet të flasim e të shkruajmë pa emocione, pa frustrime, pa impulse instiktive, pa maska, pa demagogji, pa djallëzi, pa interes, paanshmërisht, pa inat, pa xhelozi dhe pa urrejtje, ndaj njëri-tjetrit dhe ndaj fesë dhe ideologjisë së njëri-tjetrit, sepse të gjithë një mendim dhe një ide nuk mund të kemi. Është jo vetëm jodemokratike, por as edhe nuk është e mundur realisht e shkencërisht që të gjithë të mendojmë dhe të besojmë njësoj.

Duhet të shkruajmë e të flasim me zemër të pastër, me sinqeritet, me vetëdije kombëtare, me ndërgjegje njerëzore, me mendje të kthjellët dhe me logjikë të shëndoshë shkencore. Vetëm kështu thuhet e vërteta dhe triumfon drejtësia. Vetëm kështu dëshmohet shqiptarizmi dhe atdhedashuria jonë. Vetëm kështu dëshmohet para Zotit dhe para popullit dashuria, rrespekti dhe besimi në Krijuesin tonë e të Gjithësisë dhe ndaj atdheut tonë – Shqipërisë Etnike.

Të gjithë ata kalemxhinj që veten e quajnë gazetarë, publicistë, shkrimtarë, politikanë, intelektualë e patriotë, priftërinj e hoxhallarë,… dhe që tentojnë të rishkruajnë historinë tonë kombëtare sipas interesave të tyre ideologjike dhe fetare, duke i ndarë edhe heronjtë e kombit tonë në të krishterë e myslimanë, apo sipas përkatësisë së tyre eventuale partiake e ideologjike, këta s’janë asgjë tjetër pos injorantë e pseudoshqiptarë, janë shërbëtorë e mercenarë të të huajve.

Dëshmori është dëshmor. Ai ka derdhur gjakun për lirinë e popullit dhe të atdheut dhe jo për ndonjë ideologji apo religjion të caktuar. Prandaj, ata së pari janë shqiptarë e kombëtarë, pastaj mund të jenë ithtarë të ndonjë ideologjie apo besimtarë të ndonjë feje. Të gjithë heronjtë e kombit tonë kanë dhënë jetën për liri dhe atdhe dhe jo për ndonjë fé. Ndaj mos ua lëvizni eshtrat dhe mos ua trazoni shpirtin heronjve tanë të lavdishëm e të pavdekshëm, sepse do t’ju djegë zjarri i kësaj dhe asaj bote! Mos bëheni gjykatës të religjioneve, të popujve dhe të njëri-tjetrit, se nuk është detyra as e drejta e juaj. Falja dhe dënimi është vetëm në duar të Krijuesit tonë e të Gjithsisë.

Merruni me veten tuaj, me predikimin paqësor e dinjitoz të besimeve fetare. Ndihmoni kombin e atdheun të çlirohet e të bashkohet, sepse vetëm kështu do ta kryeni detyrën tuaj ndaj Zotit që u krijoi, ndaj Prindërve që u lindën, ndaj Popullit që u rriti dhe ndaj Atdheut që u burrëroi.

Duke ndarë dëshmorët dhe heronjtë e kombit tonë sipas përkatësisë së tyre fetare e partiake, ne bëjmë me vetëdije apo pa vetëdije, ndarjen e kombit dhe dobësimin e atdheut. Tipa të këtillë nuk janë as fetarë, as besimtarë dhe as shqiptarë. Këta Zoti i marroftë dhe populli i dënoftë!

Popullit dhe atdheut tonë i duhen bijtë e bijat e djeshme, bijtë e bijat e sotme dhe bijtë e bijat e nesërme – qofshin këta të krishterë apo myslimanë, sepse të gjithë janë shqiptarë e atdhetarë, që për liri e Shqipëri të marrin gjak në ballë. Riçlirimit dhe ribashkimit të Shqipërisë Etnike i duhen të gjithë bijat dhe bijtë e saj, përveç: injorantëve, fanatikëve fetarë, monistëve ideologjikë, mercenarëve të shitur dhe tradhtarëve bastardë.

Ata shqiptarë që duan të kontribuojnë sot për bashkimin e popullit e të Shqipërisë Etnike, si dhe për mbarëvajtjen e zhvillimit politiko-ekonomik të vendit tonë, nuk duhet të kapen për perandorive të huaja, nuk duhet të përçajnë popullin mbi baza fetare dhe nuk duhet të merren me ideologjitë e ndryshme dhe sistemet shoqërore-politike të njerëzimit. Sepse asnjë ideologji filozofiko-politike dhe asnjë sistem shoqëror-politik deri më sot nuk ia ka sjellë njerëzimit lirinë, pavarësinë, drejtësinë dhe mirëqenien që e meriton. Ideologjitë kanë qenë dhe janë në shërbim të shtetit e të partive, kurse shtetet e partitë kanë qenë e janë në shërbim të klasave sunduese shtypëse e shfrytëzuese të popujve, pavarësisht nga koha dhe ngjyra e tyre. Por edhe religjionet dhe religjiozët nuk kanë qëndruar gjithmon anash, të përhapin vetëm fjalën dhe besimin e Zotit, por shpesh gjatë historisë janë përzier në punët e popullit, të politikës dhe të shtetit.

Duhet ta njohim të kaluarën për të ndërtuar të ardhmen tonë e të njerëzimit. Por, nuk duhet të merremi shumë me të kaluarën, të bëhemi peng të saj, sepse nuk mund të ecim në të tashmen dhe nuk do ta arrijmë kurrë të ardhmen. Kurrë nuk duhet të harrojmë se çdo gjë në këtë botë është jo vetëm kalimtare dhe e përkohshme, por është edhe relative. Asgjë nuk ka absolute. E mira dhe e keqja bashkëjetojnë. E vërteta dhe gënjeshtra janë të përziera. Drejtësia dhe padrejtësia plotësojnë njëra-tjetrën. Asgjë nuk është e ndarë me shpatë. Bota dhe jeta është një tërësi me dy faqe: bardhë e zi, të cilat ndihmojnë dhe plotësojnë njëra-tjetrën. Liria ime nuk duhet të jetë robëria jote. Unë kam të drejtë aq sa nuk e cënoj të drejtën tënde. Aty ku mbaron e drejta ime, aty fillon e drejta jote. Liria, e vërteta dhe drejtësia nuk njohin rraca, gjini dhe religjione.

Në rradhët e popullit tonë nuk ka vetëm sllavofilë e serbofilë, grekofilë e rusofilë, por ka me shumicë edhe turkofilë e arabofilë. Nuk ka vetëm fundamendalistë islamikë, por ka edhe fundamentalistë të krishterë. Ka fanatikë e reaksionarë të të gjitha llojeve, të cilët duan ta kthejnë rrotën e historisë shumë prapa – në kohën e kryqëzatave fetare, në errësirën e mesjetës dhe të primitivizmit parahistorik!

Ata shqiptarë, apo grupe shqiptarësh, që më tepër thirren në fé se në atdhé, ata më tepër janë fetarë se sa kombëtarë. Ata i kanë të ngatërruara konceptet, parimet dhe prioritetet. Nuk luftohet për atdhe me flamurin e fesë, por me Flamurin Kombëtar të Atdheut. Për fe luftohet me Bibël e Kur’an, kurse për liri me pushkë e jatagan.

Feja pranohet me zemër e bindje shpirtërore, ajo nuk mbillet me dhunë e imponime ligjore. Një populli të tërë, një kombi trim e luftarak si populli ynë nuk mund t’i imponosh asgjë me dhunë: as kombësinë dhe as religjionin. Një popull të zgjuar, si ky i yni, as nuk mund ta mashtrosh e as ta lajkatosh, që ai të pranojë diçka jashtë vullnetit dhe vetëdijes së tij njerëzore.

Çka pranohet me vullnet, me vullnet mbahet. Çka imponohet me dhunë, me urrejtje flaket. Koha dhe historia e kanë bërë të veten: Kombi shqiptar sot përbëhet nga tri fe e disa sekte fetare, si dhe nga dy Kryedialekte (Gegë e Toskë), nga shumë dialekte e nëndialekte, nga shumë fise e nënfise, nga shumë krahina e treva, nga një mozaik veshjesh kombëtare plotë kolorit, por kjo nuk është varfëri por pasuri, nuk është shëmtim por madhështi, që shumë popuj e kombe në botë e përreth ndoshta ia kanë lakmi e zili popullit dhe atdheut tonë.

Feja nuk është komb, as kombi nuk është fe. Të jesh fetar nuk do të thotë apriori se je kombëtar e atdhetar. Të jesh atdhetar e kombëtar nuk do të thotë apriori se je fetar. Atdhetarët e kombëtarët mund të jenë fetarë, por ata nuk mund t’u përkasin të gjitha feve përnjëherë. Një shqiptarë nuk mund të jetë edhe katolik, edhe mysliman, edhe ortodoks, edhe protestan, edhe budist, etj., por çdo pjesëtarë i këtyre feve mund të jetë atdhetar e kombëtar i vërtetë e i devotshëm. Ndaj të gjithë katolikët, myslimanët e ortodoksët shqiptarë janë Shqiptarë e kombëtarë, këtu nuk ka asnjë dyshim. Jemi degë të një rrënje, të një trungu, të një lisi, të një kombi, të një Atdheu.

Nuk ka fe pa komb, nuk ka komb pa atdhe, nuk ka Shqipëri pa Shqiptarë. Përpara është krijuar nga Zoti Toka, pastaj Atdheu, pastaj Kombi Shqiptar, pastaj religjionet. Ndaj vëllezër e bashkëkombas, mos harroni:

Ne kemi shumë fé, por vetëm një Atdhé.