Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Blair: I premtova Rugovës, do ta ndihmoj popullin e Kosovës

Arb · 14-07-10, 09:26

Beqë Cufaj
Ibrahim Rugova!

Vizita në Kosovë e ish-kryeministrit të Britanisë së Madhe, Tony Blair, i cili me të drejtë u quajt “hero dhe mik” është edhe një shenjë që miqtë tanë, tani të Republikës së Kosovës, jo vetëm që nuk e kanë harruar popullin dhe vendin tonë, por ata janë në “korrent” me zhvillimet aktuale: ato ndërkombëtare - si psh. GJND-në, politike- korrupsioni dhe veriu, ekonomike- nevoja e zhvillimit dhe investimeve por edhe historike - kujtimet për Dr. Ibrahim Rugovën, liderin e ndjerë por sidomos për miqtë perëndimorë të paharrueshëm.

Natyrisht që kur një Bill Clinton apo Tony Blair e vizitojnë këto kohë Republikën tonë, kjo paraqet një emocion, për të mos e quajtur edhe më tepër, në të gjitha viset e vendit.

Sepse me punën dhe angazhimin e këtyre personaliteteve populli i Kosovës edhe sot e kësaj dite ndërlidh jo vetëm përndjekjen e regjimit të Milosheviqit dhe Serbisë nga Kosova, por edhe lirinë në kuptimin e mirëfilltë të saj.

Dhjetë vjet pas kësaj lirie dhe në një afat goxha të shkurtër kohor, kryeministri i Qeverisë së Kosovës arriti që njërin pas tjetrit t’i ftonte si Clintonin ashtu edhe Blairin në vend.

Është për të të ardhur keq sesi Qeveria, institucionet e vendit ose nuk kanë mundur ose nuk kanë dashur e më së tepërmi duket se nuk kanë ditur që këto dy personalitete por edhe shumë të tjera që mund të quhen kontribuues të drejtpërdrejtë të Lirisë dhe Pavarësisë së vendit, vizitat e tyre nuk i kanë ndërlidhur me ndonjë përvjetor të vendit.

Datën e çlirimit të vendit. Ose atë të shpalljes së pavarësisë... Siç këso ngjarjesh shënohen në tërë botën e civilizuar dhe demokratike.

Sepse, jo rrallë po del që kur Kosovën e vizitojnë këso personalitetesh, mikpritësit tanë vazhdojnë që në mënyrë gati monotone ta ofrojnë të njëjtin program.

Pankartat e pllakatet gjithandej nëpër kryeqytet, disa takime e medalje me kryetarin e kryeministrin, fjalimi obligativ para Kuvendit të Kosovës, një tubim ku populli përshëndet personalitetin në fjalë, një rrugëtim e qëndrim deri në Universitet dhe kjo është e tëra.

Ta imagjinojmë paksa sikur Clinton, Blair por edhe
Kouchner a Fischer, të vinin së bashku në Kosovë dhe në një tryezë të përbashkët t’i kujtonin ato ditë të para, gjatë dhe pasluftës në këtë nënqiell.

Dhe po qe se tërë kjo do të ishte e ndërlidhur me, e themi sërish, ndonjë përvjetor të rëndësishëm të vendit. Efektet mediale, politike, diplomatike e historike do të ishin shumë më domethënëse dhe rëndësishme.

Pse kjo nuk ngjet dihet: politikanët tanë dhe protokollet e tyre janë thjesht tepër të dembelta të planifikojnë me kohë diçka të këtillë. Kapërthuren nëpër itineraretet e tyre prej mejhanes në mejhane.

Pos kësaj aty është pak edhe pak djallëzi në pyetje. E kanë zor, për të mos thënë të pamundur ta gëlltisin që çdo personalitet i madh i gjallë historik, sa herë që flet për Kosovën e asaj kohe, nuk ka si të mos ndërlidhet me punën dhe veprën, politikën dhe diplomacinë e Ibrahim Rugovës.

Këtë e dëshmuan edhe Clintoni edhe Blairi në çdo fjalim dhe kujtim të asaj kohe. Pse ngjet kjo?

Sepse del që Rugova ishte personaliteti, i cili ka punuar më së shumti për Kosovën në planin ndërkombëtar.

Pos problemit të mirëfilltë të Kosovës, atëbotë të pushtuar dhe pas lufte të rrëgjuar nga kaosi mes UNMIK-ut dhe çlirimtarëve të papërmbajtshëm, Rugova bëri atë që çdo politikan modern, me mentalitet dhe sjellje perëndimore sot e bën: pos çështjeve politike e diplomatike, me shtete e burrështetas lidhte edhe diçka që mund të quhet personale: nga miqësia deri te “gjërat e përbashkëta”- periferike të cilat janë më shumë njerëzore (“Gurët mineralë” te Clintoni dhe “Besa” te Blairi!).

Kjo dëshmon formatin e një intelektuali, diplomati e politikani sot e mot. Këta tanët, pra të sotmit edhe kur këso vizitorësh na vijnë, do të duhej të krenoheshin me Rugovën.

Dhe para së gjithash të mësojnë nga ai.

Por, ja që ftesat zyrtare që këta politikanë tanë marrin për të dalë jashtë vendi janë aq të rralla saqë habitemi kur shohim se po udhëtojnë diku. Ndërsa vizitat zyrtare të homologëve të tyre (aktualë!) në vendin tonë janë edhe më të rralla.

Nëse doni mund edhe t’i numërojmë. Por për tre vjet, rezultati do të ishte më se dëshpërues.

Edhe në këtë drejtim, presidenti dhe kryeministri, do të mund të mësonin nga Ibrahim Rugova!

14-07-10, 09:26	#2
Arb Anëtarësuar: 09-10-04 Vendndodhja: Little Dardania, NEW YORK Postime: 11,439	Titulli: Blair: I premtova Rugovës, do ta ndihmoj popullin e Kosovës Beqë Cufaj Ibrahim Rugova! Vizita në Kosovë e ish-kryeministrit të Britanisë së Madhe, Tony Blair, i cili me të drejtë u quajt “hero dhe mik” është edhe një shenjë që miqtë tanë, tani të Republikës së Kosovës, jo vetëm që nuk e kanë harruar popullin dhe vendin tonë, por ata janë në “korrent” me zhvillimet aktuale: ato ndërkombëtare - si psh. GJND-në, politike- korrupsioni dhe veriu, ekonomike- nevoja e zhvillimit dhe investimeve por edhe historike - kujtimet për Dr. Ibrahim Rugovën, liderin e ndjerë por sidomos për miqtë perëndimorë të paharrueshëm. Natyrisht që kur një Bill Clinton apo Tony Blair e vizitojnë këto kohë Republikën tonë, kjo paraqet një emocion, për të mos e quajtur edhe më tepër, në të gjitha viset e vendit. Sepse me punën dhe angazhimin e këtyre personaliteteve populli i Kosovës edhe sot e kësaj dite ndërlidh jo vetëm përndjekjen e regjimit të Milosheviqit dhe Serbisë nga Kosova, por edhe lirinë në kuptimin e mirëfilltë të saj. Dhjetë vjet pas kësaj lirie dhe në një afat goxha të shkurtër kohor, kryeministri i Qeverisë së Kosovës arriti që njërin pas tjetrit t’i ftonte si Clintonin ashtu edhe Blairin në vend. Është për të të ardhur keq sesi Qeveria, institucionet e vendit ose nuk kanë mundur ose nuk kanë dashur e më së tepërmi duket se nuk kanë ditur që këto dy personalitete por edhe shumë të tjera që mund të quhen kontribuues të drejtpërdrejtë të Lirisë dhe Pavarësisë së vendit, vizitat e tyre nuk i kanë ndërlidhur me ndonjë përvjetor të vendit. Datën e çlirimit të vendit. Ose atë të shpalljes së pavarësisë... Siç këso ngjarjesh shënohen në tërë botën e civilizuar dhe demokratike. Sepse, jo rrallë po del që kur Kosovën e vizitojnë këso personalitetesh, mikpritësit tanë vazhdojnë që në mënyrë gati monotone ta ofrojnë të njëjtin program. Pankartat e pllakatet gjithandej nëpër kryeqytet, disa takime e medalje me kryetarin e kryeministrin, fjalimi obligativ para Kuvendit të Kosovës, një tubim ku populli përshëndet personalitetin në fjalë, një rrugëtim e qëndrim deri në Universitet dhe kjo është e tëra. Ta imagjinojmë paksa sikur Clinton, Blair por edhe Kouchner a Fischer, të vinin së bashku në Kosovë dhe në një tryezë të përbashkët t’i kujtonin ato ditë të para, gjatë dhe pasluftës në këtë nënqiell. Dhe po qe se tërë kjo do të ishte e ndërlidhur me, e themi sërish, ndonjë përvjetor të rëndësishëm të vendit. Efektet mediale, politike, diplomatike e historike do të ishin shumë më domethënëse dhe rëndësishme. Pse kjo nuk ngjet dihet: politikanët tanë dhe protokollet e tyre janë thjesht tepër të dembelta të planifikojnë me kohë diçka të këtillë. Kapërthuren nëpër itineraretet e tyre prej mejhanes në mejhane. Pos kësaj aty është pak edhe pak djallëzi në pyetje. E kanë zor, për të mos thënë të pamundur ta gëlltisin që çdo personalitet i madh i gjallë historik, sa herë që flet për Kosovën e asaj kohe, nuk ka si të mos ndërlidhet me punën dhe veprën, politikën dhe diplomacinë e Ibrahim Rugovës. Këtë e dëshmuan edhe Clintoni edhe Blairi në çdo fjalim dhe kujtim të asaj kohe. Pse ngjet kjo? Sepse del që Rugova ishte personaliteti, i cili ka punuar më së shumti për Kosovën në planin ndërkombëtar. Pos problemit të mirëfilltë të Kosovës, atëbotë të pushtuar dhe pas lufte të rrëgjuar nga kaosi mes UNMIK-ut dhe çlirimtarëve të papërmbajtshëm, Rugova bëri atë që çdo politikan modern, me mentalitet dhe sjellje perëndimore sot e bën: pos çështjeve politike e diplomatike, me shtete e burrështetas lidhte edhe diçka që mund të quhet personale: nga miqësia deri te “gjërat e përbashkëta”- periferike të cilat janë më shumë njerëzore (“Gurët mineralë” te Clintoni dhe “Besa” te Blairi!). Kjo dëshmon formatin e një intelektuali, diplomati e politikani sot e mot. Këta tanët, pra të sotmit edhe kur këso vizitorësh na vijnë, do të duhej të krenoheshin me Rugovën. Dhe para së gjithash të mësojnë nga ai. Por, ja që ftesat zyrtare që këta politikanë tanë marrin për të dalë jashtë vendi janë aq të rralla saqë habitemi kur shohim se po udhëtojnë diku. Ndërsa vizitat zyrtare të homologëve të tyre (aktualë!) në vendin tonë janë edhe më të rralla. Nëse doni mund edhe t’i numërojmë. Por për tre vjet, rezultati do të ishte më se dëshpërues. Edhe në këtë drejtim, presidenti dhe kryeministri, do të mund të mësonin nga Ibrahim Rugova!