[lovely]

Kukulla



nëse Zoti për një moment do të harronte
që jam kukull lecke
dhe të më jipte një copëz jetë
ndoshta nuk do të thoja gjithcka që mendoj,
por definitivisht do të mendoja gjithcka që do e thoja.
Do t`i vlersoja gjërat
jo për vlerën që kanë
por për domethënien e tyre.
Do të flija pak, ëndërroja më shumë,
e di se për cdo minutë që i mbyllim sytë,
humbasim 60 sekonda drite.
Do të shetisja kur të tjerët sillen kot,
do zgjohesha kur të tjerët janë në gjumë
Do t`i dëgjoja kur të tjerët flasin
oh si do e shijoja një akullore të cokollates.
Nëse Zoti do më dhuronte një copëz jetë,
unë do vishesha thjeshtë,
do të hudhja veten barkas nën diell
ekspozuar jo vetëm trupin tim
por edhe shpirtin tim.
Zoti im, nëse do kisha zemer,
do të shkruaja urrejtjen time në akull
dhe do prisja të dal dielli..
Me ëndrrën e Van Gogh do të shkruaja ne yje
një poemë të Benedetti-t
dhe një këngë e Serrat-it do të ishte
serenatë e hënës.
Me lotët e mia do i ujisja lulet
të ndiej dhimbjen e gjembave të tyre
dhe puthjen mishërore të petaleve të tyre
Zoti im, sikur të kisha një copë jetë..
Nuk do lejoja të kaloj një ditë e vetme
pa ua thënë njerzve që dua;
iu dua
Do të bindja cdo burrë ose grua
që ata janë të preferuarit e mi
dhe se unë do jetoj
në dashuri
me dashuri.
Do ia vërtetoja njerëzimit
se sa shumë gabojnë kur mendojnë
që ata nuk dashurojnë mbas mplakjes
duke mos e ditur
se ata mplaken kur ndalojnë së dashuruari
Femijëve do u jipja krahë
por do i lejoja të mësojnë të fluturojnë vet.
Të moshuarve do u tregoja se
vdekja nuk vjen me moshën
por me harresën.
Kam mësuar aq shumë nga ju njerëz..

Kam mësuar se të gjithë dëshirojnë të jetojnë
ne majë te malit
duke mos e kuptuar që
lumturia e vërtetë
qëndron gjatë ngjitjes së shpatit..
Kam mësuar se kur një i posalindur
shtrëngon gishtin e babit
në grushtin e tij të vogël,
ai e ka bërë atë për vete pergjithmonë.
Kam mësuar se njeriu ka të drejtë
të shikojë poshtë në tjetrin
vetëm atëherë kur do i ndihmojë të ngritet lart përsëri.
Kam mësuar aq shumë nga ju
por së fundmi
pjesë e madhe e diturisë
do mbetet e pashfrytëzuar
sepse kur ata të më fusin
brenda në valixhe
fatkeqësisht do të vdes.


Leter lamtumirese shkruar nga Gabriel Garcia Marques kur kuptoi se kishte kancerin..