[natyra]

(Sipas nje letre te Gabriel García Márquez)E perkthyer ne gjuhen shqipe...
Neqoftese jeta s'do te kishte fund* do te mendoja se te qenit I vdekur eshte perjetesi dhe do te falja cdo mesazh nga nje cope jete e panjohur.Do te humbisja aty ku kisha deshire dhe do te thoja cdo fitim te humbjes.Do ti jepja vlere te shemtuares dhe sendeve si dicka per te cilen ekzistojne vertet. DO te jetoja me realitetin dhe do te enderroja po aq shume por duke ndenjur me sy hapur ne driten e henes.Do te doja te flisja kur te tjeret te heshtin*te punoja kur te tjert lodheshin*po aq sa do te rrija zgjuar nderkohe qe te tjeret flinin.
Neqoftese Zoti do te me dhuronte nje cope realiteti per te ardhmen*jo nje deshire*do ta vendosja ne nje cope jete ku do te vihesha thjesht si I pamekatuari e do te studioja thjeshtesine time.Pastaj mbi trendafil do te vendosja petalet e pafajshme te skuqura nga rrezet e diellit mbi buzet e mia*si buzet e mia…
EH! O Zot!Neqoftese do te mundja te ktheja qelizat e vdekura ne nje derrase *atehere do te
kuptoja sesi mund te gdhendej nje pjese dhimbjeje ne zemren e lemuar*e po atehere do te shpresoja per te dale dielli.Pastaj mbi yjet do te pikturoja endrren e pafajshme *figuren e Mona Lizes* nje poezi te Lermontovit dhe nje muzike te Bethovenit nga e cila do te dilte muzika me e bukur per dashurine e jetes* qe ta thote nje zemer qe eshte dashuri.
Do te derdhja lot mbi karafilat*per te ndier melankoline*e pastaj do te ndieja mbi xham trokitjen e pikave te shiut qe do te puthnin ngadale lotet e mi mbi petalet e karafilit.
Zoti I te gjitheve…neqoftese do te kisha nje cope jete rinore* nuk do te pushoja se theni njerzve ti japin lumturi sa me teper moshes se paharruar*dhe tu thosha se jane te dashurit e mi lumturia ime.Do ti shpjegoja cdokujt se jeta na le gjithmone ne sfida dhe hipoteza mendimesh*qe lene me pas njeres qe braktisin cdo gje per faj te nje ideje te cmendur qe do te ndryshonte rrenjesisht te ardhmen.Te moshuarve do tu tregoja se vdekja eshte perjetesia dhe qe pleqeria ndoshta eshte nje ure ndermjet nesh dhe nje rinie ne boten e pertejme.Kam mesuar kaq shume gjera prej gjithe ketyre njerzve*mesova se te besosh do te thote te perjetosh lumturine*mesova se bota ime eshte vetem nje: do te dashuroja pafundesisht*po aq sa do te kuptoja se njerzit I duhet te duan.Por do te doja te flisja edhe me te mencurit* ku midis tyre imagjinata ka te drejten me te madhe per te bindur njerzit*ku arsyeja kame shume per te bertitur dhe ku nuk mund te vendose cmimin e gjerave.Do te doja te pranoja gjithe ato dite qe kam jetuar*e qe neser do te ngelen si hapa te harruar*mbi nje stilolaps qe shkruan sot.
Zot! Do te doja te te falenderoja per nje deshire pleqerie qe ringjall ndoshta njollat e fundit te kesaj jete*se neser do te ndodhem I shkrire ne varrin qe do te mbulojne gjethet e geshtenjes.
**
Uroi te ju pelqen leximi...e pse jo te shtoni dhe komente lidhur me temen*(pa dalur jashte teme)..Jufalemnderit

me respekt
Natyra.