[King_Gentius]

Elitat shqiptare në rritje pranuan dhe adoptuan narrativën ultranacionaliste të ngjashme me vendet tona fqinje, kryesisht atyre serbe dhe greke, duke u bashkuar kështu në korin e ankimeve rreth një “natë të errët dhe të zezë” që qëndroi për pesë shekuj nën “Jorkën” Osmane. Sipas kësaj narrative, kombi shqiptar ra në prapambetje dhe kështu u bë i parëndësishëm për shkak të ndarjes së befasishme me “botën e civilizuar” e cila e mbajti kombin larg nga “marrëdhëniet natyrale me Europën” për pesë shekuj.

Fatkeqësisht, ky diskurs është larg të qënurit historikisht korrekt dhe duke qenë kështu është duke penguar shkencën e historisë për të vlerësuar korrektësisht rrugën e të vështruarit të marrëdhënies sonë me të kaluarën tonë Osmane, madje edhe kur kjo rrezikon të bëhet kontradiktore.

Korrektesia historike kerkon qe periudha e sundimint osman ne Shqiperi te mos trajtohet si nje kallup i vetem 500 vjecar por te ndahet kronologjikisht ne periudha kur pushtimi kishte influence kryesisht pozitive apo negative. Ne linja te gjera sundimi osman kishte pasoja kryesisht negative per popullin shqiptar per shumicen e dy shekujve e pare te sundimit kur shumica e popullsise ishte akoma e krishtere. Me pas fillon nje periudhe kur elementi shqiptar fiton me shum fuqi ne Ballkan dhe kulminohet me mundimet e Ali Pash Tepelenes dhe Mustafa Bushatit te shkeputen prej Portes se Larte. Pasi keto pashalliqe u shkaterruan hyri nje periudhe tjeter negative per popullin Shqiptar derisa deklauan pavarsi ne 1912. Shekullin e fundit besoj se humbem kot kohe te cmuar nen Osmanllijte nderkohe qe serbet e greket punonin per shtetet e tyre. Islami na ndihmoi te rritemi ne fuqi por ne fund u be dhe pengese te vendosim nje te ardhme te shkeputur nga nje perandori qe po mbytej dita dites.