[LOJETARI]

ENVER ROBELI / KOHA DITORE

LEXONE LEXONE , veq kadale
Fakte të tjera dhe pyetje

Në intervistën dhënë gazetës “Veçernji list” të datës 24 shkurt 2008 autori Vojislav Mazzocco, duke iu referuar Pacollit, shkruan se ai ka katër pasaporta: të Zvicrës, Amerikës, Liberisë dhe të Kosovës. Në një bisedë me gazetën “Express” të Prishtinës në fillim të shtatorit 2010 Pacolli thotë: “Unë jam Konsull nderi i Republikës së Liberisë në Zvicër”. Në ditën kur parlamenti po mblidhet të zgjedhë presidentin opinioni i Kosovës dhe ndoshta as Hashim Thaçi dhe Partia Demokratike e Kosovës nuk e dinë se sa shtetësi i ka Pacolli dhe a mund të paraqesë kjo ndonjë pengesë për ushtrimin e funksionit apo diskreditimin e postit të kryetarit të shtetit? Liberia, një shtet në Afrikë, konsiderohet si njëri prej vendeve më të rrezikshme në botë, në vitin 2003 revista e famshme britanike “Economist” ia dha Liberisë titullin “Vendi më i keq në botë”. Revista zvicerane “Weltwoche” në numrin e 1 majit 2003 shkruante se sa i përket sigurisë, ekonomisë, krimit, cilësisë së jetesës Liberia është një “njollë turpi mes kombesh”. Shtetësitë e ndryshme të Pacollit na bëjnë të shtrojmë një varg pyetjesh, të cilat do të duhej të sqaroheshin para se ai të përmendej për postin e kryetarit.
Së pari: Ndaj cilit shtet është lojal Pacolli? Kosovës? Liberisë? Zvicrës? Amerikës? Kjo ka të bëjë edhe me sigurinë kombëtare të Kosovës. Presidenti i shtetit, siç dihet, është edhe komandant i Forcës së Sigurisë së Kosovës (FSK) dhe vendos, mes tjerash, edhe për shpalljen e gjendjes së jashtëzakonshme.
Së dyti: Pacolli ka dështuar ta bëjë transparente sa shtetësi i ka, sepse ka zëra që thonë se është shtetas edhe i Kazakistanit dhe Taxhikistanit? Edhe këtë do duhej ta sqaronte Pacolli.
Së treti: Si kryetar shteti ai është përgjegjës për politikën e jashtme. Si i tillë a do të kishte organizuar ai shkuarje të një delegacioni masiv kosovar në Libi, siç bëri para disa kohësh? A mund të jenë kontaktet e Pacollit me shtetet diktatoriale problem për imazhin e Kosovës, por edhe për bashkëpunimin e vendit me Washingtonin dhe Brukselin? Sa i përket Libisë nuk ka ndonjë dilemë se është shtet diktatorial dhe kjo u pa edhe gjatë fundjavës, kur forcat e sigurisë së Muamer Gadafit vranë së paku 200 protestues kundër regjimit të tij.
Së katërti: Si kryetar shteti Pacolli do të marrë përsipër edhe dialogun me Beogradin, sepse me Kushtetutë është përgjegjës për politikën e jashtme. Ai në të kaluarën ka insistuar që nga dialogu me Serbinë të përjashtohen ndërkombëtarët dhe që bisedimet të mbaheshin “në Beograd dhe Kragujevc”. Në mediat serbe Pacolli e ka kritikuar ndërmjetësin amerikan Richard Holbrooke për rolin e tij në Ballkan, ndërsa në një bisedë me KTV-në e ka qortuar diplomatin e famshëm se për shkak të “egos së tij të madhe” e paskësh bllokuar një nismë të mirë të Pacollit për t’i takuar liderët e Kosovës me Slobodan Milosheviqin në vitin 1998. Në bazë të këtyre deklaratave Pacolli nga ndonjë vëzhgues apo diplomat mund të shihet edhe si kundërshtar i angazhimit amerikan në Ballkan.

Dy fjalë për PDK-në

Lideri i Partisë Demokratike të Kosovës ka vendosur ta bëjë Behgjet Pacollin president me qëllim që të ruajë për vete postin e kryeministrit. Hashim Thaçi ka pasur zgjidhje të tjera. Duke e ditur mirë se zgjedhjet e dhjetorit s’e meritojnë këtë emër, ai është dashur të kërkonte dialog me opozitën, t’i ofronte asaj mundësinë e reformimit të legjislacionit zgjedhor dhe mbajtjen e zgjedhjeve brenda dy viteve. Po ashtu Hashim Thaçi do duhej të merrej vesh me opozitën për një president që përfaqëson unitetin e popullit, i cili do të mund të vinte, për shembull, edhe nga bota akademike. Si kundërshpërblim opozita me gjasë do ta kishte mbështetur një qeveri të pakicës me Thaçin kryeministër kalimtar deri në zgjedhjet e ardhshme, meqë iu ka bërë aq shumë merak që me çdo kusht dhe duke shkelur disa rregulla të shkruara dhe të pashkruara të mbetet kryeministër. Thaçi e zgjodhi aventurën me Pacollin, duke injoruar disponimin kritik të publikut kundër këtij koalicioni. Fenerin këtij koalicioni do t’ia mbajë edhe Bujar Bukoshi, i cili me hyrjen e tij në këtë kabinet e ka njollosur si biografinë e tij politike ashtu edhe kredibilitetin publik. Djaloshi nga Drenica, ndërkaq, kryeministër ndoshta do të jetë edhe në të ardhmen, por duhet ta pyesë veten: Pse asnjë parti serioze shqiptare s’deshi të bënte koalicion me PDK-në? Kjo parti po sillet sikur ai personi, të cilin e kishte leçitur katundi për shkak të sherreve që bënte dhe kur dilte në katunde të tjera thoshte: “E kam leçitur krejt katundin se jam i fortë!” Për PDK-në nuk është mirë ta lëçisë Kosovën, siç po vepron tani!