[Jana]

Je ndër këngëtarët më të preferuar në diasporë, cila është ndjesia jote kur je atje?
Kam pasur fat që me vjet të tëra jam në diasporë, kam shumë miq, i dua shumë. Po të mos ishte diaspora, si do të mbijetonim gjithë këto vjet, para, gjatë, pas luftës. Edhe sot ekonominë e shtetit 65 përqind e mban diaspora. Por ne nuk gjejmë kohë, vullnet, dëshirë të krijojmë brenda Ministrisë së Kulturës një departament për diasporën. Të organizojmë festivale, teatro, koncerte, të gjejmë mënyra që t'i falënderojmë. E kemi edhe detyrë, obligim, është populli ynë.
Edhe unë ndihem si ata, ka gjenerata që janë rrit me këngët e mia.
E dua diasporën tonë.

Sa jemi origjinal në artin muzikor, kur ka aq shumë imitime? Me çfarë ke ruajtur origjinalitetin tënd?
Nuk di çka është origjinaliteti (e thotë me një buzëqeshje cinike). A jemi origjinal? Hiq! (qeshet).
Jam i sinqertë në artin tim, jam vetvetja, kur shoh në pasqyrë njeriun karshi meje dua t'i kem llogaritë pastër me të, secili fajtorin duhet të kërkoj brenda vetes.

Po opinioni yt për estradën...?
Estrada! Një gjellë pa kripë, shumë, shumë pa kripë. Në estradë ke këngëtarë që janë shumë të mirë dhe ke nga ata që kanë hyrë në derën e gabuar.

Sa është e lehtë të arrish famën dhe sa është e vështirë ta mbash?
Unë punoj, djersitem. Nuk i kam dhënë trupin, as pamjen muzikës për famë, i kam dhënë shpirtin që e do muzikën.

Me çka krenohesh?
Me atë se jam shqiptar, me vajzën, me familjen, mbi të gjitha që jam shqiptar.

Cili është suksesi yt më i madh në jetë?
Nuk e kam arritur ende.

Si i merr kritikat, po lëvdatat, sa të bëjnë përshtypje?
S'ka më mirë se lëvdata, lulja, duartrokitjet, është ushqim shpirtëror për këngëtarin, është kënaqësi.
E kritikat, varet kush i thotë. Gënjen ai që thotë, jo unë nuk e kam problem kritikën. Nëse kritika bazohet në argumente, është e mirë, ndihmon të përparosh, të ecësh përpara. Por kritika pa bazë është turp, duhet njerëzit të kenë etikë profesionale, njerëzore. Nëse flasim me inate personale, nuk është njerëzore, është keq, është mëkat.

Ka ndodhur të pendohesh ndonjëherë gjatë karrierës, me gjithë vitet e suksesshme në skenë?
Jo! Nuk jam penduar. Nuk ka dy standarde. Je, ose nuk je për muzikë. E do këngën, ose nuk e do. Nuk jam personi që pendohet, sepse i mendoj gjërat para se t'i bëj dhe marrë përgjegjësi për ato që bëj.

Po ndonjë ambicie tjetër që nuk e ke realizuar deri tani?
Të bëj një këngë për Nënë Terezën.

Kur do të thoshe se e ke arritur kulminacionin në muzikë, me ambiciet që ke?
Gjithmonë kërkoj shumë nga vetja, mbase ky është stimulimi që shkoj tutje. Vetëm them se kulmin nuk e kam arritur ende.

Ka shumë thashetheme për estradën, të bënë për to...
Kur ke 70 për qind të popullit pa punë, nuk kanë çka bëjnë përveç thashethemeve, por edhe 30 përqindëshi tjetër nuk bëjnë punën e tyre, por merren me të tjerët. Nuk më bënë për to. Nuk kam kohë të merrem me budallallëqe, absolutisht, kam punë më të mençura.

Je i realizuar në skenë, sa ndihesh i realizuar në jetën private?
Po, në skenë ndihem i realizuar, por në jetën private më pak, shumë më pak. Realizimin në skenë e ka vuajtur familja me mungesën time, por njëkohësisht edhe unë kam ndjerë mungesën e familjes. Natyra e profesionit bënë të jesh i etur me qenë më shumë me familje. Të kesh kohë më shumë që të realizosh më shumë me familjen, ku ti gjen dashurinë, harmoninë, këndin e qetësisë.

Ka ende dashuri të sinqertë apo është materializuar?
Po, ka dashuri të sinqertë, është e pamundur të mos ketë. Por duhet kuptuar edhe zhvillimet globale, teknologjinë që ecën shumë shpejt. Por jo edhe të materializojmë dashurinë. Çfarë na mbetet atëherë?

Pasioni, a mund ta mbajmë edhe me ikjen e viteve?
Mundemi, si nuk mundemi. Vetëm duket imagjinatë. Pasioni është armë për gjithçka, edhe në dashuri, është aftësia për të zbuluar gjëra të reja. Nuk kalon pasioni me vitet nëse don ta mbash, dëshiron ta mbash.

Pra, je edhe romantik?
Varet nga momentet. Bie borë dhe ndodh e dua, por mundet edhe të mos jem në valët e romantikës dhe nuk e dua. Apo perëndimi i diellit, ka çaste kur e dua, e përjetoj, ka çaste kur nuk kam kohë.
Por, jam romantik, pse jo.
Jam i mishëruar me natyrën, i dua shëtitjet në natyrë. Nëse din ta duash natyrën edhe ajo din të të kthej dashurinë, nuk e merr dot me mend sa është ndjesi e veçantë, është kur natyra të përkëdhel, të merr me vete...

Për çfarë ndjen nostalgji?
Për fëmijërinë, për festat, kohë kur ishte e mundur me qenë gjithë familja bashkë për festat e Vitit të Ri, festat fetare, kohë që nuk është më.

Nga e gjithë kjo, sikur ke një temperament të qetë, porse dashi në horoskop ka temperament eksploziv. Ju reflektoni energji pozitive, optimizëm...
Kur e di se deshët janë ideal, pse po më pyet (qeshet). Nuk është ari krejt çka shkëlqen. Jam natyrë eksplozive, jam temperament, sidomos kur bëhet fjalë për padrejtësitë, ndihem keq dhe eksplodoj. Jo, nuk jam natyrë e qetë. Po, temperamenti është plot energji pozitive, elan, optimizëm...

Çfarë do t'u thuash adhuruesve që i ke të shumtë?
I dua shumë të gjithë fansat e këngës time, i dua kudo që janë, një përshëndetje për të gjithë. Më vjen keq për ata që nuk kanë mundësi të vijnë kur këndoj nëpër Kosovë, kjo politikë e djallëzuar nuk po mendon për gjendjen sociale.
Një befasi e bukur nga unë për të gjithë fansat: Për herë të parë do të mbaj një koncert në Prishtinë, në stadium. Me vite e kisha në plan, por mungonin kushtet teknike, por këtë vit do ta mbaj, do të jetë koncert me orkestër të madhe, disa mysafirë.