Ajo qė kaloi, mbaroi
Tė mendosh rreth sė kaluarės, tė jetosh me tė dhe tė prezantosh nė tė, e tė dėshprohesh nga tė kėqijat e saj ėshtė ēmenduri dhe vrasje e dėshirės pėr jetėn e tashme.
Tek tė menēurit fletėt e sė kaluarės shuhen dhe nuk transmetohen qė tė pėrsėriten, ato mbyllen njėherė e pėrgjithmonė nė burgun e harresės, duke u lidhur e shtrėnguar fort qė mos dalin kurrė. Nėse kujtohesh, kjo stė jep gjė veē lodhjes e sėmundjes psikike, ndaj mos e bėj kėtė, se nuk rrjedh dritė nga ato kujtime vrasėse.
Pėrkundrazi, ato sjellin e mbjellin mendime dhe ide tė prishura qė shpijnė drejt humbjes dhe shuarjes; mėshiroje dhe mos i bėh padrejtėsi vetvetes, e as mos e ndėrmerr njė hap tė tillė, sepse brengosja e tepėrt nuk ta kthen atė qė tė kaloi, por as shqetėsimi i madh nuk e ndryshon tė shėnuarėn
!
Mos! Mos jeto nė ėndėrron e kaluar, e as mos rri nėn hijen tradhtare qė humbet shpejte, zgjoje veten ng agjumi qė tė lodh.
A dėshiron dhe a mund ta kthesh lumen nė rrjedhėn qė doli e rodhi?! Po diellin mbasi lindi?!
Po a mund ta kthesh fėmijėn nė shtratin e barkut tė nėnės sė tij?!
Po qumėshtin, a mund ta futni e ta ktheni aty nė gjoks ku ishte?!
Po lotin a e kthen nė sy pasi qė u derdh?! Jo, kurrė
! Ajo qė doli u bė dhe shkoi, kaloi
nuk kthehet mė
Pėr kėtė mos jeto me tė kaluarėn qė tė verbohesh e tė humbėsh, tė digjesh me zjarrin e saj qė sshuhet.
Ta bėsh kėtė do tė thot ta humbasėsh tė tashmen dhe ta zhdukėsh vullnetin. Ai qė e do tė kaluarėn dhe i kthehet asaj ėshtė si ai i cili e bluan miellin qė nė esencė ėshtė i bluar, apo si ai qė e sharron tallashin e drurit.
Qėmoti kanė thėnė pėr ata qė e qajnė tė kaluarėn se nuk nxirren tė vdekurit nga varret e tyre, madje edhe fabulisti i ka pėrmendur ata qė flasin me gjuhėn e kafshėve se si e kanė pyetur gomarin: - Pėrse nuk ripėrtypesh? Ai tha: E urrej gėnjeshtrėn.
Me tė vėrtetė gabimi ynė mė i madh ėshtė se harrojmė tė tashmen dhe angazhohemi me tė kaluarėn, i prishim dhe i rrėzojmė ndėrtesat e bukura
Oh jo,
mos e prish atė qė ndreqe me plot vuajtje tė rėnda se sikur tė grumbullohen e tė tubohen tė gjithė njerėzit dhe xhinnėt nuk do tė kishin mundur tju kthejnė gjė nga ajo qė kaloi, pėr shkak se ajo ėshtė e pamundur dhe e humbura stė jep gjė.
A nuk e sheh se njerėzit nuk shikojnė pas dhe as qė kthehen e tė vėshtrojnė gjurmėt qė lanė prapa?!
Era qė fryn gjėrat i merr pėrpara, e nuk i lė pas, po nėse shohim edhe mė thellė vėrejmė se ēdo gjė qė lėviz nė kėtė rruzull tokėsor- qoftė insekt, shtazė, kafshė, njeri apo makinė- tė gjithė ecin para e nuk shkojnė pas. Ndaj, as ti mos shko kundėr rregullit tė jetės, e tė prishėsh zakonin e saj
!
Fragment nga libri: Mos u Trishto
Autor: Aid el Karni.