[emine]

Një ditë , një vrimë e vogël u shfaq në një fshikëz ; një burrë që po kalonte aty rastësisht , filloi të shikojë fluturën e re që për disa orë u përpoq të dilte nga vrima e vogël.
Pas një kohe të gjatë , u duk sikur ajo u dorëzua , vrima kishte të njëjtën madhësi me trupin e saj .
Dukej qartë që flutura kishte bërë të pamundurën për të dalë , dhe nuk kishte asnjë mundësi tjetër .
Atëherë burri vendosi ta ndihmojë fluturën , mori një shkop të vogël dhe e zgjeroi vrimën .
Flutura doli menjëherë .
Por , trupi i saj ishte i vogël dhe i tkurrur , krahët i kishte pak të zhvilluara dhe nuk mund t'i rrihte fort .
Burri shpresoi se në çdo moment flutura do të hapte krahët dhe do të fillonte të fluturonte .
Nuk ndodhi asgjë !
Ndërkohë flutura e kaloi pjesën tjetër të jetës së saj duke u tërhequr nëpër tokë me një trup të tkurrur dhe krahë fare pak të zhvilluar .
Ajo nuk mundi të fluturonte kurrë !
Ajo çka burri nuk kuptoi , pavarësisht aktit të tij të mirësisë dhe qëllimit për ta ndihmuar ishte që flutura me anë të sforcimit përcillte në krahët e saj lëngun e trupit , i cili do t'i zhvillonte krahët për të fluturuar .
Përpjekja ndonjëherë, është shumë e nevojshme për jetën tonë .
Nëse do të jetonim jetën tonë pa patur as edhe njeherë pengesa , ne do të ishim të kufizuar .
Nuk do të mund të ishim kurrë të fortë ...Nuk do ishim në gjendje të " fluturonim " kurrë !!!