Dardania.de - Shiko Postimin Tek

**Zero Cool** · 02-06-11, 19:16

Shoqëria "Bashkimi Shqiptar"
Postuar më: 05-07-2010
Nga Shoqata Atdhetare Kulturore "Dielli"
T H I R R J E

OPINIONIT PUBLIK, GJITHË SHOQATAVE ATDHETARE-KULTURORE, NË VEÇANTI SHOQATAVE "GJIROKASTRA", "ÇAJUPI", "LUNXHËRIA", "PËRMETI" DHE "TEPELENA". SHTYPIT DHE TV-ve.
Presidentit të Shqipërisë z.Bamir Topi
Kryeministrit të Shqipërisë z. Sali Berisha

Tiranë

Tranzicioni ynë i stërzgjatur, i vështirë, shpeshherë i dhembshëm e i përgjakur, u tregua shkatërrues edhe i vlerave historike e kulturore të vendit tonë. U dhunuan monumente, buste e lapidarë, pllaka përkujtimore e memorialë, u vodhën e u shkatërruan biblioteka, muzeume, arkiva, qendra arkeologjike, sende etnografike, varre e varreza… sa nuk numërohen. Dhunimi i varreve, i busteve të personaliteteve që bënë histori u bë dukuri e zakonshme.
Do të mjaftonin vetëm disa shembuj konkretë për t'i thënë mjaft "Dorës së zezë" që shkatërron e nëpërkëmb vlerat tona të shenjta:

NGA VERIU NË JUGË DHUNIMET FLASIN VETË…

Në Shkodër dhunohet rëndë busti i Migjenit.
Në Lushnjë vidhen 21 thasë me eshtrat e 21 dëshmorëve të Luftës Çlirimtare. Nuk dihet destinacioni.
Në Pogradec u copëtua pllaka e varrit të Lasgush Poradecit.
Po në Pogradec u dhunua basoreliefi i një personi të shquar që ishte shpallur "Qytetar nderi".
Përsëri në Pogradec "Dora e zezë" ka vjedhur ndriçuesat e monumentit të Lasgush Poradecit.
Në Korçë, përpara syve të policisë, u sharrua busti i pararilindasit të shquar Naum Veqil Harxhit, për t'u shitur si hekurishte.
Në Përmet (Kosinë): prifti Thomollari, pa Zot, me fe paranë e pistë, me Ungjillin e Shenjtë në duar, bekon zhvarrimin e eshtrave të fëmijëve, nuseve dhe të të parëve tanë. Më pas, prifti pa shpirt, i shenjtëron si skelete ushtarësh me destinacion varrezën e të rënëve grekë në Grykën e Mezhgoranit. As në vërshimet e barbarëve nuk u prekën varret tona. Përse cënohen sot?!
Po në Përmet, në Grykën e Këlcyrës, pushteti lokal, a dikush tjetër, ka shitur apo dhuruar tokë për varrezat e ushtarëve grekë, po zyrtarët kanë harruar se në këtë parcelë toke ndodheshin rrënojat e një kishe paleokristiane, me vlera të veçanta për historinë e krishterimit në Shqipëri. Tani mbi themelet e kësaj kishe të lashtë do të kemi një faltore e varre greke. Asgjë më tepër: U tjetërsua origjina.
Në Gjirokastër (Dropull-Sofratikë) shkatërrohen varret e Epokës së Perandorisë Romake. Mbi varret romake ndërtohen objekte të tjera me leje të lëshuar nga pushteti lokal. (?!)
Po në Gjirokastër, ata që i vunë zjarrin shkollës me emrin e Bajo Topullit, në mëngjes dhuronin si "bamirësa" pará për dëmet e "zjarrit".
Përsëri në Gjirokastër busti i A.Z.Çajupit goditet me mjete të rënda në kokë, supe, veshë, hundë dhe për ironi, "dora e zezë" në gojë i kishte futur një tufë me gjëmba.
Lista vazhdon… Shoqata "Dielli" në këtë Thirrje ka objektiv, jo të numërojë, po të sensibilizojë opinionin e gjerë qytetar për gjendjen e pafalshme, poshtëruese, aspak humane, larg çdo civilizimi që ne ëndërrojmë, të varreve të rilindësve në Gjirokastër.

VARRE TË PËRDHOSUR BARBARISHT
MEMORIALI "NJË KOSH PLEHRASH"

Ideja për një memorial për figurat e shquara të Gjirokastrës i takon viteve 30 të shekullit të kaluar, kur u prunë eshtrat e Çerçiz Topullit nga Shkodra. Memoriali u ndërtua para gjysmë shekulli. U bë vërtet një pikë turistike për vendas e të huaj, një mjedis pelegrinazhi i mbuluar me gjelbërim, lule, bar e pemë rreth e rrotull. Ndërtimi i përshtatej arkitekturës së qytetit muze.
Gjatë tranzicionit gjithçka u përmbys. Tri herë u dhunuan varret. Dy herë kryebashkiakët e majtë e të djathtë i rindërtuan. Rrënimi i tretë ishte i pafat, po më i keqi. Tritoli nuk mund të shkretonte më shumë. U rrafshua gjithçka, po askush nuk i vuri veshin. Edhe pas 1916-ditëve, deri sot, asgjë nuk ka ndryshuar. Varre pa zot, pa emra e pa mbiemra. Varre pa kokë varresh. Me pllaka e gurë të thyer. Askush nuk mund të dallojë ku është varri i Koto Hoxhit, i Çerçizit apo i Bajo Topullit. Jo emrin po as një gërmë nga emrat e tyre nuk gjen. Dallon varri i Çajupit me një kryq të thyer nazist mbi pllakë. (?!) Gazeta e madhe e Tiranës "Panorama" (12.03.2005) ia atribuon varrin me emrin dhe eshtrat e Pandeli Sotirit personit fantazmë "Miço Qulli", i cili as ka ekzistuar, as nuk ekziston, as si emër, pa le si figurë historike. Sa keq, shpejt u harruan varret me emrat e të parëve tanë të shquar! Brezat, që do të vijnë më pas në Memorialin e rilindësve në Gjirokastër për homazhe, cilin do të nderojnë inekzistentin "Miço" të "Panoramës", apo martirin e kombit Pandeli Sotiri?
Memoriali është shfytyruar: gjemba, driza, ferra, plehra dhe fjalë të pista mbi obelisk. Pllakën e Obeliskut me kushtimin "Lavdi kujtimit të rilindësve… nuk mund ta lexosh, sepse një kryq tjetër i zi u ka zënë fytyrën germave të skalitura në gur…
Obelisku mbi 3 m i lartë në majë ka shqiponjën, Emblemë e kombit, kokëcoptuar, pa krahë, e varur përkëmbe, që vajton tablonë, makabre poshtë saj… Këtë shkatërrim, çmenduri e "duarve të zeza", zyrtarë të Bashkisë të qytetit muze premtuan ta kthejnë në identitet. Ata deklaruan publikisht në shtyp para 1916-ditësh se investimi, projekti ishin gati, se puna "nisi", por më kot, Memoriali ngeli "plehërishte" edhe pasi u rrokullisën 1916-ditë. Kush ka penguar? Përse kanë penguar? Kjo u duhet thënë shqip qytetarëve gjirokastritë.
Qytetarët e Gjirokastrës, Zogorisë, Lunxhërisë e më gjerë, bijtë e të cilëve me kohë kanë zënë vënd nderi në historinë tonë, nuk mund të lejojnë këtë dhunim çnjerëzor të varreve të tyre.

PESË RILINDËSIT JANË FIGURA TË SHQUARA TË KOMBIT TONË

1. PANDELI SOTIRI: "Mësues i Popullit" nga Selcka e Lunxhërisë. Figurë e ndritur e shkollës në gjuhën shqipe, martir i saj. Pjesëmarrës në Lidhjen Shqiptare të Prizrenit. Anëtar themelues i Shoqërisë së Stambollit. Botues i revistave të para në shqip "Drita" dhe "Dituria". Është drejtori dhe mësuesi i parë që hapi "Mësonjtoren" e Korçës (7 Mars 1887). U anatemua e u shkishërua si mësues i shqipes. Për këtë "sakrilegj", njerëzit e vënë nga Patrikana greke e Stambollit, i prenë jetën mizorisht, duke e flakur në rrugë nga dritarja e katit të tretë të shtëpisë ku banonte në vitin 1891.
2. KOTO HOXHI: "Mësues i Popullit" nga Qestorati i Lunxhërisë. Pjesmarrës në Lidhjen e Prizrenit, anëtar i "Komitetit Qendror për mbrojtjen e të drejtave të Kombit shqiptar" (1887), anëtar i Komisionit të posaçëm për çështje të alfabetit, nismëtar për formimin e "Shoqërisë së të shtypurit shkronja (libra) shqip", bashkautor i "Alfabetares së gjuhës shqipe" (1879), themelues, mësues i shkollave të fshehta shqipe. Është mësuesi që përgatiti mësuesit e shkollave të para shqipe: Petro Nini Luarasin, Pandeli e Koço Sotirin, Janko Minxhën, Jani Mingën etj. Mbylli shkollën greke në Qestorat, "fidanishten" për greqizimin e shqiptarëve. Normalen e Qestoratit, pas 19 vjet përpjekje të pandërprera e ktheu në shkollë shqip me personel shqiptar vetëm për disa muaj, sepse milioneri grekoman Kristaq Zografo, preu financimin e saj. I internuar, i burgosur, i anatemuar nga Patrikana greke e Stambollit mbylli sytë si viktimë e saj (1896).

3. ÇERÇIZ TOPULLI: "Hero i Popullit" nga Gjirokastra. Kapedani i çetave kryengritëse për liri para e pas shpalljes së Pavarësisë. Mbrojti denjësisht nderin dhe gjakun e mësuesit dhe priftit martir për shkollën e kishën shqipe në Negovan. Çerçizi me çetën e tij bëri qëndresë të armatosur, luftë, me ushtrinë pushtuese greke dhe me andartët e Jorgji Zografos, që aplikoi genocid, vrasje, djegie e shpërngulje masive të banorëve nga trojet e tyre më 1914. U vra në marrëveshje midis shovenistëve serbë e grekë në Fushën e Shtoit në Shkodër më 1916.

4. ANDON ZAKO-ÇAJUPI: Poeti kombëtar i Rilindjes nga Sheperi i Zagorisë. Shkrimtar dhe patriot brilant, dramaturg, komediograf, pamfletist, fabulist, përkthyes dhe drejtues i shoqatave patriotike në Egjipt. Këngëtar i lirisë, i mëmëdheut, vendlindjes dhe i gjuhës shqipe. Kryevepra e tij "Baba Tomorri" për më shumë se një shekull vazhdon të jetë libër i dashur kudo ku ka shqiptarë.
Ka përkrahur një alfabet të përbashkët për të gjithë shqiptarët, me bazë abecenë latine. Ka kërkuar shkollë në gjuhën shqipe dhe kishë me eksark (peshkop) shqiptar. Atdhetar demokrat me vizion të plotë perëndimor. Ishte mik për jetë i Faik Konicës. Vdiq në Egjipt më 1930, me amanet që trupi i tij të prehej në Atdhe.

5. BAJO TOPULLI: "Hero i Popullit" nga Gjirokastra. Themelues i "Komitetit për lirinë e Shqipërisë". Frymëzues dhe organizator i çetave të para kryengritëse për liri, para e pas Pavarësisë, në rrethet e Korçës, Kolonjës, Përmetit, Gjirokastrës etj. Bajo Topulli është pjesëmarrës në Kongresin e alfabetit të gjuhës shqipe në Manastir më 1908 dhe përkrahës aktiv në krah të kryetarit të këtij Kongresi - Mit'hat Frashëri. Intelektual me kulturë të gjerë në lëmin e arsimit, ka kontribuar në hapjen e klubeve dhe shkollave shqipe, shtetar i njohur në administratën shqiptare në kohën e Mbretërisë. Vdiq më 1937.

02-06-11, 19:16	#1
Zero Cool Administratorët Anëtarësuar: 18-03-03 Vendndodhja: Netherland Postime: 24,987	Nga veriu në jugë dhunimet flasin vetë… Shoqëria "Bashkimi Shqiptar" Postuar më: 05-07-2010 Nga Shoqata Atdhetare Kulturore "Dielli" T H I R R J E OPINIONIT PUBLIK, GJITHË SHOQATAVE ATDHETARE-KULTURORE, NË VEÇANTI SHOQATAVE "GJIROKASTRA", "ÇAJUPI", "LUNXHËRIA", "PËRMETI" DHE "TEPELENA". SHTYPIT DHE TV-ve. Presidentit të Shqipërisë z.Bamir Topi Kryeministrit të Shqipërisë z. Sali Berisha Tiranë Tranzicioni ynë i stërzgjatur, i vështirë, shpeshherë i dhembshëm e i përgjakur, u tregua shkatërrues edhe i vlerave historike e kulturore të vendit tonë. U dhunuan monumente, buste e lapidarë, pllaka përkujtimore e memorialë, u vodhën e u shkatërruan biblioteka, muzeume, arkiva, qendra arkeologjike, sende etnografike, varre e varreza… sa nuk numërohen. Dhunimi i varreve, i busteve të personaliteteve që bënë histori u bë dukuri e zakonshme. Do të mjaftonin vetëm disa shembuj konkretë për t'i thënë mjaft "Dorës së zezë" që shkatërron e nëpërkëmb vlerat tona të shenjta: NGA VERIU NË JUGË DHUNIMET FLASIN VETË… Në Shkodër dhunohet rëndë busti i Migjenit. Në Lushnjë vidhen 21 thasë me eshtrat e 21 dëshmorëve të Luftës Çlirimtare. Nuk dihet destinacioni. Në Pogradec u copëtua pllaka e varrit të Lasgush Poradecit. Po në Pogradec u dhunua basoreliefi i një personi të shquar që ishte shpallur "Qytetar nderi". Përsëri në Pogradec "Dora e zezë" ka vjedhur ndriçuesat e monumentit të Lasgush Poradecit. Në Korçë, përpara syve të policisë, u sharrua busti i pararilindasit të shquar Naum Veqil Harxhit, për t'u shitur si hekurishte. Në Përmet (Kosinë): prifti Thomollari, pa Zot, me fe paranë e pistë, me Ungjillin e Shenjtë në duar, bekon zhvarrimin e eshtrave të fëmijëve, nuseve dhe të të parëve tanë. Më pas, prifti pa shpirt, i shenjtëron si skelete ushtarësh me destinacion varrezën e të rënëve grekë në Grykën e Mezhgoranit. As në vërshimet e barbarëve nuk u prekën varret tona. Përse cënohen sot?! Po në Përmet, në Grykën e Këlcyrës, pushteti lokal, a dikush tjetër, ka shitur apo dhuruar tokë për varrezat e ushtarëve grekë, po zyrtarët kanë harruar se në këtë parcelë toke ndodheshin rrënojat e një kishe paleokristiane, me vlera të veçanta për historinë e krishterimit në Shqipëri. Tani mbi themelet e kësaj kishe të lashtë do të kemi një faltore e varre greke. Asgjë më tepër: U tjetërsua origjina. Në Gjirokastër (Dropull-Sofratikë) shkatërrohen varret e Epokës së Perandorisë Romake. Mbi varret romake ndërtohen objekte të tjera me leje të lëshuar nga pushteti lokal. (?!) Po në Gjirokastër, ata që i vunë zjarrin shkollës me emrin e Bajo Topullit, në mëngjes dhuronin si "bamirësa" pará për dëmet e "zjarrit". Përsëri në Gjirokastër busti i A.Z.Çajupit goditet me mjete të rënda në kokë, supe, veshë, hundë dhe për ironi, "dora e zezë" në gojë i kishte futur një tufë me gjëmba. Lista vazhdon… Shoqata "Dielli" në këtë Thirrje ka objektiv, jo të numërojë, po të sensibilizojë opinionin e gjerë qytetar për gjendjen e pafalshme, poshtëruese, aspak humane, larg çdo civilizimi që ne ëndërrojmë, të varreve të rilindësve në Gjirokastër. VARRE TË PËRDHOSUR BARBARISHT MEMORIALI "NJË KOSH PLEHRASH" Ideja për një memorial për figurat e shquara të Gjirokastrës i takon viteve 30 të shekullit të kaluar, kur u prunë eshtrat e Çerçiz Topullit nga Shkodra. Memoriali u ndërtua para gjysmë shekulli. U bë vërtet një pikë turistike për vendas e të huaj, një mjedis pelegrinazhi i mbuluar me gjelbërim, lule, bar e pemë rreth e rrotull. Ndërtimi i përshtatej arkitekturës së qytetit muze. Gjatë tranzicionit gjithçka u përmbys. Tri herë u dhunuan varret. Dy herë kryebashkiakët e majtë e të djathtë i rindërtuan. Rrënimi i tretë ishte i pafat, po më i keqi. Tritoli nuk mund të shkretonte më shumë. U rrafshua gjithçka, po askush nuk i vuri veshin. Edhe pas 1916-ditëve, deri sot, asgjë nuk ka ndryshuar. Varre pa zot, pa emra e pa mbiemra. Varre pa kokë varresh. Me pllaka e gurë të thyer. Askush nuk mund të dallojë ku është varri i Koto Hoxhit, i Çerçizit apo i Bajo Topullit. Jo emrin po as një gërmë nga emrat e tyre nuk gjen. Dallon varri i Çajupit me një kryq të thyer nazist mbi pllakë. (?!) Gazeta e madhe e Tiranës "Panorama" (12.03.2005) ia atribuon varrin me emrin dhe eshtrat e Pandeli Sotirit personit fantazmë "Miço Qulli", i cili as ka ekzistuar, as nuk ekziston, as si emër, pa le si figurë historike. Sa keq, shpejt u harruan varret me emrat e të parëve tanë të shquar! Brezat, që do të vijnë më pas në Memorialin e rilindësve në Gjirokastër për homazhe, cilin do të nderojnë inekzistentin "Miço" të "Panoramës", apo martirin e kombit Pandeli Sotiri? Memoriali është shfytyruar: gjemba, driza, ferra, plehra dhe fjalë të pista mbi obelisk. Pllakën e Obeliskut me kushtimin "Lavdi kujtimit të rilindësve… nuk mund ta lexosh, sepse një kryq tjetër i zi u ka zënë fytyrën germave të skalitura në gur… Obelisku mbi 3 m i lartë në majë ka shqiponjën, Emblemë e kombit, kokëcoptuar, pa krahë, e varur përkëmbe, që vajton tablonë, makabre poshtë saj… Këtë shkatërrim, çmenduri e "duarve të zeza", zyrtarë të Bashkisë të qytetit muze premtuan ta kthejnë në identitet. Ata deklaruan publikisht në shtyp para 1916-ditësh se investimi, projekti ishin gati, se puna "nisi", por më kot, Memoriali ngeli "plehërishte" edhe pasi u rrokullisën 1916-ditë. Kush ka penguar? Përse kanë penguar? Kjo u duhet thënë shqip qytetarëve gjirokastritë. Qytetarët e Gjirokastrës, Zogorisë, Lunxhërisë e më gjerë, bijtë e të cilëve me kohë kanë zënë vënd nderi në historinë tonë, nuk mund të lejojnë këtë dhunim çnjerëzor të varreve të tyre. PESË RILINDËSIT JANË FIGURA TË SHQUARA TË KOMBIT TONË 1. PANDELI SOTIRI: "Mësues i Popullit" nga Selcka e Lunxhërisë. Figurë e ndritur e shkollës në gjuhën shqipe, martir i saj. Pjesëmarrës në Lidhjen Shqiptare të Prizrenit. Anëtar themelues i Shoqërisë së Stambollit. Botues i revistave të para në shqip "Drita" dhe "Dituria". Është drejtori dhe mësuesi i parë që hapi "Mësonjtoren" e Korçës (7 Mars 1887). U anatemua e u shkishërua si mësues i shqipes. Për këtë "sakrilegj", njerëzit e vënë nga Patrikana greke e Stambollit, i prenë jetën mizorisht, duke e flakur në rrugë nga dritarja e katit të tretë të shtëpisë ku banonte në vitin 1891. 2. KOTO HOXHI: "Mësues i Popullit" nga Qestorati i Lunxhërisë. Pjesmarrës në Lidhjen e Prizrenit, anëtar i "Komitetit Qendror për mbrojtjen e të drejtave të Kombit shqiptar" (1887), anëtar i Komisionit të posaçëm për çështje të alfabetit, nismëtar për formimin e "Shoqërisë së të shtypurit shkronja (libra) shqip", bashkautor i "Alfabetares së gjuhës shqipe" (1879), themelues, mësues i shkollave të fshehta shqipe. Është mësuesi që përgatiti mësuesit e shkollave të para shqipe: Petro Nini Luarasin, Pandeli e Koço Sotirin, Janko Minxhën, Jani Mingën etj. Mbylli shkollën greke në Qestorat, "fidanishten" për greqizimin e shqiptarëve. Normalen e Qestoratit, pas 19 vjet përpjekje të pandërprera e ktheu në shkollë shqip me personel shqiptar vetëm për disa muaj, sepse milioneri grekoman Kristaq Zografo, preu financimin e saj. I internuar, i burgosur, i anatemuar nga Patrikana greke e Stambollit mbylli sytë si viktimë e saj (1896). 3. ÇERÇIZ TOPULLI: "Hero i Popullit" nga Gjirokastra. Kapedani i çetave kryengritëse për liri para e pas shpalljes së Pavarësisë. Mbrojti denjësisht nderin dhe gjakun e mësuesit dhe priftit martir për shkollën e kishën shqipe në Negovan. Çerçizi me çetën e tij bëri qëndresë të armatosur, luftë, me ushtrinë pushtuese greke dhe me andartët e Jorgji Zografos, që aplikoi genocid, vrasje, djegie e shpërngulje masive të banorëve nga trojet e tyre më 1914. U vra në marrëveshje midis shovenistëve serbë e grekë në Fushën e Shtoit në Shkodër më 1916. 4. ANDON ZAKO-ÇAJUPI: Poeti kombëtar i Rilindjes nga Sheperi i Zagorisë. Shkrimtar dhe patriot brilant, dramaturg, komediograf, pamfletist, fabulist, përkthyes dhe drejtues i shoqatave patriotike në Egjipt. Këngëtar i lirisë, i mëmëdheut, vendlindjes dhe i gjuhës shqipe. Kryevepra e tij "Baba Tomorri" për më shumë se një shekull vazhdon të jetë libër i dashur kudo ku ka shqiptarë. Ka përkrahur një alfabet të përbashkët për të gjithë shqiptarët, me bazë abecenë latine. Ka kërkuar shkollë në gjuhën shqipe dhe kishë me eksark (peshkop) shqiptar. Atdhetar demokrat me vizion të plotë perëndimor. Ishte mik për jetë i Faik Konicës. Vdiq në Egjipt më 1930, me amanet që trupi i tij të prehej në Atdhe. 5. BAJO TOPULLI: "Hero i Popullit" nga Gjirokastra. Themelues i "Komitetit për lirinë e Shqipërisë". Frymëzues dhe organizator i çetave të para kryengritëse për liri, para e pas Pavarësisë, në rrethet e Korçës, Kolonjës, Përmetit, Gjirokastrës etj. Bajo Topulli është pjesëmarrës në Kongresin e alfabetit të gjuhës shqipe në Manastir më 1908 dhe përkrahës aktiv në krah të kryetarit të këtij Kongresi - Mit'hat Frashëri. Intelektual me kulturë të gjerë në lëmin e arsimit, ka kontribuar në hapjen e klubeve dhe shkollave shqipe, shtetar i njohur në administratën shqiptare në kohën e Mbretërisë. Vdiq më 1937. __________________ Asgjë nuk është e pamundur. Pamundësinë apsolute e shkakton mosdija jonë reale.