Dardania.de - Shiko Postimin Tek

natyra · 30-07-11, 03:17

Ramiz Bojaj

Për sa kohë qe Qeveria e Kosovës nuk mbështetet në përdorimin e forcës në zgjidhjen e problemit të veriut, vetvetiu (ose në formën e heshtur) nënkupton nënshtrimin e plotë ndaj bandave të armatosura dhe MUP-it serb në këtë pjesë të shtetit tonë. Kosovës më tepër se kurrë i duhet hartimi i një strategjie politike (në planin e jashtëm dhe të brendshëm) që t’i imponojë Serbisë dhe BN-së, politikën e vet mbështetur në interesat e saja nacionale. Përse, gjithmonë jemi të dënuar që të reagojmë pas veprimeve ose akuzave të Serbisë.

Paaftësia e ndërtimit të politikave ekzekutive (plani i brendshëm) si dhe mos efektiviteti në diplomacinë e jashtme qeveritare, ka bërë qe Serbia fqinje, jo vetëm të mbrojë (planin e vet fashisoid), por vazhdon të diktojë edhe përmbajtjen e gjertanishme të spektrit europolitik të vendit tonë (plani i jashtëm). Në këtë kontekst, Serbia rrezikon që të imponohet edhe si palë e tretë në bisedimet për veriun e Kosovës, mbi bazat e të cilës me automatizëm pjesën veriore të Mitrovicës do ta shndërronte në një zonë neutrale në mes të Kosovës dhe Serbisë.

Para se të ndodhë akti i kryer (përfshirja e Serbisë në bisedime për veriun), institucionet shtetërore të Republikës së Kosovës me urgjencë duhet të zbatojnë strategjinë e demilitarizimit (shpartallimin e strukturave ilegale dhe kriminale të menaxhuara nga Serbia), vend ky i përfshirë në liberalizim vizash me gjithë të palarat e saj.

Duke gjendur terren të përshtatshëm (ngathtësia diplomatike e Kosovës për të akuzuar Serbinë për të bëmat e saj kriminale dhe menaxhim të elementeve kriminale në veri), kjo e fundit vazhdon me komplotet e saja kundër shtetit të Kosovës në arenën ndërkombëtare (në OKB, BE GJND etj), ndërsa në raport ndërshtetëror me vendin tonë, vazhdon të kultivojë politikën e terrorizmit ndërkombëtar duke mbështetur strukturat paralele dhe kriminale serbe në veriun e Mitrovicës.

Përse, gjithmonë të vonuar?!

Është shansi i fundit që të paktën në rastin e Mitrovicës, institucionet shtetërore të Republikës së Kosovës të tregojnë fuqinë e tyre, legjitimitetin dhe autoritetin e vet si shtet i pavarur dhe sovran. Përparësi e dorës së parë për autoritetet tona shtetërore është fakti se problemi është i përkufizuar brenda territorit të vendit tonë (të njohur edhe ndërkombëtarisht).

Ekzistojnë të gjitha elementet që favorizojnë zbatimin e planit ekopolitik-shtetëror në këtë pjesë të vendit, duke goditur fillimisht Serbinë (në pikën kufitare) për të vazhduar me ndjekjen e kriminelëve që veprojnë atje prej vitesh. Gjithashtu, autoritetet e Kosovës duhet të mbajnë kontakte më të rregullta me institucionet e Kosovës Lindore (Preshevë, Medvexhë dhe Bujanovc) në mënyrë që Serbia të paktën njëherë të hidhet në planin defansiv. Serbia duke vazhduar ofensivën e saj agresive (realisht millosheviqiane) sa herë që mbahen konferencat e OKB-së, po e vë Kosovën në planin defansiv, gjithnjë duke u marrë me demantet dhe gënjeshtrat e fabrikuara të Serbisë kundër autoktonisë dhe historisë së Kosovës.

Nuk është gjithnjë e mjaftueshme qe ne vetëm të mbrohemi. Ne nuk e akuzuam Serbinë as për krime e gjenocid, por kjo akuzoi Kosovën në GJND. E gjithë kjo shton një shqetësim tepër real. Institucionet e zgjedhura të Kosovës ose janë realisht të pafuqishme për të vepruar, ose ekziston një servilizëm deri në neveri ndaj bashkësisë ndërkombëtare, e cila jo vetëm që nuk mbron asnjërën palë (mendoj BN-ja), por kjo e fundit anon kah kompromisi i planeve gjithëpërfshirëse (pjesëmarrja e të gjithëve në bisedime: nënshkrimi i protokollit EULEX-Serbi, tentimet e UNMIK-ut për dialog Prishtinë-Beograd etj).

vijon...

30-07-11, 03:17	#4
natyra Anëtarësuar: 19-01-08 Postime: 2,067	Titulli: Mendime nga Ramiz Bojaj... Ramiz Bojaj Për sa kohë qe Qeveria e Kosovës nuk mbështetet në përdorimin e forcës në zgjidhjen e problemit të veriut, vetvetiu (ose në formën e heshtur) nënkupton nënshtrimin e plotë ndaj bandave të armatosura dhe MUP-it serb në këtë pjesë të shtetit tonë. Kosovës më tepër se kurrë i duhet hartimi i një strategjie politike (në planin e jashtëm dhe të brendshëm) që t’i imponojë Serbisë dhe BN-së, politikën e vet mbështetur në interesat e saja nacionale. Përse, gjithmonë jemi të dënuar që të reagojmë pas veprimeve ose akuzave të Serbisë. Paaftësia e ndërtimit të politikave ekzekutive (plani i brendshëm) si dhe mos efektiviteti në diplomacinë e jashtme qeveritare, ka bërë qe Serbia fqinje, jo vetëm të mbrojë (planin e vet fashisoid), por vazhdon të diktojë edhe përmbajtjen e gjertanishme të spektrit europolitik të vendit tonë (plani i jashtëm). Në këtë kontekst, Serbia rrezikon që të imponohet edhe si palë e tretë në bisedimet për veriun e Kosovës, mbi bazat e të cilës me automatizëm pjesën veriore të Mitrovicës do ta shndërronte në një zonë neutrale në mes të Kosovës dhe Serbisë. Para se të ndodhë akti i kryer (përfshirja e Serbisë në bisedime për veriun), institucionet shtetërore të Republikës së Kosovës me urgjencë duhet të zbatojnë strategjinë e demilitarizimit (shpartallimin e strukturave ilegale dhe kriminale të menaxhuara nga Serbia), vend ky i përfshirë në liberalizim vizash me gjithë të palarat e saj. Duke gjendur terren të përshtatshëm (ngathtësia diplomatike e Kosovës për të akuzuar Serbinë për të bëmat e saj kriminale dhe menaxhim të elementeve kriminale në veri), kjo e fundit vazhdon me komplotet e saja kundër shtetit të Kosovës në arenën ndërkombëtare (në OKB, BE GJND etj), ndërsa në raport ndërshtetëror me vendin tonë, vazhdon të kultivojë politikën e terrorizmit ndërkombëtar duke mbështetur strukturat paralele dhe kriminale serbe në veriun e Mitrovicës. Përse, gjithmonë të vonuar?! Është shansi i fundit që të paktën në rastin e Mitrovicës, institucionet shtetërore të Republikës së Kosovës të tregojnë fuqinë e tyre, legjitimitetin dhe autoritetin e vet si shtet i pavarur dhe sovran. Përparësi e dorës së parë për autoritetet tona shtetërore është fakti se problemi është i përkufizuar brenda territorit të vendit tonë (të njohur edhe ndërkombëtarisht). Ekzistojnë të gjitha elementet që favorizojnë zbatimin e planit ekopolitik-shtetëror në këtë pjesë të vendit, duke goditur fillimisht Serbinë (në pikën kufitare) për të vazhduar me ndjekjen e kriminelëve që veprojnë atje prej vitesh. Gjithashtu, autoritetet e Kosovës duhet të mbajnë kontakte më të rregullta me institucionet e Kosovës Lindore (Preshevë, Medvexhë dhe Bujanovc) në mënyrë që Serbia të paktën njëherë të hidhet në planin defansiv. Serbia duke vazhduar ofensivën e saj agresive (realisht millosheviqiane) sa herë që mbahen konferencat e OKB-së, po e vë Kosovën në planin defansiv, gjithnjë duke u marrë me demantet dhe gënjeshtrat e fabrikuara të Serbisë kundër autoktonisë dhe historisë së Kosovës. Nuk është gjithnjë e mjaftueshme qe ne vetëm të mbrohemi. Ne nuk e akuzuam Serbinë as për krime e gjenocid, por kjo akuzoi Kosovën në GJND. E gjithë kjo shton një shqetësim tepër real. Institucionet e zgjedhura të Kosovës ose janë realisht të pafuqishme për të vepruar, ose ekziston një servilizëm deri në neveri ndaj bashkësisë ndërkombëtare, e cila jo vetëm që nuk mbron asnjërën palë (mendoj BN-ja), por kjo e fundit anon kah kompromisi i planeve gjithëpërfshirëse (pjesëmarrja e të gjithëve në bisedime: nënshkrimi i protokollit EULEX-Serbi, tentimet e UNMIK-ut për dialog Prishtinë-Beograd etj). vijon...