[Guri i madh]

Pavarësisht çmimit




Publikuar: 07.08.2011 - 18:13A bëhet që ambicia personale të jetë më e madhe sesa interesi i përgjithshëm i një populli? Nga veprimet e kësaj Qeverie dhe kreut të vet, duket se kësaj pyetjeje duhet përgjigjur me “po”

E gjithë java e dytë pas përpjekjes për shtrirjen e sovranitetit edhe në veri kaloi me mjegullinën që krijojnë mungesa e informacionit të drejtpërdrejtë dhe të pavarur nga vendi i ngjarjes, si dhe mbledhjet, kurrë më të rregullta, të Qeverisë prej nga dilnin deklarata me intonacione fort patriotike se “nuk do të zmbrapsemi” apo “nuk heqim dorë nga veriu”, edhe pse fizikisht, të vetmit që ende gjenden në pikat kufitare janë pjesëtarët e KFOR-it.

Ditari i javës për ngjarjet që ndërlidhen me aksionin e 25 korrikut nisi me mbledhjen e Këshillit të Sigurisë së Kosovës – pra ashtu siç u supozua nga shumëkush, ky trup nuk u mblodh para se të ndërmerrej veprimi në veri. Kjo gjë nxiti dyshimin se në fakt nuk ka ekzistuar ndonjë strategji e qartë se si të mbarohej puna e filluar të hënën e parakaluar, e cila u nis me një vrull mjaft të madh e që nxiti eufori, por që më pas edhe krijoi huti, sepse nuk dihej se a do të rrihej apo do të shkohej. Kjo gjithashtu nxiti dyshimin nëse ka pasur komunikim ndërinstitucional, nëse edhe kryetarja apo kryeparlamentari kanë qenë të njoftuar paraprakisht me intencat e Qeverisë, përkatësisht të kryeministrit.

Mbase një indikacion për përgjigjen e mundshme do të mund të nxirrej nga skandali, të cilin e shkaktoi kryeministri me rastin e vizitës që së bashku me kryetaren ua bënë pjesëtarëve të njësisë elite në Vrellë. Sikur të kishte shkuar në të pame dhe duke e injoruar fare prezencën e një femre, e cila rastisi të ishte kryetarja e Kosovës, i vuri në funksion këmbët e gjata dhe, thuajse po e ndiqnin, u ngut t’ia zgjaste dorën secilit prej policëve që rrinin gatitu me uniforma e maska. Menjëherë pas tij u rreshtua ministri i Brendshëm, duke e lënë zonjën kryetare prapa, e cila, e hutuar por megjithatë plot dinjitet, zgjodhi t’i përmbahej protokollit e të parakalonte me kokën lart dhe të kthyer në drejtim të ish-kolegëve të saj.

Sjellja e këtillë, e pagdhendur dhe arrogante, në fakt i tregon dy gjëra: e para, që me këtë veprim kryeministri do që të dëshmojë “se kush është këtu shefi (ani që shefi i vogël, megjithatë)” dhe, e dyta, kështu dëshmon nivelin e respektit që ka si për institucionin e kryetarit ashtu edhe për vetë zonjën Jahjaga.



E se aksioni i datës 25 lë përshtypje të jetë shikuar dhe urdhëruar me mendjelehtësi, e konfirmoi ish-shefi i Policisë, tash deputet i partisë në pushtet, Behar Selimi, i cili tha: “Ato pika të kufirit nuk mund të mbahen pa përkrahjen e KFOR-it, për arsye se mungojnë mjetet përkatëse të logjistikës, mungon helikopteri, pa të cilin ne nuk mund të shkojmë në pikat kufitare pa u ballafaquar me grupet kriminale që po e shfrytëzojnë edhe popullatën”. Por, problemi është se territori, të cilin Kosova nuk e ka nën kontroll, e që e quajmë veri, nuk përbëhet vetëm nga këto dy pika kufitare, por nga një territor, i cili, figurativisht, kap sipërfaqen e tokës që nis nga Prishtina dhe përfshin Ferizajn e Shtërpcën, Hanin e Elezit dhe Gjilanin! Që e bën përafërsisht një të katërtën e territorit të Kosovës.








VIJON