[panta_rhei]

Më 17 korrik të 1466 , dymbëdhjetë ditë pas sulmit të parë mbi Krujë, Sulltani shkoi në bregun e Erzenit, atje ku mbaheshin robërit shqipëtarë.
Nga turma prej 5 mijë vetash ishin hequr vajzat, ato u shitën në ushtri për 300-400 akshe si dhe djemtë nga 7 deri në 12 vjeç, që u nisën për në Stamboll.

Të tjerët, burra, gra, pleq e fëmijë u vunë më gjunjë në një zallishte të pastruar nga bimët.
Ushtria prej 50 mijë vetash, që do të ikte me Sulltanin, u vendos në trajtë unaze rreth zallishtes. Dy gropa të gjata e të thella ishin hapur përpara turmës së robërve.
Sulltani doli mbi një kodër të vogël, ku ishte ngritur për të një tendë me fier. Mehmeti e sodiste pamjen në këmbë, më pas ai u ul në një shilte të lartë dhe ngriti duart nga qielli për të dhënë lejen që të niste plotësimi i vullnetit të Allahut!!!
Rrëzë kodrës, te këmbët e Sulltanit, ishin ngritur 5 kulla druri dhe mbi çdo kullë ishte fiksuar një hu me majë të mprehtë, i lyer me dhjamë.
Sulltani bëri shënjë dhe në hunjtë u futën deri në gjysmën e trupit 5 "agallarët" shqiptarë që ia patën premtuar Krujën! Ata do të vdisnin pak nga pak me fytyrën nga kështjella.
Pas kësaj, në disa trarë të vendosur një pash lartësi nga toka, filloi sharritja e 50 burrave që u dorëzuan në besë në kalanë e Rodonit. "Ju kam falur kokat", - tha Sulltani. Me sharritjen në mes të trupit, koka i mbetej gjysmës së trupit. Burrat e sharritur u hodhën në të dyja gropat, gjysma e trupit në njërën dhe gjysma në tjetrën gropë, dhe nga kjo mbeti e thëna: "Sulltan Mehmeti ta bën varrin dy herë".

Pak më tutje disa boshta prej druri po u dërrmonin eshtrat robërve të tjerë të lidhur në ta. Këto ishin dënime të veçanta! Xhelatët e ushtrisë, filluan të zvarritnin te gropat rradhën e parë të robërve, t'i thernin ose t'i rrëzonin me një goditje. Robërit po e pranonin vdekjen në heshtje! Mbi zallishte dëgjohej vetëm goditja e xhelatit dhe ndonjë rënkim i mbytur!
Kjo heshtje dhe ky pranim heroik i vdekjes, Sulltan Mehmetin siç duket e acaroi në kulm, ai bëri shenjë të ndalohej therja, dhe dha urdhër që të zgjidheshin nga turma e robërve 300 burra, të armatoseshin për të vrarë robërit e tjerë dhe si shkëmbim do të liheshin të lirë!
Burrat e parë që nuk pranonin të vrisnin, u sharritën në mes, të tjerët ngritën armët kundër xhelatëve!
Kur gropat u mbushën përgjysëm, xhelatët filluan të silleshin si të dehur, ata i kishte zënë gjaku! Ata kërkuan që të hiqeshin nga ajo punë! Edhe një herë bota u bë e kuqe në sytë e Mehmetit! Ky vend duhej të ngrinte nga tmerri, kur të dëgjonte emrin e Sulltan Fatihut!
Nga turma e robërve u zgjodhën ata më pleqtë, nja 200 veta, dhe u çuan përpara gropave për të parë therjen. Mehmeti bëri shënjë dhe therja filloi me tërbim. Xhelatët të dehur e të këputur i hidhnin njerëzit gjysëm të gjallë në gropa.
Kur mbi zallishte s' kishte mbetur asnjë rob, u verbuan 200 pleqtë dhe pastaj u lanë të lirë, që të tregonin nëpër rrugët e Arbërisë atë çka u panë sytë për herë të fundit!


P.S.

Përshëndetje për të gjithë dinçer ahmet dav mut ogllutë!