[SANTANA-29]

(Vazhdim)

Por zhgënjimi më i madh që na e “dhuroi” IPhone nuk ishte, të jemi të sinqertë, as vdekja e Jobsit dhe e Alisë, dhe çuditërisht as afera e armëve (korrupsioni) që implikon gjysmën e shtetarëve kosovarë, sepse lajm do të ishte sikur nga Kosova të jepeshin lajme se në ndonjë resor qeveritar nuk ka asnjë shkelje ligjore, dhe s’është avulluar asnjë euro. Zhgënjimi më i madh, të thuash, deri në shkallën kur njeriu në vendin e tij ndihet i poshtëruar, ishte rasti i tmerrshëm e skandaloz për një fjalim të pështirë të një hoxhe në Pejë, i cili i cilësoi fëmijët tanë (nxënëset) në shkollat publike kosovare, hiç më pak se prostituta!?

Emrin e këtij hoxhe agresiv që e ka pështyrë në fytyrë shkollën kosovare të Ramë Bujës, as Fuad Ramiqi bëhet kinse nuk e di, porse ashtu kot e ka marrë me vete sa për ilaç...

Ndërkaq absurd ishte fakti se shumica e atyre që falën xhumanë në Pejë nën drejtimin e këtyre “ideologëve të rinj të islamit” ishin nxënës të shkollave të mesme.

Sërish për sqarimin e fetarëve dhe jofetarëve, ky shkrim nuk ka të bëjë me fenë as me besimin ose mosbesimin, por me fyerjen e tërë fëmijëve, nxënëseve kosovare, pra ky shkrim u kushtohet fëmijëve të Kosovës, pra edhe fëmijëve të mi dhe mëton që t’i mbrojë ata nga fashizoidët proislamikë, nga fyerja publike që iu bë nga një kinse-hoxhë, në një tubim të lëvizjes “Bashkohu” në Pejë.

Së pari më imponohen disa (shumë) pyetje, për të cilat bartësit e institucioneve shtetërore por edhe prindërit do të duhej të kishin përgjigje para fëmijëve të tyre.

Pse ky vend nuk sjell lumturi për njerëzit e vet dhe posaçërisht për fëmijët, por vetëm dhunë dhe brutalitet?

Pse fëmijët e këtij vendi rriten nën trauma psikike dhe nën dhunë permanente verbale? Pse ata ballafaqohen me lehtësinë e padurueshme të të folurit për vrasjen dhe me vetë aktin e vrasjes?

Pse dhe me ç’të drejtë dikush në pikë të ditës, derisa shumë nga ato vajza të mrekullueshme mund të kenë qenë duke folur pikërisht për botën e lirë dhe pa kufij, për tolerancën si produkt i komunikimit, për mundësitë që të gjithë njerëzit ta kafshojnë “mollën” e Jobsit dhe “t’i hanë produktet” e saj, si në Prishtinë ashtu edhe në Kajro apo Mekë, dikush i cilëson ato prostituta.

E mbase ato do të kenë qenë duke folur me dhembje për humbjen e krijuesit të asaj “molle magjike”...

Kush u vërsulet kështu fëmijëve kosovarë dhe në emër të cilit Zot?
Fëmijëve që nuk kanë faj pse janë sjellë në jetë në një vend të mjerë, të rrethuar nga vrazhdësia dhe brutaliteti social, nga baballarë e hoxhallarë, si dhe priftërinj ekstremistë, abuzues e me mision ideologjik, që keqpërdorin fenë në shërbim të politikave agresive dhe arritjes së pushtetit.

Kush ua prish ditën kështu fëmijëve?

Fëmijëve, që askush në këtë vend nuk po i mbron, nga rritja nën pushtetin e injorancës dhe rrenës.

Po pse hesht shoqëria kosovare?

Pse heshtën institucionet shtetërore, që nga kryetari i Pejës e deri tek kryeministri dhe presidentja?

Pse heshti ministri i Arsimit dhe përgjithësisht shkolla kosovare?

Sepse oportuniteti dhe hipokrizia po e vret shoqërinë kosovare ende pa u ngritur në nivel të shoqërisë politike.

Pse televizionet kombëtare të atyre fëmijëve nuk shfaqin më filma vizatimorë, por japin protesta për ideologji të mëdha në rrugë e sharje në Kuvend?

Pse Qeveria e tyre vjedh, mashtron dhe bashkëvepron me krimin e organizuar?

Pse ata bien e zgjohen me fjalët korrupsion, nepotizëm, hajni, vrasje, dhunë...

Nxënësit në shkollat e mesme të Kosovës u përkasin moshave prej 14 – 18 vjeç.

Ata thjesht ende janë fëmijë, ende flenë me arushat e tyre lodra, me elefantë, mace dhe lepurushë...

Kush i ka dënuar ata dhe me ç’të drejtë?

Që të rriten sertë e parakohshëm?

Kush i ka privuar nga lumturia, nga lojërat e fëmijërisë, nga rrogat dhe pensionet e dinjitetshme të prindërve, nga të pasurit një punë për bashkëfamiljarët e tyre?

Kush i ka privuar nga të pasurit një shkollë të mirë, ku do të vlente slogani 3E: Tri herë edukim; dhe kush ua shpaguan jetën e bjerrë kot!?
Ata janë pengje të qeverisjes së keqe, të një kleptokracie që s’mbushet mend as s’ngopet me paratë publike, të një skene politike të pamend; të një shkolle në të cilën është rikthyer politika e ku sillen e pështillen edhe mësues abuzivë e vrasës potencialë.

Çka thotë për qytetarinë kosovare rasti që ndodhi para do kohësh në Prishtinë, kur një mësues vrau një zyrtar komunal me gjakftohtësi, në zyrën e tij.

A u kërkohet mësuesve, arsimtarëve dhe profesorëve tutje ‘certifikata e mjekut’?

Fëmijët, ata sjellin shumë gëzime në jetët tona, shtrojnë shumë pyetje naive dhe ndonjëherë marrin përgjigje po ashtu naive, e më së shumti marrin fyerje e abuzim në vend të përgjigjes.

Një të tillë e morën këto ditë në Pejë nga një përfaqësues i fesë në tokë...

Rasti i fjalimit të pështirë të një hoxhe nga Drenasi në Pejë është aq skandaloz sa do të duhej të reagonte dhe protestonte secili qytetar kosovar: Në mbrojtje të dinjitetit të vetes, familjes e posaçërisht fëmijëve. Dhe mbi të gjitha, femrave kosovare.

Pse heshtën institucionet shtetërore, që nga kryetari i Pejës e deri tek kryeministri dhe presidentja? Çfarë mund të na thotë ministri i Arsimit?


Oportuniteti dhe hipokrizia po e vret shoqërinë kosovare ende pa u ngritur në nivel të shoqërisë politike.

Pas debaklit që pësoi kjo lëvizje në aspektin shoqëror dhe juridik-legal, duket se ata s’u binden këtyre normave të shoqërisë civile së cilës i takojnë dhe ku ndërtojnë jetët e tyre, karrierat e tyre dhe ku rrisin fëmijët e tyre, në emër të Allahut.

Duke ua mohuar të tjerëve që të rrisin e edukojnë fëmijët e tyre në emër të humanitetit dhe dijes.

Nga Zagrebi i themi krijuesit gjenial Jobs, Adios, për t’u rikthyer në zhgënjim.
Dhe e vetmja fjali që më vjen duke e mbyllur këtë shkrim është: Larg duart dhe gojët e fëlliqura nga fëmijët kosovarë!

[email protected]