[Zero Cool]

*Konferenca e Bunjajt është
mbajtur më 31 dhjetor 1943dhe zgjati 3 ditë.
*Komandanti Suprem i UNCJ
J.B.Tito, më 8 shkurt 1945 urdheroi që në Kosovë të vendoset pushteti
ushtarak.
* Kuvendi në Prizrën u mbajt më 8,9 e 10 korrik 1945.-
Pas përfundimit të Luftës së Dytë Botrore dhe mbetjes së Kosovës në
kuadër të Serbisë, pozita e shqiptarve ishte e rëndë, më plotë vështërsira e
sakrifica edhe pse disa procese ishin më të volitshme së në Jugosllavinë e
paraluftës. Ishte përiudha e ashtuqujtur e rindërtimit të vendit të shkatrruar
nga lufta. Shqiptarët ishin të obliguar të angazhohen në shumë akcione të
ashtuqujtura "vullnetare" dhe ishin të detyruar që shtetit të i dorzojnë
prodhimet e tyre bujqësore si "tëprica" edhe pse nuk kishin as për nevoja
elemntare për mirëmbajtjen biologjike të familjës. Ripushtuesit e rinjë,
komunistët jugosllavë, lejuan arsimimin në gjuhen
shqipe, por jo shkollën
shqiptare. Shkollat e hapura kishin për qëllim të kultivonin të shqiptarët
ndjenjën jugosllave, "patriotizmin jugosllav". Koha provoi së ndjenja kombëtare
shqiptare dhe atdhetarizmi shqiptar nuk mund të luhatëshin e lëre më të
mposhtëshin nga ideologjia e komunizmit jugosllav.
Për derisa dera e atdheut, Shqipërisë u mbyll me dry të rendë hekuri, një
tmerr tjeter i shoqëroi shqiptarët në trevat e veta etnike. Në Jugosllavi pas
masakrës së tmerrshme të Tivarit pasoi i ashtuqujturi "Aksioni i Armëve" gjatë
viteve 1955 - 1956 ku shqiptarët duhej të dorezonin edhe armet që i kishin edhe
ato që nuk i kishin. Këto të dytat duhej tua blenin serbëve, malazezëve apo
maqedonasëve dhe pastaj t'i dorezonin si ish pronë e tyre. Gjatë kësaj periudhe
tmerri e terrori, rreth 300.000 shqiptarë u shkëputen prej trojeve të tyre
etnike dhe u vendosen në Turqi.

Pasiguria fizike e shqiptarëve zgjati
deri në mbledhjen e katërt të KQ të LKJ , i njohur me emrin "Plenumi i
Brijunëve", mbajtur në vititn 1966. Në këtë plenum,
përveç të tjerash,
gjykohet veprimtaria e shërbimit
të sigurimit shtetror ( UDB-ës ) dhe nga
sqena poltike e shtetërore largohet udhëheqësi i këtij sherbimi Aleksader
Rankoviqi si dhe punëtoret e këtij sherbimi për të cilët konstatohet së e kanë
këqperdorur detyrën.
Pas vitit 1966 pozita e shqiptare sado kudo fillon të përmisohet më
amandamente kushtetuese të vitit l967, 1968 e 197l e në veçanti prej shkurtit të
vitit 1974 kur Kuvendi i KSA i Kosovës në mbledhjen e të gjitha
dhomave
aprovoi dhe shaplli Kushtetutën e KSA të Kosovës. Më këtë Kushtetutë Kosova
fitoi atributet e shtetsisë dhe ishte element konstituiv i Federatës Jugosllave.
Kishte perfaqësuesit në Kryesinë e RSFJ dhe në të gjitha organet federative.
Të shtyar nga idealet e lirisë, shqiptarët e Kosovës asnjë herë nuk u pajtuan
më statusin e tyre dhe vazhdimisht bënë perpjekje për realizimin e të drejtave
kombëtare në formë institucionale dhe më veprimtari ilegale. Protestët publike
filluan në vitin 1968, për të vazhduar në pranverë të vitit 1981, kur u bënë
demostrata masive të shqiptaërve të Kosovës më kerkesë që Kosova të jetë e
barabartë më republikat e tjera të Federatës Jugosllave. Këto kerkesa
u
shtypen më dhunë dhe në Kosovë më vendimin e organëve Federative u shpallë
gjëndje e jashtëzakonshme, e cila nuk u ndërpre kurrë. Protestat e shtresave të
gjëra shqiptare nuk pushuan. Shumë të rinjë shqiptarë u vranë u përsekutuan e u
denuan.
Pak kush mund ta besonte së në kuzhinat serbe, pas vdekjës së Titos, po
përgatitej skenari më monstruoz për të krijuar një Serbi si në kohen e Car
Dushanit. Dhe pak kush mund të besonte, madje as nga vetë qarqët serbe, se një
kriminel dinak i qujtur Sllobodan
Millosheviq po përbirontemë sukses
labirinthëve institucionale serbe, për t'u bërë kryetar, dhe për t'ua
"plotësuar" deshirat çetnike të popullit serb për "një
Jugosllavi serbe". Ky
njeri doli para Levizjës çetnike serbe në Fushë Kosovë në vitin 1986 dhe u tha:
"Prej sotit as kimja e flokut nuk guxon t`u mongojë". U nisë, në Kosovë më
mitingje serbe, më protesta e deri të festimi i 600 -vjetorit të bëtejës së
humbur - Luftës së Kosovës që u bë në Gazimestan më pjesmarrjen e afro 1.000.000
çetnikëve e nacionalistëve më të përbetuar serb nga mbarë Jugosllavija dhe më
fjalimin luftënxitës të kryeqëtnikut Sllobodan Millosheviq. Në mitingje e
proteste në Kosovë e Serbi dhe nëpermjët shtypit serb zhvillohet fushatë e
pashembulltë e etiketimit të
kuadrave udhëheqëse më të afirmura shqiptare
për realizimin e barazisë nacionale, në të gjitha nivelët, prej bashkësise
lokale e gjërë në organët federative, duke i qujtur nacionalista, sepëratista,
kundërevulucionar dhe çka jo tjeter, si dhe duke i kercnuar, frigësuar e
arrestuar, më të vetmin qellim që të krijohet mundësi e hapsirë për realizimin
më të lehtë të qellimëve të tyre djallëzore. Duke u sherbye më gënjështra
lansojnë teza të ndryshme për diskritimin e popullit shqiptar. Kjo edhe nuk
befason nga së gënjeshtra ishte gjithmonë parim i politikës serbe, siq ka thënë
edhe vetë akademiku serb:
" Gënjeshtra është formë e patriotizmit tonë
dhe deshmi e intelegjencës
sonë natyrore.
Na gënjëjmë në mnyrë krijuese, inventive"*
Dobrica Qosiq
Qarqët çetnike serbe e dinin fare mirë së ku do te duhej të nisej kjo valle:
në Kosovë. Aty duhej të nisej së, po të "rregullohej" puna atje, më të tjerët
(popujt e tjerë të federatës Jugoslave ) nuk do te kishte "problem". U nis më
ndryshimet kushtetuese, duke trumbëtuar së
shqiptarët e Kosovës "nuk do të
humbnin asgjë", veçse "Serbia do të këtë më shumë "kompetenca"*.
____________________
*( Velika epohina enkciklopedija afarizama, Zgreb
1968 faqe 264).
Kulminacioni i fushatës antishqiptare arrihet më 23 mars 1989, kur
Kosovës iu muar autonomia territoriale e politike më ndrrimin e dhunëshem të
Kushtetutës së Kosovës të vitit 1974 e që u bë në kundrshtim më Kushtetutën e
RSFJ dhe të ligjeve në fuqi. Në vitet
që pasuan, u bë rrenimi i krejt asaj që
ishte arritur gjatë 50 vjetëve të zhvillimit ekonomiko-shoqëror e politikë të
KSA të Kosovës.
Dora e zezë e sherbimëve shtetrore serbo-sllave, që më parë kishte vrar
patriotet më të shquar të popullit shqiptar, si vëllazrit Jusuf e Bardhosh
Gervalla, Kadri Zeka e shumë veprimtar tjerë të Lëvizjes për Pamvarsinë e
Kosovës, tani në mënyre misterioze vrasin disa dhjetra djemosha shqiptar që
ishin në sherbim të Armatës Jugosllave, gjithëmonë më slloganin e njejtë të
arsytimit "kanë bërë vetëvrasje", nga shkurti deri në qershor të vitit 1990,
helmoi më substancë helmuese, 7.400 nxenës shqiptarë dhe në vazhdimsi ka krye
krime tjera ndaj popullatës shqiptare.
Prej vitit 199O Lëvizja për Pamvarsinë e Kosovës duke shvrytëzuar rrethanat e
shperbërjes së rendit monist dhe vendosjes së pluralizmit politik në ish vendët
e sistemeve njëpartiake në Evropë, merr kryesisht formen legale të veprimit të
sajë. Në vazhdimsinë
e vetë legale, Levizja Demokratike për Pavarësi
përcaktohet eskluzivisht për rrugën paqësore si alternativë të vetme për
jetësimin e Referendumit popullor.
Më gjithë faktin së Levizja për Pamvarsin e Kosovës përqafojë të gjitha aktet
e qytetrimit dhe të vlerave
të demokracisë perindimore , më gjithë kontaktët
e shpeshta më personalitetë të ndryshme evroamerikane, nuk ia doli që të bëjë
ndonjë këthesë të rëndësishme në realizimin e aspiratave për mëvetësi e as ta
sjellë në atë gjendje Serbinë sa asaj të i pamundësohet sundimi i Kosovës.
Regjimi serbomadhë pa meshirë egersisht terrorizon e keqtrajton shqiptarët në
punë, në shkollë, në rrugë, në treg, në shtepi e çdo kund. Populli dhe rinia
shqiptare nuk kishte mundësi të vetorganizohet për të mbrojtur nderin dhe lirinë
shqiptare, për të mbrojtur shkollat
dhe fabrikat e grabitura, për të mbrojtur
flamurin dhe kulturën tonë kombëtare, për ta mbrojtur së fundi prakun e shtepisë
i cili shkilej ditë dhe natë, sipas qejfit. Puna kishte arritur deri aty saqe,
dy-tre polic të armatosur serb mund të rrihnin pa meshirë djalin para nënës,
duke i traumatizuar femijët, mund të fyenin si mos më keq nusen shqiptare para
burrit,
mund të shkilnin flamurin dhe fotografitë e familjarëve dhe të
heronjëve, të cilat ruheshin si relikte në shekuj, mund ta grabisnin pasurine e
tjera veprime të dhunës barbare serbe, çfarë bota e civilizuar kurrë s'i ka
parë.
Të ballafaquar më këto rrethana, Lëvizja për Pamvarsinë e Kosovës nga gjiri i
vetë nxorri bijtë më të vendosur e më të gatëshem për të sakrifikuar gjithëçka
të tyren personale vetem e vetem që ti thuhet ndal dhunës shvarosëse të
okupatorëve serb, ata që u bënë të mirenjohur më emrin Ushtria Çlirimtare e
Kosovës.