[Zero Cool]

Grupi nismëtar nguli këmbë që dr.Rugova duhej të propozohej për kryetar dhe
u deklarua që këtë ta parashtronte Kuvendi themelues, me çka ai u pajtua.

Diku para orës dhjetë të paraditës filluan të vinin, heshtazi, të
interesuarit për Kuvendin themelues. Pikërisht në orën dhjetë, lokali i vogël i
Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës mezi i zuri ata që kishin vendosur të
merrnin pjesë në mbledhjen e Kuvendit themelues të LDK-së. Ata ishin gjithsej 96
veta, të cilët me nënshkrimet e veta dhe me deklarim të lirë u përcaktuan t'ia
vinin themelet partisë së parë politike shqiptare të pagëzuar Lidhja Demokratike
e Kosovës.
Këshilli nismëtar, që më parë u pat marrë vesh se mbledhjen duhej
ta hapte dr.Zenel Kelmendi, i cili, pasi do të përshëndeste të pranishmit, do të
propozonte rendin e ditës, kryesinë e punës, si dhe komisionet e domosdoshme të
Kuvendit. Dr.Zenel Kelmendi e hapi kuvendin me pak fjalë dhe propozoi kryesinë e
punës në këtë përbërje: dr.Ibrahim Rugova, Jusuf Buxhovi, Ali Aliu, Fehmi Agani
dhe Zenel Kelmendi, gjë që të pranishmit u pajtuan. Pastaj, ai propozoi
komisionin kandidues në krye me Milazim Krasniqin, si dhe procesmbajtës Hysen
Matoshin.
Në emër të Këshillit nismëtar dhe të Kryesisë së punës, Programin
e Lidhjes Demokratike të Kosovës dhe Statutin e saj e lexoi Jusuf Buxhovi.

Të pranishmit dëgjuan me vëmendje Programin dhe Statutin e LDK-së dhe
miratuan me duartrokitje të gjatë përmbajtjet e tyre. Askush nuk ishte kundër.
Kryesuesi ia dha fjalën Milazim Krasniqiti, që në emër të Këshillit kandidues të
propozonte udhëheqësinë e parë të Lidhjes Demokratike të Kosovës. Ai bëri këto
propozime:
1.Kryetar i Lidhjes Demokratike të Kosovës - dr.Ibrahim Rugova,

2.Sekretar- Jusuf Buxhovi,

3.Anëtarë të Kryesisë: dr.Fehmi Agani,
dr.Bujar Bukoshi, dr.Ali Aliu, Nekibe Kelmendi, Mehmet Kraja.
Propozimet u miratuan me duartrokitje të gjata nga të pranishmit.

Pastaj, fjalën e mori dr.Ibrahim Rugova, i cili falenderoi për besimin e
dhënë dhe u zotua se do t'i kryente detyrat që dilnin nga Programi i Lidhjes
Demokratike të Kosovës.


Mbledhja e Kuvendit themelues të Lidhjes
Demokratike të Kosovës, e cila filloi në orën 10:5 minuta, përfundoi në orën
11:10 minuta.

Mbledhjen e ndoqën korrespodentët dhe gazetarët e këtyre
gazetave: ARilindja@, Tanjugu,
Radiotelevizioni i Prishtinës,
AOslobogjenje@,
AVjesniku@ dhe Radio-Lubjana. Nga të dhënat
e sakta del se informata për themelimin e Lidhjes Demokratike të Kosovës dhanë
ARilindja@ (një lajm të gjymtuar keqas),
Tanjugu dhe Radio-Lubjana. Dy ditë më vonë për themelimin e LDK-së njoftoi RTV i
Beogradit, AVjesniku@, ndërsa nga agjencitë e
huaja njoftuan: AFT, AP dhe DPA. TV Prishtina e dha lajmin shkurtimisht në
ditarin e natës së Vitit të Ri, pra, me një javë vonesë.

Programi i
Lidhjes Demokratike të Kosovës, qysh të hënën, pra, më 25 dhjetor 1989, iu
dërgua, ashtu siç e kërkonte ligji, organeve policore krahinore e gjykatës (që
të bëhej regjistrimi në regjistrin e shoqatave të pavarura, anipse në vend
atëherë ende nuk kishte ligj federativ për partitë politike), pastaj Ambasadës
së SHBA-ve në Beograd, Ambasadës së Anglisë në Beograd, si dhe Ambasadës së
Gjermanisë në Beograd, si dhe Ambasadës së Francës në Beograd. I përkthyer në
gjuhën angleze, Programi i Lidhjes Demokratike iu dërgua për atë ditë të gjitha
agjencive më të mëdha botërore edhe Tanjugut.

Plotësimi i Kryesisë së
parë


Në korrik të vitit 1990, në mbledhjen e Këshillit nismëtar, të
Kryesisë dhe kryetarëve të degëve të LDK-së në Kosovë, u bë zgjerimi i saj edhe
me katër anëtarë të rinj: dr.Rexhep Gjergji, Ibrahim Berisha, Anton Kolaj,
Xhemail Mustafa*..."
QIK

* Marre nga QIK-u, botuar ne Kosova home page ne
internet.
Duke qenë të vetëdijshem për momentin historik para të cilit ndodhej
Kosova , delegatët e atëhershem të Kuvendit të Krahinës Socialiste Autonome të
Kosovës, më 2 korrik të vitit 1990 shpallen Deklartën Kushtetuese, më të cilen u
vunë bazat e shtetit të Kosovës. Kosova u shpall njësi e veçantë në kuader të
federatës së atëhershme Jugosllave. Ky ishte një akt historik i pritur moti dhe
që shprehte aspiratat shekullore të popullit të Kosovës për mëvetësi shtetërore
e territoriale nga Serbia. Në atë kohë në
Ishte kjo koha kur në horizont
tash më dukej shperbërja e RFSJ-
së si krijesë artificiale, krejtësisht
antishqiptare, e dominuar nga serbet. Delegatët shqiptarë të Kosovës, e po të
njejtës ligjislaturë, dy muaj më vonë, në
Kaçanikun e lëgjëndave e trimrisë,
me 7 shtator te vitit 1990, nxoren aktin më të lartë juridik - Kushtetutën e
Republikës së Kosovës, më çka edhe formalisht Kosova
u shpall Republikë në
kuader të federatës Jugosllave. Organizohen zgjedhjet e para pluraliste dhe
presidenciale, organizohet referendumi popullor për Republikën e Kosovës shtet
sovran dhe të pavarur dhe bëhën përpjekjet e para gjatë vitit 1992 e 1993 për
organizimin e mekanizmave shtetror.
Shteti Serbë, menjëherë pas shpalljes së Deklaratës Kushtetuese, në Kosovë
vendosi gjendjen e jashtëzakonshme, duke suprimuar më forcë e tanke të gjitha
institucionet e Kosovës, duke filluar nga Kuvendi e Keshilli ekzekutiv i tij e
deri të të gjitha institucionet e
tjera shkencore, arsimore e kultupushtoi
më dhunë Radio Televizionin e Prishtinës, gazetën e përditëshme "Rilindja", duke
vazhduar edhe më të gjitha institucionët e tjera vitale të Kosovës. Në të gjitha
objektet ekonomike e shoqërore vendosi udhëheqësi të dhunëshme serbe. Më
qinedramijë punëtorë shqiptar i pushoi më dhunë nga puna. Çdo gjë u serbizua
duke filluar nga emertimi i rrugëve, institucioneve e gjërë të dokumentët
personale të shqiptarve.

Populli shqipëtar i Kosovës nuk gjunjëzohet.
Vazhdon më rezistencë aktive paqësore duke formuar organët e veta paralele, e
duke zhvilluar aktivitete të shumta politike në drejtim të mëvetësimit të
Kosovës. Në shtator të vitit l991, populli i Kosovës më referendum shpalli
Kosovën Shtet të pamvarur, si rrjedhojë e
proceseve të pandalshme të
shperbërjes së RSFJ-se , nga e cila po shkëputeshin një nga një republikat e
atëhershme jugosllave, përveq Serbisë e Malit të Zi.
Në kontinuitet populli shqipëtar i Kosovës i bëri rezistencë regjimit serb të
cilin haptazi e konsideronte si okupator. Gjatë gjithë kësaj kohe shqiptarët e

Kosovës bënë rezistencë të ndryshme dhe pësuan
shumë sakrifica.
Kontributin për pamvarsi të Kosovës, e dhanë të gjithë në një mënyrë, i gjithë
populli. Edhe punetori i cili i la femijët e vet pa bukë dhe ashtu doli nga
puna. Edhe mësuesi i cili kontriboi dhe në fakt nuk e ndali procesin mësimor
duke mbajtur mësim pa pagë dhe në bodrume të ftohta për të treguar rezistencën
kolektive të këtij populli kundër regjimit të Beogradit. Edhe mjekët që në
dhjëtra ambulanca të Shoqatës Bamirëse "Nënë Tereza" punuan gratisë dhe në forma
tjera u ofruan ndihmë qytetarve. Edhe bujku, punëtori, zejtari, deri dhe
penzionistët dhanë kontributin e vetë, duke ndarë nga të ardhurat e veta
minimale, përqindjen e caktuar për funkcionimin e pushtetit paralel të
Republikës së Kosovës. Gjithë populli shqiptarë në mënyrë kolektive, apo në një
mënyrë tjetër, iu bashkua lëvizjes politike të Kosovës dhe rezistencës e cila
gjër në paraqitjen e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ishte rezistencë paqësore.
..."Veç nji qëllim i nalt t`ban me durue,
E zemren ta forcon
ndër
kundërshtime s`vyen kurrë me u ligshtu,
Mjer ai që nuk duron!"

Luigj Gurakuqi