[Zero Cool]

Nga gjiu i popullit, doli Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila më heroizem të
pashoq e përballoi dhe e mbijetoi ofenziven më të egër serbe. Kjo, falë djemve
dhe bijave
më të dëvotshme të kombit tonë që i janë bashkangjitur
radhëve
të Ushtrisë sonë Çlirimtare. Padyshim së heroizmi e lavdia e këtyre trimave do
të shkruhet më gërma të arta në historinë e ardhshme të Kosovës.
Ata që më
një bombë në dorë iu hodhen tankut të okupatorit serb, do të jenë të pavdekshëm,
sic janë Gjergj Kastrioti - Skenderbeu, Isa Boletini, Bajram Curri, Dedë Gjon
Luli, Haxhi Zeka, Azem e Shote Galica, Mic Sokoli, Idriz Seferi e të tjerë. Fale
gjakut të rinisë heroike kosovare, edhe diplomacia nderkombëtare u vu në veprim.
MARRËVESHJA HOLLBRUK - MILLOSHEVIQ
Presidenti i SHBA, në tetor të vitit 1998, nëpërmes të delegurit të vet
Richard Holbrooke i përcolli Beogradit zyrtar brengosjën e SHBA për shkak të
konfliktit në
Kosovë, duke kërkuar që urgjentisht të vendoset dialogu më
shqiptarët e Kosovës, më pjesmarrje të obligushme të ndermjëtsimit nderkombëtar.
Që menjëherë të filloi tërheqja e armatimit të rëndë të Armatës Jugosllave,
kurse njësitë e blindura të këthehen në garnizonat amë. Që të tërheqen të gjitha
njësit speciale të Ministrisë së Puneve të Brëndshme të Serbisë nga Kosova. Që
të mundësohet këthimi i studentve shqiptar në fakultete, kurse i nxenësve në
shkolla, në saje të Marrëveshjes Millosheviq - Rugova të vitit 1996 dhe që
shqiptarët e Kosovës të fitojnë një shkallë të lartë të autonomisë në kuader të
Republikës Federative të Jugosllavisë, më ç`gjë Jugosllavisë do ti garantohet
sovraniteti i plotë në tërë hapsiren shtetrore. Kishte edhe kerkesa tjera.
Në këto bisedime u bënë shumë manevrime e shpekullime politike. Kreu
udhëheqës i Beogradit në fillim i hudhi të gjitha këto kerkesa, më arsytim që
Serbija vetë mund ti zgjedhë të gjitha problemët në Kosovë dhe së në
referendumin gjithëpopullor serb të posa mbajtur i është thënë JO kërkesës për
ndermjetsim nga jasht. Në vazhdim të bisedimeve maratonike, formalisht
pranohen
shumë kërkesa e obligime dhe miratohet e ashtuqujtura
"
Marrëvshja Holbrooke - Millosheviq". Kjo marrëveshje perfundon më konkludime së
pranimi i obligimeve do të thotë përmbushjen e tyre dhe së NATO-ja mbetët e
gatëshme të veproi nese Millosheviqi nuk i permbush obligimet. Prapa kësaj
marrëveshje qendronte Bashkësia Evropjane, Grupi i Kontaktit, organët tjera
relevante të bashkësisë nderkombëtare dhe NATO-ja.
Obligimet e marrura nga këjo marrëveshje, si herave tjera, mbetën vetëm në
leterë, nga së pushteti Jugosllav injoroi zbatimin e tyre. Prej krejt asaj çka
është vendosur u zbatue vetem vendosja e Misonit të OSBS-së në Kosovë në
përbërje prej 2000 vetash.
Misioni i OSBS-së në Kosovë nuk arriti të këtë
ndonjë ndikim të posaqem në parandalimin e luftimeve, masakrave, dhunës dhe
pastrimit etnik në Kosovë. Por pati rëndësi në regjistrimin e ngjarjeve dhe
informim objektiv të opinionit nderkombëtar për ngjarjet në Kosovë. Kjo ndihmoi
në internacionalizimin më të madhë të çështjes së Kosovës, siq ishte rasti më
masakren serbe në fshatin Reçak të Shtimjes.
Në fshatin Reçak, me 15 janar të vitit 1999 forcat policore, ushtarake e
paraushtarake serbe bënë një masakër në përmasa të mëdha mbi
popullatën
civile shqiptare. U vranë e masakruan disa dhjetëra shqiptarë nga
ky fshat. Viktimat ishin të të gjitha
moshave, gra pleq e femijë, shumica
prej të cilëve u gjetën të mbytur në të dalë të fshatit , në përpjekje për të
ikur nga sulmet serbe. Të vrarë e të masakruar u gjetën edhe nëpër shtëpijtë e
fshatit. Vetëm në një odë kishte 24 të vrarë.
Në vendin e ngjarjes, ndër të parët, ishte shefi i Misionit të OSBS-së zotri
Uilliem Uoker, i cili publikisht i fajësoi forcat serbe të sigurimit për
masakrimin e shqiptarve. Këjo deklaratë dhe pamjet e të masakrurve
nëpërmes
programeve televizive më më ndikim në botë dhe nëpërmes mjeteve
tjera të informimit patë jehon të madhe në gjithë opnionin botrorë.
Qeveria Jugosllave nxitoi menjëherë dhe Zotin Uilliem Uoker e shpalli persona
non grata duke kerkuar nga ai qe brenda 48 orëve të braktisë teritorin e
Republikës Federative të Jugosllavisë.
Zoti Uoker, ushtarak e diplomat i vjetër amerikan, jo vetëm që nuk zbatoi
këtë urdhëresë, por më plotë përkushtim e objektivitët vazhdoi të kryej misonin
e besuar. Personalisht muar pjesë në ceremoninë e varrimit të 40 civilve
shqiptar të Reçakut, më çrast mbajti një fjalë mjaftë emocionale më domëthënje
të madhe morale dhe politike. Në fjalën e vetë Ambasadori Uoker, përveq tjerash,
për vdekjen e parakoshme e të dhunshme të shqiptarve të Reçakut tha se ai vetë u
trondit para kater javësh* , bota u trondit nga pamjet nga ky fshat, pamje të
mizorisë, pamje të vdekjës,
pamje të dhimbjes së madhe. Vdekjet në Reçak
kerkojnë drejtësi dhe drejtësia duhet të bëhët patjetër.
Në përfundim të
fjales Ambasadori Uoker pohoj së bota do të shoh sot dhimbjen tuaj dhe pamjen e
shpresës në Paris. Reçaku e Rambouillet janë drejtëpërsedrejt të lidhura.
Përkundër dhimbjes dhe zemrimit tuaj të
kuptushem, nuk bënë të humbim
shpresen për një të
ardhme më të mirë. Ishin këto fjalet e Ambasadorit Uoker
që jehuan të qytetarët e shumë vendëve të botës dhe të mekanizmat nderkombëtarë
që mërreshin
më çështjen e Kosovës.