[Llapi]

Janë edhe fashistë

30 Tetor 2011 12:31, Nga Arben IdriziAjo që e bën Vetëvendosjen, përtej ideologjisë, reprezentim të së Keqes si të tillë, është përqafimi i dhunës si mjet për arritjen e qëllimeve

Këtyre ditëve ndër debatet që shpërthyen në opinion, është edhe ai rreth fashizmit, si nocion në përgjithësi dhe si veprim konkret në veçanti.
Së pari, Ambasadori francez, Fitou, i quajti veprimet e Vetëvendosjes fashiste, kur pjesëtarë të kësaj të fundit u përpoqën ta ndalojnë një prezantim të tij dhe të Ministrit Rexhepi. Pastaj, lideri i Vetëvendosje, z.Kurti i shkroi një letër publike ambasadorit, duke i “urdhëruar”, mbi të gjitha, të kërkonte falje. Ndërkohë, një pjesë e medieve botoi në shqip një intervistë të shkrimtarit serb Svetisllav Basara, i cili, edhe pa e fshehur qëndrimin e vet fashist ndaj të tjerëve, jep një definicion, besoj të saktë, mbi fashizmin, përkatësisht lindjen e tij. Sipas Basara-s, bazat nga ku lind fashizmi janë trullosja, provincializmi dhe shpirtngushtësia. Me fjalë të tjera, fashizmi lind nga Kiçi.
Gjetja duket e saktë, ama unë dua të ngjitem më lart në kohë, aq sa më mundësojnë leximet e mia, që të gjejë një autor tjetër që ka reflektuar më thellë dhe më në esencë të një problematike të tillë. Claudio Magris, në ‘Danubio’, duke folur për Kiçin e të Keqes, ka marrë si shembull mjekun Josef Mengele, njërin nga kasapët e Auschwitz-it. Sipas Magris-it, aktet që ai mjek i bën, përveç mizore, janë një budallëllëk i skajshëm, janë akte që do të mund t’i bënte çdonjëri dhe që ai, në injorancën e tij të verbuar nga Kiçi, mendon se përkundrazi, janë aksione të rezervuara për pak veta të zgjedhura.
Prej vitesh sa shkruaj në këto faqe gazete, i kam cilësuar veprimet dhe qëllimet e Vetëvendosjes edhe fashiste.
Ilustrimet krahasuese që sjellim shpesh bëjnë të tingëllojmë të ashpër dhe ndoshta të padrejtë në gjykimet tona. Por, në fund, besoj, ato shërbejnë për të mundësuar të kuptohet mesazhi që mund të japë një veprim i caktuar dhe pasojat që mund t’i sjellë. Pastaj, ato ilustrime nuk është se na adresojnë vetëm te një ideologji e caktuar, si fashizmi, mund të na adresojnë të disa sish. Veprime të caktuara të cilësuara fashiste, në të njëjtën kohë mund cilësohen fare mirë edhe ndryshe.
Që të mbetemi te termi që po e përdorim tashmë: cilat janë pikëpamjet dhe veprimet e Vetëvendosjes që mund të cilësohen edhe fashiste?
Fillimisht, vetë diskursi i lëvizjes është përgjithësisht i një modeli edhe fashist. Thirrja në emër të popullit, identifikimi i të gjithë kundërshtarëve politikë si armiq dhe shitës të vendit – janë disa nga karakteristikat e një qëndrimi ideologjik fashist.
Në kuadër të kësaj, edhe akte të tilla si ai kur kjo lëvizje i vesh vetes të drejtën gjithmonë dhe gjithkund, në emër të popullit, t’i pengojë të tjerët, të gjykuar nga ta si armiq të popullit dhe vendit, ta ushtrojnë të drejtën e lirisë së fjalës. Është qëndrim edhe fashist ta pengosh tjetrin në mënyrë të dhunshme, për shkak të mospajtimit politik ose ideologjik, në detyrën ose nevojën e tij për të folur.
Veprimet fizike, pastaj, si dëmtimi i pronës publike dhe private, rrëzimi i kamionëve së fundmi, në emër të popullit, në bazë të “doktrinës” së ekonomisë nacionaliste, kanë një konotacion të pastër edhe fashist.
Ata që i bëjnë këto gjëra: janë të trullosur, provincialë, shpirtngushtë? E keqja më e madhe në tërë këtë është se ata, të verbuar nga Kiçi, mendojnë se ata dhe vetëm ata janë të zgjedhurit që ta bëjnë këtë. Ata nuk e bëjnë këtë sepse ndihen se janë provincialë apo inferiorë. Ata e bëjnë këtë sepse ndihen të jenë të zgjedhur. E në esencë, aq skajshmërisht budallenj janë sa harrojnë se ato veprime mund t’i bëjë secili, edhe fëmija. Aq mendjetredhur janë sa harrojnë se edhe secili nga ne që s’e bëjmë atë, do të mund ta bënim, megjithatë nuk e bëjmë. Secili nga ne do të mund të mendonte për veten se është i zgjedhur, por nuk e mendojmë këtë. Secili nga ne do të mund të thirrej në emër të Shtetit për ta shtrirë sovranitetin me dhunë, por nuk thirremi. Secili nga ne do të mund ta etiketonte kundërshtarin tradhtar, por nuk e etiketojmë. Secili nga ne do të mund t’i ulërinte Kurtit në vesh si kafshë kur ai flet, por nuk e bëjmë këtë. Secili nga ne do të mund t’i hidhte Kurtit një kovë ngjyrë teksa dërdëllit në emër të popullit, por nuk e bëjmë këtë. Secili nga ne do të mund t’ia thyente xhamat e shtëpisë, por nuk e bëjmë këtë. Secili nga ne do të mund të futej në konferencat ose tubimet e Vetëvendosjes dhe të përpiqet t’ua mbyllë gojën, t’i përqeshë, pra t’i pengojë në të drejtën e tyre. Nëse Vetëvendosje me rreth 13 për qind të elektoratit mendon se është e zgjedhur t’i pengojë të tjerët, çfarë do të mund të mendonin dhe të bënin pjesa e mbetur? Secili nga ne do të mund të mendonte se është i zgjedhur t’i bëjë ato gjëra, por nuk e mendon as nuk i bën. Sado që mund ta kemi kundërshtar politik ose ideor. S’e bëjmë, ngase, nëse për asgjë tjetër, e dimë se duhet dhe duam t’i respektojmë disa vlera dhe parime njerëzore e demokratike.
E Keqja nuk kërkon të zgjedhur. Mund ta bëjë secili. E sidomos secili që, i mjeruar nga injoranca dhe ligësia e vet, mendon se është i zgjedhur ta bëjë. Nuk kërkon të zgjedhur as e Mira. Jemi ne ata që zgjedhim. Ne zgjedhim të Mirën dhe të Keqen. Dhe duhet të mbajmë përgjegjësi për zgjedhjet që i bëjmë. Jo vetëm para të tjerëve, por edhe para vetes.
Pra, ajo që e bën Vetëvendosjen, përtej ideologjisë së caktuar, reprezentim të së Keqes si të tillë, është përqafimi i dhunës si mjet për arritjen e qëllimeve. Vetëvendosje është e zhytur thellë në llumin e Kiçit të së Keqes. Nuk është duke e shpëtuar nga kjo as kushti parimor i një sistemi demokratik: prania e saj në Parlament – aty ku do të duhej që në mënyrë institucionale të kërkonte zgjidhje për problemet.


http://www.gazetaexpress.com/?cid=1,883,66099