Ia vlen tė theksohet se mesazhi bazė i Islamit (pra, adhurimi vetėm i Zotit) gjithashtu proklamon se Zoti dhe krijimi i Tij janė veēmas nga njėri-tjetri. Zoti as nuk ėshtė i barabartė me krijimin e Vet e as pjesė e tij si dhe
krijimi i Tij nuk ėshtė i barabartė me Tė ose pjesė e Tij.
Kjo mund tė duket e qartė, por adhurimi i krijimit nė vend tė Krijuesit bazohet nė njė masė tė madhe nė injorimin ose neglizhimin e kėtij koncepti. Besimi se thelbi i Zotit gjendet kudo nė krijimin e Tij ose se Qenia e Tij Hyjnore ėshtė ose ishte e pranishme nė disa pjesė tė krijimit tė Tij ka justifikuar adhurimin e krijimit tė Zotit dhe emėrtimin e kėsaj gjėje si adhurim tė Zotit. Prapėseprapė, mesazhi islam, ashtu siē u pėrēua nga Pejgamberėt e Zotit, paqja qoftė mbi ta, ėshtė qė vetėm Zoti tė adhurohet dhe qė tė shmanget adhurimi i krijimit tė Tij qoftė drejtpėrdrejtė, qoftė tėrthorazi.
Zoti nė Kuran thotė qartė:
"Ne dėrguam nė ēdo popull tė dėrguar qė t'u thonė: "Adhuroni vetėm Allahun dhe largojuni djajve (adhurimit tė tyre)!" (Nahl, 36).
Kur idhujtarėt pyeten pėrse u pėrkulen idhujve tė krijuara nga njeriu, pėrgjigjja e pandryshueshme ėshtė se nė realitet ata nuk po adhurojnė imazhin e gurtė, por Zotin e pranishėm nė tė. Ata pohojnė se idhulli i gurtė shėrben thjesht si qendėr fokusimi pėr thelbin e Zotit dhe nuk ėshtė nė vetvete Zot!
Ai qė e ka pranuar konceptin e pranisė sė Zotit sė bashku me krijimin e Tij, do tė jetė i detyruar ta pranojė kėtė argument qė i shkon pėr shtat idhujtarisė. Pėrkundrazi, ai qė e kupton mesazhin bazė tė Islamit dhe rrjedhojat e kėtij mesazhi, nuk ka pėr tė rėnė kurrė pre e idhujtarisė, sido qė tė arsyetohet ajo.