[lovely]

Akoma nuk e di në janë festat e fundvitit me të gjitha zbukurimet apo viti qe iku me shpejtësinë e rrufesë nga jeta jonë, ajo që na bën melankolik nëpër fundvite..

"Kur të vjen momenti i vdekjes, sheh tërë jetën tënde si një film, i cili kalon me shpejtësi të lartë si flash para syve tu...."

Kështu diqka shkruante. besoj se ne bëjmë të njëjtën gjë nëpër këto fundvite plot emocione.
Tani kthejmë koken mbrapa, në këtë vit që iku, dhe vështrojmë me kujdes atë që kemi thënë e vepruar. Shiqojmë veprat tona të mira, dhe shiqojmë ngutitë, gabimet tona.
Këtë vit jemi më të varfër, por edhe më të pasur..
Të varfër ngaqë humbëm Dy Krerët më të lartë të kësaj faqeje, dhe të pasur, sepse (shpresoj) mësuam nga këto humbje!



Kukulla



nëse Zoti për një moment do të harronte

që jam kukull lecke

dhe të më jipte një copëz jetë

ndoshta nuk do të thoja gjithcka që mendoj,

por definitivisht do të mendoja gjithcka që do e thoja.

Do t`i vlersoja gjërat

jo për vlerën që kanë

por për domethënien e tyre.

Do të flija pak, ëndërroja më shumë,

e di se për cdo minutë që i mbyllim sytë,

humbasim 60 sekonda drite.

Do të shetisja kur të tjerët sillen kot,

do zgjohesha kur të tjerët janë në gjumë

Do t`i dëgjoja kur të tjerët flasin

oh si do e shijoja një akullore të cokollates.

Nëse Zoti do më dhuronte një copëz jetë,

unë do vishesha thjeshtë,

do të hudhja veten barkas nën diell

ekspozuar jo vetëm trupin tim

por edhe shpirtin tim.

Zoti im, nëse do kisha zemer,

do të shkruaja urrejtjen time në akull

dhe do prisja të dal dielli..

Me ëndrrën e Van Gogh do të shkruaja ne yje

një poemë të Benedetti-t

dhe një këngë e Serrat-it do të ishte

serenatë e hënës.

Me lotët e mia do i ujisja lulet

të ndiej dhimbjen e gjembave të tyre

dhe puthjen mishërore të petaleve të tyre

Zoti im, sikur të kisha një copë jetë..

Nuk do lejoja të kaloj një ditë e vetme

pa ua thënë njerzve që dua;

iu dua

Do të bindja cdo burrë ose grua

që ata janë të preferuarit e mi

dhe se unë do jetoj

në dashuri

me dashuri.

Do ia vërtetoja njerëzimit

se sa shumë gabojnë kur mendojnë

që ata nuk dashurojnë mbas mplakjes

duke mos e ditur

se ata mplaken kur ndalojnë së dashuruari

Femijëve do u jipja krahë

por do i lejoja të mësojnë të fluturojnë vet.

Të moshuarve do u tregoja se

vdekja nuk vjen me moshën

por me harresën.

Kam mësuar aq shumë nga ju njerëz..



Kam mësuar se të gjithë dëshirojnë të jetojnë

ne majë te malit

duke mos e kuptuar që

lumturia e vërtetë

qëndron gjatë ngjitjes së shpatit..

Kam mësuar se kur një i posalindur

shtrëngon gishtin e babit

në grushtin e tij të vogël,

ai e ka bërë atë për vete pergjithmonë.

Kam mësuar se njeriu ka të drejtë

të shikojë poshtë në tjetrin

vetëm atëherë kur do i ndihmojë të ngritet lart përsëri.

Kam mësuar aq shumë nga ju

por së fundmi

pjesë e madhe e diturisë

do mbetet e pashfrytëzuar

sepse kur ata të më fusin

brenda në valixhe

fatkeqësisht do të vdes.

G.G.M.