[Kosova19]

Agjërimin i Ditës së Ashures
Shkruar nga Zejn-ud-Din bin Rexheb el-Hanbeli

Imam Zejn-ud-Din bin Rexheb el-Hanbeli (vdiq në vitin 795): Agjërimi i ditës së Ashures (d.m.th ditën e dhjetë të muajit Muharrem) nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) kaloi nëpër katër faza:


E para: Ai e kishte zakon të agjërojë atë ditë në Meke, por pa i urdhëruar njerëzit që të agjërojnë. Buhariu dhe Muslimi transmetojnë nga Aisha (radija Allahu anha) e cila ka thënë: “Ashura ishte ditë që Kurejshitët e kishin zakon ta agjëronin që nga periudha e injorancës. Këtë e bënte edhe Profeti (sal Allahu alejhi ue selem). Kur mbërriti në Medine, ai vazhdojë ta agjërojë atë, por i kishte urdhëruar edhe njerëzit që të agjërojnë. Ndërsa agjërimi i Ramazanit u bë obligim, ai filloi të agjëronte atë në vend të ditës së Ashures. Kushdo që dëshironte i lejohej të agjëronte e kush nuk dëshironte nuk agjëronte.” Buhari (2002) dhe Muslim (1126).


E dyta: Kur Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) mbërriti në Medine dhe pa se si çifutët e agjëronin dhe e respektonin ketë ditë, ai e agjëronte atë dhe i urdhëroi njerëzit për të njëjtën gjë. Agjërimi ishte aq i preferuar, saqë ata i shtynin edhe fëmijët të agjëronin.


Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) ka thënë: "Kur i Dërguari i Allahut erdhi në Medine, i gjeti çifutët duke agjëruar 'Ditën e Ashures'. I Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) u tha atyre: "Çfarë është kjo ditë që ju po e agjëroni?" Ata thanë: "Kjo është një ditë e madhështore. Në këtë ditë Allahu shpëtoi Musain me popullin e tij dhe e fundosi Faraonin së bashku me popullin e tij. Musai (alejhi-selam) e agjëronte këtë ditë si shenjë falënderimi dhe ne tani e agjërojmë këtë ditë." Atëherë i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) tha: "Ne kemi më shumë të drejtë në Musain se sa ju dhe ne jemi më afër tij se sa ju.” Si rezultat i kësaj, i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) e agjëronte këtë ditë dhe i urdhëroi njerëzit që ta agjërojnë." Buhari (2004) dhe Muslimi (1130).


Dijetarët nuk janë të pajtuar se a ishte agjërimi i "Ditës së Ashures" i detyrueshëm apo i rekomanduar; e gjithë kjo para obligimit të Ramzanit. Ebu Hanife është i mendimit se agjërimi ishte i detyrueshëm në atë kohë. Ky është gjithashtu mendimi i Imam Ahmedit dhe i Ebu Bakr el-Athramit. Shafiu ka thënë se, të agjëruarit e ditës së Ashures ishte i preferuar dhe jo i detyrueshëm. Këtë mendim e kanë shumë nga kolegët tanë dhe të tjerët.

E treta: Pasi u obliguar agjërimi i Ramazanit, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk i urdhëronte më Sahabet që të agjëronin këtë ditë dhe nuk i jepte aq rëndësi si më parë, gjë e cila u përmend në hadithin e Aishes (radija Allahu anha) të cilin e theksuam më lartë.



E katërta: Në fund të jetës së tij, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) vendosi që të mos e agjërojë Ditën e Ashures pa agjëruar një ditë me të për tu dalluar nga Ithtarët e Librit. Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) ka thënë: "Kur i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) agjëronte Ditën e Ashures dhe urdhëroi shokët e tij për të bërë këtë, ata thanë: "O i Dërguari i Allahut, kjo ditë madhërohet nga çifutët dhe të krishterët." Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) tha: "Vitin e ardhshëm, nëse Allahu dëshiron ne do ta agjërojmë edhe ditën e nëntë." Por i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) vdiq para se të vjen kjo ditë. ' Muslimi (1134).

Prej atyre që mendojnë se duhet agjëruar ditën e nëntë dhe të dhjetë (të muajit Muharrem) është Shafiu, Ahmedi dhe Is'hak bin Rahoja; ndërsa Ebu Hanife ishte i mendimit se duhet agjëruar vetëm ditën e dhjetë.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Lata’if-ul-Ma´arif, faqe. 68-72