Hajra

....Domira

Jeta është kompromis, cdo ditë është kompromis për të kriju dhe për të mbajt dicka të mirë. Cdo ditë në raportet ndërnjerëzore është të marrësh dhe të japësh për tu ndje i dashur dhe për ti dhënë dikujt tjetër të njejtën ndjenjë.

Perfeksionizëm nuk ka as në raportet ndërnjerëzore e as te vetë njeriu.

Dashurinë që e kërkon njeriu duhet të ja japi dikujt në të njejtën masë, kështu krijohet ekuilibri, raportet stabile.

Për të kriju një familje të lumtur duhet sakrifiku shumë, duhet dhënë shumë, duhet investuar shumë: durim, mirkuptim, kohë, dashuri, investim material.

Poqese mendojmë vetëm për nevojat tona, kemi vetëm kërkesa, kemi vetëm vërejtje ndaj partnerit atëhere kemi të bëjmë me egoizëm dhe nuk jemi të intersum aspak për të bërë për partnerin dhe fëmijët po aq sa kemi nevojë nga ata që të na ofrojnë neve. Në këtë rast ne nuk jemi të interesuar për të kriju dhe për të mbajtur familje. Ky qëndrim shprehet edhe në punë dhe nuk garanton krijim të një klime të shëndoshë bashkëpunimi e as progres në perspektivë.

Njeriu ose ka nevojë për të mbajtur familje ose nuk ka nevojë.

Njeriu që nuk është në gjendje (nuk do) të mbajë familje ai nuk mund të jetë i suksesshëm as në mbajtjen e një grupi më të madh të njerëzve në vend pune ose në aktivitete tjera partiake apo tjera.

Një njeri që nuk është i gatshëm që të bëjë kompromise me bashkëpunëtorët e vet, me rrethin e vet dhe për të mirën e secilit individ dhe së këtejmi edhe të kolektivit, atëherë ai njeri shpejt dështon në raportet ndernjerëzore (vend pune ose familje) ose qëndrron në krye të një grupi me dhunë, mashtrime e tj dhe një i tillë quhet diktator ose "kriminel", hajn, hajduk etj.

Këto janë vetëm disa mendime të mia të castit të cilat i hudha në "letrën" e Dardanisë.
__________________