Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Kosova19 · 14-12-11, 13:09

Nga kush u mësuan ata që fyejn dijetarët??!!

Hadithi 42

Nga Ibën Mes'udi radijallahu anhu transmetohet të ketë thënë: "Pas betejës së Hunejnit, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i dalloi disa njerëz në ndarjen e plaçkës së luftës. Ai i dha el Akra’ ibën Habisit njëqind deve, Ujejne ibën Hisnit po ashtu. U dha disa njerëzve autoritativë duke i dalluar atë ditë. Një njeri tha: "Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk u synua kënaqësia e Allahut." Unë thashë: -Për Allahun, do ta lajmëroj për këtë të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.

Shkova tek ai dhe e lajmërova për atë që kishte thënë. Në moment i ndryshoi fytyra e tij derisa u bë e tëra si e kuqe, e më pas tha: ‚E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Pastaj tha: "Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim.‛ Thashë: -S'ka gjë, pas kësaj here nuk do t'i tregoj asgjë.‛140 Muttefekun alejhi.

Spjegimi

Ky hadith që ka përmendur autori, Allahu e mëshiroftë, nga Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu, tregon se kur ishte beteja e Hunejnit, që ndryshe quhet edhe beteja e Taifit, e cila ndodhi pas çlirimit të Mekës, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem fitoi shumë pasuri e bagëti. Më pas i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem u ndal në Xhi’rrane, një vend në përfundim të haremit (të Mekës) në anën e Taifit, ku filloi të ndante plaçkën e luftës. Ai ndau për disa luftëtarë për t'u përfituar zemrat sepse ishin nga fiset e mëdha, duke i tërhequr në Islam, prandaj u dha shumë plaçkë lufte, madje vetëm njërit prej tyre i dha njëqind deve. Një nga të pranishmit tha: “Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk synohej kënaqësia e Allahut!” Allahu na ruajttë! Si mund të thuhet kjo fjalë për ndarjen e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, mirëpo dashuria ndaj kësaj bote dhe nxitja e shejtanit e çojnë njeriun drejt shkatërrimit. E lusim Allahun të na falë! Kjo fjalë është fjalë kufri sepse i mvishet Allahut dhe të Dërguarit të Tij padrejtësi, se gjoja Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk kishte për qëllim kënaqësinë e Allahut. S'ka dyshim se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem me këtë ndarje dëshiroi kënaqësinë e Allahut, dëshiroi të përfitonte zemrat e të parëve të fiseve në mënyrë që të forcohej Islami. Nëse të parët e popullit forcohen në fe, kjo sjell shumë mirësi sepse ata pasohen nga fiset e tjera dhe kështu forcohet Islami. Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu kur dëgjoi këto fjalë për të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, e lajmëroi atë dhe në atë moment fytyra e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ndryshoi dhe u zverdh si ari. Më pas ai tha: “E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Të vërtetën ka thënë Profeti i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Nëse ndarja e Allahut dhe e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk është e drejtë, kush do të jetë i drejtë? Pastaj tha: “Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe më shumë se kjo, por bëri durim.”

Ajo që na nevojitet nga ky hadith këtu është fjala e fundit, e cila tregon se Profetët alejhimus-salatu ves-selam fyheshin, por bënin durim. Profetit tonë sal-lAllahu alejhi ve sel-lem kjo fjalë iu tha tetë vite pas hixhretit, jo në fillim të misionit të tij, por pasi Allahu i mundësoi triumfin, pasi e vërteta e tij u bë e njohur dhe Allahu i shfaqi shenjat e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem anembanë botës.

Kur njëri nga shokët e Profetit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem foli kështu, atëherë mos u çudit nëse dikush nga njerëzit flet e thotë për ndonjë dijetar se "ky dijetar është ashtu ose kështu" dhe i atribuon të meta sepse e nxit shejtani që të shpifë për dijetarët. Kur shpifin për dijetarët, atëherë fjalët e dijetarëve nuk pranohen nga njerëzit dhe nuk ka kush t'i udhëheqë njerëzit me librin e Allahut. Kush do t'i udhëheqë ata nëse nuk u besojnë dijetarëve dhe fjalëve të tyre? Do t'i udhëheqë shejtani dhe partia e tij. Kjo është arsyeja pse përgojimi i dijetarëve është mëkat më i madh se përgojimi i të tjerëve.

Përgojimi i të tjerëve është përgojim personal, dëmton vetëm atë që është përgojuar, ndërsa përgojimi i dijetarëve i bën dëm gjithë Islamit sepse dijetarët mbajnë flamurin e fesë; nëse bie besueshmëria e tyre, fundoset flamuri i Islamit dhe dëmtohet ummeti. Nëse përgojimi i njerëzve është si ngrënia e mishit të të vdekurit, atëherë përgojimi i dijetarëve është si ngrënia e mishit të të vdekurit duke qenë i helmuar. Pra, mos u çudit nëse dëgjon dikë duke fyer dijetarët. Bëj durim dhe shpreso shpërblimin tek Allahu azze ve xhel-le dhe dije se përfundimi është në favor të devotshmërisë. Pra, përderisa njeriu jeton në devotshmëri dhe udhëzim nga Allahu, me të vërtetë fundi do të jetë për të.

Gjithashtu kemi raste kur ndonjë shok apo i afërt i dikujt gabon vetëm një herë, flet fjalë të këqija për të- për një gabim të vetëm. Kush ofendohet, le të bëjë durim dhe ta dijë se Profetët e Allahut janë fyer, janë keqtrajtuar dhe përgënjeshtruar, saqë janë konsideruar të çmendur, poetë, fallxhorë, magjistarë. “Por ata ishin të durueshëm ndaj gënjeshtrave dhe torturave përderisa u erdhi ndihma Jonë.” (El-En’am: 34)

Ky hadith na argumenton se prijësi i muslimanëve ka të drejtë t'i japë atij që e sheh se prej tij ka përfitim Islami, edhe nëse i jep më shumë se të tjerëve. Kjo është e drejtë e tij dhe ai është përgjegjës për këtë para Allahut. Askujt nuk i lejohet ta kundërshtojë sepse do t'i bëjë padrejtësi vetvetes.

Ky hadith gjithashtu na tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem merrte mësim nga të Dërguarit që ishin para tij dhe prandaj tha: "Musai është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim." Allahu i Lartësuar thotë: "Këta janë ata të cilët Allahu i ka udhëzuar në rrugën e drejtë, andaj edhe ti (o Muhamed) ndiq rrugën e tyre.” (El-En’am: 90). Edhe ne duhet të pasojmë Profetët alejhimus-salatu ves-selam në durimin ndaj sprovave dhe të shpresojmë shpërblimin e Allahut duke e ditur se kjo është ngritje e gradave tona me shpërblim dhe falje nga gjunahet. Vetëm prej Allahut është suksesi.

_______________________

140 Transmetojnë Buhariu (3150) dhe Muslimi (1062). Ky hadith nuk gjendet në përkthimin shqip të librit Rijadu Salihin (sh.p.).

KOMENTAR I LIBRIT RIJADU SALIHIN – IBËN UTHEJMINI 1/201-202

14-12-11, 13:09	#11
Kosova19 Anëtarësuar: 29-11-07 Postime: 801	Titulli: Citate nga dijetaret islam Nga kush u mësuan ata që fyejn dijetarët??!! Hadithi 42 Nga Ibën Mes'udi radijallahu anhu transmetohet të ketë thënë: "Pas betejës së Hunejnit, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i dalloi disa njerëz në ndarjen e plaçkës së luftës. Ai i dha el Akra’ ibën Habisit njëqind deve, Ujejne ibën Hisnit po ashtu. U dha disa njerëzve autoritativë duke i dalluar atë ditë. Një njeri tha: "Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk u synua kënaqësia e Allahut." Unë thashë: -Për Allahun, do ta lajmëroj për këtë të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Shkova tek ai dhe e lajmërova për atë që kishte thënë. Në moment i ndryshoi fytyra e tij derisa u bë e tëra si e kuqe, e më pas tha: ‚E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Pastaj tha: "Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim.‛ Thashë: -S'ka gjë, pas kësaj here nuk do t'i tregoj asgjë.‛140 Muttefekun alejhi. Spjegimi Ky hadith që ka përmendur autori, Allahu e mëshiroftë, nga Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu, tregon se kur ishte beteja e Hunejnit, që ndryshe quhet edhe beteja e Taifit, e cila ndodhi pas çlirimit të Mekës, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem fitoi shumë pasuri e bagëti. Më pas i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem u ndal në Xhi’rrane, një vend në përfundim të haremit (të Mekës) në anën e Taifit, ku filloi të ndante plaçkën e luftës. Ai ndau për disa luftëtarë për t'u përfituar zemrat sepse ishin nga fiset e mëdha, duke i tërhequr në Islam, prandaj u dha shumë plaçkë lufte, madje vetëm njërit prej tyre i dha njëqind deve. Një nga të pranishmit tha: “Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk synohej kënaqësia e Allahut!” Allahu na ruajttë! Si mund të thuhet kjo fjalë për ndarjen e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, mirëpo dashuria ndaj kësaj bote dhe nxitja e shejtanit e çojnë njeriun drejt shkatërrimit. E lusim Allahun të na falë! Kjo fjalë është fjalë kufri sepse i mvishet Allahut dhe të Dërguarit të Tij padrejtësi, se gjoja Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk kishte për qëllim kënaqësinë e Allahut. S'ka dyshim se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem me këtë ndarje dëshiroi kënaqësinë e Allahut, dëshiroi të përfitonte zemrat e të parëve të fiseve në mënyrë që të forcohej Islami. Nëse të parët e popullit forcohen në fe, kjo sjell shumë mirësi sepse ata pasohen nga fiset e tjera dhe kështu forcohet Islami. Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu kur dëgjoi këto fjalë për të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, e lajmëroi atë dhe në atë moment fytyra e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ndryshoi dhe u zverdh si ari. Më pas ai tha: “E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Të vërtetën ka thënë Profeti i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Nëse ndarja e Allahut dhe e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk është e drejtë, kush do të jetë i drejtë? Pastaj tha: “Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe më shumë se kjo, por bëri durim.” Ajo që na nevojitet nga ky hadith këtu është fjala e fundit, e cila tregon se Profetët alejhimus-salatu ves-selam fyheshin, por bënin durim. Profetit tonë sal-lAllahu alejhi ve sel-lem kjo fjalë iu tha tetë vite pas hixhretit, jo në fillim të misionit të tij, por pasi Allahu i mundësoi triumfin, pasi e vërteta e tij u bë e njohur dhe Allahu i shfaqi shenjat e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem anembanë botës. Kur njëri nga shokët e Profetit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem foli kështu, atëherë mos u çudit nëse dikush nga njerëzit flet e thotë për ndonjë dijetar se "ky dijetar është ashtu ose kështu" dhe i atribuon të meta sepse e nxit shejtani që të shpifë për dijetarët. Kur shpifin për dijetarët, atëherë fjalët e dijetarëve nuk pranohen nga njerëzit dhe nuk ka kush t'i udhëheqë njerëzit me librin e Allahut. Kush do t'i udhëheqë ata nëse nuk u besojnë dijetarëve dhe fjalëve të tyre? Do t'i udhëheqë shejtani dhe partia e tij. Kjo është arsyeja pse përgojimi i dijetarëve është mëkat më i madh se përgojimi i të tjerëve. Përgojimi i të tjerëve është përgojim personal, dëmton vetëm atë që është përgojuar, ndërsa përgojimi i dijetarëve i bën dëm gjithë Islamit sepse dijetarët mbajnë flamurin e fesë; nëse bie besueshmëria e tyre, fundoset flamuri i Islamit dhe dëmtohet ummeti. Nëse përgojimi i njerëzve është si ngrënia e mishit të të vdekurit, atëherë përgojimi i dijetarëve është si ngrënia e mishit të të vdekurit duke qenë i helmuar. Pra, mos u çudit nëse dëgjon dikë duke fyer dijetarët. Bëj durim dhe shpreso shpërblimin tek Allahu azze ve xhel-le dhe dije se përfundimi është në favor të devotshmërisë. Pra, përderisa njeriu jeton në devotshmëri dhe udhëzim nga Allahu, me të vërtetë fundi do të jetë për të. Gjithashtu kemi raste kur ndonjë shok apo i afërt i dikujt gabon vetëm një herë, flet fjalë të këqija për të- për një gabim të vetëm. Kush ofendohet, le të bëjë durim dhe ta dijë se Profetët e Allahut janë fyer, janë keqtrajtuar dhe përgënjeshtruar, saqë janë konsideruar të çmendur, poetë, fallxhorë, magjistarë. “Por ata ishin të durueshëm ndaj gënjeshtrave dhe torturave përderisa u erdhi ndihma Jonë.” (El-En’am: 34) Ky hadith na argumenton se prijësi i muslimanëve ka të drejtë t'i japë atij që e sheh se prej tij ka përfitim Islami, edhe nëse i jep më shumë se të tjerëve. Kjo është e drejtë e tij dhe ai është përgjegjës për këtë para Allahut. Askujt nuk i lejohet ta kundërshtojë sepse do t'i bëjë padrejtësi vetvetes. Ky hadith gjithashtu na tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem merrte mësim nga të Dërguarit që ishin para tij dhe prandaj tha: "Musai është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim." Allahu i Lartësuar thotë: "Këta janë ata të cilët Allahu i ka udhëzuar në rrugën e drejtë, andaj edhe ti (o Muhamed) ndiq rrugën e tyre.” (El-En’am: 90). Edhe ne duhet të pasojmë Profetët alejhimus-salatu ves-selam në durimin ndaj sprovave dhe të shpresojmë shpërblimin e Allahut duke e ditur se kjo është ngritje e gradave tona me shpërblim dhe falje nga gjunahet. Vetëm prej Allahut është suksesi. _______________________ 140 Transmetojnë Buhariu (3150) dhe Muslimi (1062). Ky hadith nuk gjendet në përkthimin shqip të librit Rijadu Salihin (sh.p.). KOMENTAR I LIBRIT RIJADU SALIHIN – IBËN UTHEJMINI 1/201-202 __________________ "Ringjalleni të vërtetën duke e përhapur dhe duke e përkujtuar, mbyteni të kotën duke e refuzuar dhe duke e bojkotuar" nga vllau ynë Muhamed et-Temmimi.