[Zero Cool]

3 postime nga Domira

http://www.dardania.de/vb/upload/sho...3&postcount=15

Postimi origjinal është bërë nga Domira

Edhe une e ndaj mendimin se debati ne fjale pat qellimin e nje nisme ose te hapjes se debatit per te cilin ma merr mendja se do te zgjasi shum. Si hapje e debatit ishte ashtu si ishte, skemi cka bejme. Aq munden analistet tane !!! Me pas mujt ma mir kish me qen ma mire.

Nuk bahet fjale per llojllojshmerine e mendimeve, sikur ato ne esence te ishin te perbashkta tu marr parasysh temen e debatit. Por si problem e shoh se: nuk ishte e kjarte se a ishin keta analist tane per bashkim kombetar, ata ishin mjaft turbulent ne mendime. Nuk do te duhej te ishin te tille. Me duhet ta vecoj Rexhep Selimin i cili kishte vizion me te kjarte rreth bashkimi kombetar.

Ka shume mundesi per ta motivu mire bashkimin kombetar. Jo se duhet te bejme arsyetime sa per te thene, por per shkak se kete proces e kane pa dhe e shohin te arsyeshem miqt tane, e qe e kane be te kjarte disa here dhe me raste te ndryshme. Nuk ka qene e veshtire qe te lexohet ky mendim ne mes rreshtash, sepse mesazhet kane qene shume te kjarta: DUHET TE PREMIRSOHET GABIMI I CILI U ESHTE SHKAKTU SHQIPTAREVE NE BALLKAN. Besoj se nuk ka nevoje qe tu a perkujtoj se kush, kur dhe me cfare rasti e kane thene kete mendim.

Mendoj se ajo qe do te duhej te ishte me relevante ne lidhje me procesin e bashkimit kombetar eshte ajo qe, do te duhej te debatohej vetem per formen e bashkimit. A do te jete bashkim hap pas hapi, a do te jet se pari bashkim ekonomik, a do te jete bashkim gjithperfshires kulturor, a do te jete bashkim politik, a do te jete bashkim qe favorizon sigurine e rajonit, ose ndonje forme tjeter ...dhe kur te zberthehen te gjitha keto opcione, te cilat sigurisht qe marrin kohe, atehere ky proces do te konsiderohej ose do te shihej si proces i natyrshem sepse do te deshmonte ndikim pozitiv ne gjith regjionin, ne te gjitha pikpamjet, si te ekonomise, tregtise, sigurise, turizmit, kultures e tj e tj, e te gjitha keto mundesojne ndertimin e demokracise edhe ne kte pjese te botes, e per cka secili vend sheh te miren dhe interesin per veti.

http://www.dardania.de/vb/upload/sho...7&postcount=14

Postimi origjinal është bërë nga Domira

Jeta është kompromis, cdo ditë është kompromis për të kriju dhe për të mbajt dicka të mirë. Cdo ditë në raportet ndërnjerëzore është të marrësh dhe të japësh për tu ndje i dashur dhe për ti dhënë dikujt tjetër të njejtën ndjenjë.

Perfeksionizëm nuk ka as në raportet ndërnjerëzore e as te vetë njeriu.

Dashurinë që e kërkon njeriu duhet të ja japi dikujt në të njejtën masë, kështu krijohet ekuilibri, raportet stabile.

Për të kriju një familje të lumtur duhet sakrifiku shumë, duhet dhënë shumë, duhet investuar shumë: durim, mirkuptim, kohë, dashuri, investim material.

Poqese mendojmë vetëm për nevojat tona, kemi vetëm kërkesa, kemi vetëm vërejtje ndaj partnerit atëhere kemi të bëjmë me egoizëm dhe nuk jemi të intersum aspak për të bërë për partnerin dhe fëmijët po aq sa kemi nevojë nga ata që të na ofrojnë neve. Në këtë rast ne nuk jemi të interesuar për të kriju dhe për të mbajtur familje. Ky qëndrim shprehet edhe në punë dhe nuk garanton krijim të një klime të shëndoshë bashkëpunimi e as progres në perspektivë.

Njeriu ose ka nevojë për të mbajtur familje ose nuk ka nevojë.

Njeriu që nuk është në gjendje (nuk do) të mbajë familje ai nuk mund të jetë i suksesshëm as në mbajtjen e një grupi më të madh të njerëzve në vend pune ose në aktivitete tjera partiake apo tjera.

Një njeri që nuk është i gatshëm që të bëjë kompromise me bashkëpunëtorët e vet, me rrethin e vet dhe për të mirën e secilit individ dhe së këtejmi edhe të kolektivit, atëherë ai njeri shpejt dështon në raportet ndernjerëzore (vend pune ose familje) ose qëndrron në krye të një grupi me dhunë, mashtrime e tj dhe një i tillë quhet diktator ose "kriminel", hajn, hajduk etj.

Këto janë vetëm disa mendime të mia të castit të cilat i hudha në "letrën" e Dardanisë.

http://www.dardania.de/vb/upload/sho...6&postcount=10

Postimi origjinal është bërë nga Domira

Gjithsesi se, qetësia shpirtërore për njeriun është gjëja më e rëndësishme për njeriun dhe kjo e drejtë është e vetkuptueshme për secilin.
Në momentin kur njëri nga bashkëshortët nuk e ndjen këtë qetësi shpirtërore për një apo ndonjë arsye tjetër, sigurisht se fillojnë shqetësimet si në mes të bashkëshortëve poashtu edhe te fëmijët edhepse femijët mund të mos e shprehin hapur, por që kjo gjë le trauma të cilat shfaqen më vonë gjatë jetës.
Tani kur mosdurimi në mes bashkëshortëve arrin kulmin dhe jeta e përbashkët bëhet e pamundur, në rast të divorcit fëmijët janë ata të cilët do ta pësojnë më së shumti.
Normal se për bashkëshortët të cilët e megjithate kanë dashuri për njëri tjetrin dhe janë në gjendje të sakrifikojnë shumë për fëmijët, dhe kur në mes tyre nuk ka dhunë, ata do të duhej ta peshojnë se a do e kenë më vështirë fëmijët të jetojnë me trauma dhe me prindër të cilët nuk i bëjnë ata të lumtur, apo është me lehtë që ata të jetojnë me njërin prind, më të qetë, pa trauma por në anën tjetër me vuajtje e mall për familjen.
Kjo varet nga personaliteti i prindërve, siq tha Murgesha, nëse kemi të bëj
më me prindë të tipit "Dy atllarë nuk lidhen në një mullar", ose nëse kemi të bëjmë me prindër të cilët mendojnë më larg dhe për hir të familjes dhe fëmijëve janë në gjendje ti tejkalojnë mospajtimet e "imta" për të cilat nuk prishet familja.
Sidoqoftë mendoj se dhuna e cfardo forme qoftë, fizike apo psiqike ndaj një njeriu, apo në këtë rast ndaj bashkëshortëve është absolutisht e papranueshme dhe është shumë gabim që të tolerohet dhe të jetohet në rrethana të tilla, si për fëmijët poashtu edhe për bashkëshortët.