[YanYan]

Mberthej duart e saj
dhe e shtrengoj ne gjoksin tim.
Tentoj te mbush krahet e mi
me bukurine e saj,
te plaçkis nepermjet puthjeve
buzeqeshjen e saj te embel,
te pi shikimit e saj te murrte
me syte e mi.
Po ku eshte?
Kush mund te shtrydhe kaltersine e qiellit?

Kerkoj te rrembej bukurine,
ajo me zhgenjen,
duke lene vetem trupin
ne duart e mia.
I lodhur e i gerryer terhiqem.
Si mundet te preke trupi
lulen qe vetem shpirti
mund t’i avitet.

RABINDRANATH TAGORE