[Zero Cool]

Mbi 150 000 njerëz vdiqën aty për aty; mbi 100 000 të tjerë brenda pak javëve nga rrezatimi radioaktiv dhe me mijëra të tjerë më vonë. Megjithëse ishte një bombë e përmasave të vogla: 4.5 tonelata e rëndë, 3 metra e gjatë, me një diametër prej rreth 1 metri dhe me një fuqi shpërthyese prej vetëm 0.015 Megatonesh TNT, pasojat e saj ishin fatale. Ato shfaqen edhe sot e kësaj dite në forma sëmundjesh të rënda në ato regjione që u goditën nga ai shpërthim atomik.
Çelësin e daljes nga ky labirint ka kohë që janë duke e kërkuar shumë ekspert humanist nga mbarë bote, por përpjekjet e deritanishme, duket se nuk kanë rezultuar pozitivisht. Al Gore në librin e tij “Toka në baraspeshë” ndër të tjera shkruan: “...toka nuk i takon njeriut, njeriu i takon tokës. Të gjitha gjërat janë të lidhura mes vete sikurse gjaku që na bashkon të gjithëve. Njeriu nuk e ka thurur lëmshin e jetës, ai është vetëm një fije në të. Çfarëdo që i bënë këtij lëmshi, ia bën vetes.”


Besojmë se edhe profecitë për vitin 2012 do të kenë epilogun e njëjtë si shumë profeci të tjera që i kemi theksuar në këtë shkrim. Pra, shpresojmë që të gjitha ato profeci të jenë vetëm pjesë e kësaj loje të imagjinatës sonë të bujshme dhe skenar që do ta përjetojmë vetëm artistikisht të projektuar në pëlhurën e bardhë të kinemasë dhe përmes ekraneve televizive.


Kërcënimi nga gjithëse

- Vrima e zeze

Përveç rreziqeve që i përshkruam më lartë, kërcënime shumë serioze planetit tonë i kanosen dhe nga gjithësia. Një ndër e teoritë e kësaj natyre është ajo e gëlltitjes, jo vetëm të planetit tonë, por edhe të gjithë sistemit diellor nga ndonjë, e ashtuquajtura, “vrima e zezë”. Si “vrimë e zezë” konsiderohet nga shkencëtarët e fushës së astronomisë dhe astrofizikës, zona hapësinore ku ndodhet një yll, grup yjesh ose dhe trupa të tjerë qiellor dhe nga e cila nuk mund të dalë as dritë as ndonjë sinjal tjetër. Këta trupa qiellor (përgjithësisht yje), gjatë shuarjes së tyre, kalojnë nëpër disa etapa. Nga humbja e madhe e hidrogjenit gjatë reaksioneve termobërthamore, këta yje arrijnë përmasa shumë të mëdha duke u kthyer në yje gjigant të zjarrtë (kuq). Forca gravitacionale dhe fillimi i ftohjes së këtyre yjeve i vënë një kufi zgjerimit të mëtejmë të tyre, dhe pastaj fillon procesi i ngjeshjes ku me kohë forcat gravitacionale e mposhtin forcën e presionit të brendshëm dhe me këtë prishet ekuilibri i forcave dhe fillon një ngjeshje shumë më e shpejt dhe me e fuqishme e këtyre yjeve, që shoqërohet me rritje të densitetit e të temperaturës dhe më në fund ky proces përfundon me një shpërthim katastrofik të tyre. Kështu këta yje kalojnë në gjendje të jashtëzakonshme, kthehen në materie të ngjeshur nga e cila nuk reflektohet më drita e as sinjale tjera. Të gjitha sinjalet, pavarësisht shpejtësisë dhe drejtimit, ato s’mund të dalin jashtë saj, por marrin një kurbëzim drejt qendrës. Në brendi të “vrimës së zezë” krijohet një fushë gravitacionle e fuqishme e cila mund t’i gëlltis të gjitha materiet e tjera që mund të gjendën në afërsi ose që i afrohen asaj.

Shkencëtarët kanë zbuluar edhe në galaktikën tonë, “rruga e qumshit”, “vrima të zeze”. Ata i konsiderojnë ato si të pa rrezikshme për sistemin tonë diellor, pasi janë shumë larg tij dhe nuk ka indikacione se ato po lëvizin në drejtim të këtij sistemi. Megjithatë, ata nuk e përjashtojnë as mundësinë, që pas një periudhe të gjatë (ndoshta pas disa milion vitesh), gjatë rrugëtimit nëpër hapësirë, të pasoj ndonjë përplasje me ndonjë nga këto “vrimat e zeza”, që janë më qindra miliona në hapësirën e pafund. Dhe natyrisht, një skenar i një takimi të tillë, padyshim do të përfundonte në mënyrën më tragjike të mundshme për planetin tonë dhe të gjitha gjallesat e saj.
Dhe kur jemi te rrugëtimi i sistemit tonë nëpër shtigjet e galaktikës mëmë, po e theksojmë sërish dukurin astronomike që pason një herë në 26000 vjet (të përshkruar në fillim të këtij artikulli), ku i gjithë sistemi ynë diellor gjendet në pozicion paralel me “rruga e qumështit”. Dhe kjo pikë, ku sistemi ynë diellor, që supozohet se do të pasoj në dhjetor 2012, do të takohet (ndeshet) me “Rrugën e qumështit”, është një shtresë e krijuar nga re pluhuri e ashtuquajtur “hapësira (e çara) e errët e rrugës së qumështit”. Kjo e çarë ka shumë kuptime mitologjike si: “Rruga e ferrit”, “goja e një përbindëshi kozmik”, “kanali lindës i nënës kozmike” etj., dhe siç thamë përbëhet nga shtresa të dendura reshë. Dhe pikërisht këto shtresa të dendura mund të depërtojnë edhe në hapësirën e atmosferës së Tokës, duke penguar kështu rrezet e Diellit të depërtojnë të plota deri në planeti tonë, e si pasoj e kësaj mund të vije deri të lëvizjet e temperaturës që do të ndikojnë drejtpërdrejt në ndryshimet klimatike, duke shkaktuar edhe debalancën natyrore. Llogaritë tregojnë se planeti ynë është duke lëvizur nëpër ato shtresa të reve, dhe ka mendime, se edhe ndryshimet klimatike të viteve të fundit janë si rezultat i kësaj dukurie.

Rreziku nga aktiviteti i njollave mbi sipërfaqen e Diellit


Rrezik tjetër, që duket të jetë më serioz se gëlltitja e mundshme e Tokës nga ndonjë “vrimë e zezë”, janë edhe shpërthimet e fuqishme që ndodhin herë pas here në sipërfaqen e zjarrtë të yllit tonë, Diellit. Ekspertët që bëjnë vëzhgimin e rregullt të aktivitetit të njollave në sipërfaqen e Diellit nga të dhënat e observatoriumit hapësinor SOHO (Solar and Heliospheric Observatory - Observatoriumi heliosferik dhe diellor) që është vepër e përbashkët amerikano - evropian, vërtetojë një cikël të ri dhe shumë të fuqishëm të këtij aktiviteti në vitet në vijim. “Sipas vrojtimeve tona, cikli i ardhshëm do të jetë shumë intensiv dhe pikën qendrore do ta arrijë kah fundi i viti 2012” - thotë astronomi dhe eksperti i SOHO-s, Pete Lawrence.
Qetësia që po mbretëron kohët e fundit në sipërfaqen e Diellit, për ekspertet e kësaj fushe, duket të jetë po ashtu shqetësues. “Një pauzë kaq e gjatë qetësie nuk ka ndodhur që nga viti 1913” - shprehet Lawrence. Dhe kjo sipas tyre do të thotë: qetësi para një stuhie të fuqishme?!
Aktiviteti i njollave te Diellit, zakonisht ndjek një ritëm të rregullt. Çdo 11 vjet e arrin një pikë maksimale. Por, faza e qetësisë e këtyre aktiviteteve vitet e fundit, konsiderohet nga ekspertët amerikanë të qendrës për kërkime atmosferike, si e rrezikshme. Ata i frikësohen një erupsioni të fuqishëm që mund të ndodh në sipërfaqe të Diellit me stuhi masive, të cilat si një “tsunami”, do të lirojnë rreze të vrullshme rëntgeni në drejtim të Tokës duke e atakuar fushën mbrojtëse magnetike të saj. Në rrethana normale Tokën e mbron fusha e vet magnetike nga rrezet rëntgen, por “furtunat” e pritura në vitet e ardhshme, mund të ndikojnë në baraspeshën gjeomagnetike të saj duke lëkundur kështu, çrregulluar ose zhvendosur edhe fushën magnetike, si rezultat i së cilës do të mund të pasojnë, jo vetëm katastrofa të dhunshme natyrore, por edhe katastrofa teknologjike me përmasa të mëdha shkatërruese.
Gjatë stuhisë së fundit masive, që ndodhi kah fundi i vitit 2003 kur në nëntor erdhi deri te një erupsion i fuqishëm në sipërfaqe të Diellit, ku shpërthyen disa miliardë tonelata plazmë, në Kanada pësoi kolaps pothuajse i gjithë rrjeti elektrik, ndërsa shumë instrumente të satelitëve pushuan së funksionuari. Avari të lehta pat edhe në shumë instrumente elektronike në shumë vende të Tokës. “Ishte fat i madh që vala e këtij shpërthimi nuk ishte e drejtuar kah Toka, dhe me këtë ne u kursyem nga furtuna e një katastrofe të mundshme gjeomagnetike” - sqaron astronomi Mausumi Dikpati. “Një furtunë e fuqishme me destinacion Tokën, do të krijonte kaos global dhe civilizimin, që ne sot e njohim, do ta zhdukte nga faqja e dheut” - përfundon Dikpati.
Se sa shqetësuese për ekspertet e astronomisë dhe astrofizikës paraqet çdo ndryshim, qoftë edhe i lehtë i fushës magnetiket të Tokës, dëshmon edhe investimi i madh në ndërtimi e satelitit GOCE, nga Agjencia Hapësinore Evropiane (ESA), i cili në mars të këtij viti (17.03.2009) u lansua në hapësirë, pikërisht për të bërë matjet e ndryshimeve të fushës gravituese të Tokës.

Ndeshja me trupa tjerë qiellor

Rreziku më potencial sipas shkencëtarëve, por edhe sipas profecive të ndryshme, Tokës i kanoset nga goditja e ndonjë asteroidi ose meteoriti me përmasa gjigante, por nuk përjashtohet edhe mundësia e përplasjes me ndonjë planet tjetër.
Llogaritet së ne Tokë për çdo ditë bien me qindra meteor, pjesën më të madhe të të cilëve as që e ndiejmë e as që e shohim pasi që ata shkatërrohen plotësisht gjatë fluturimit të tyre përmes atmosferës. Por ndodh që nga lartësitë e qiellit të bien edhe pjesë më të mëdha, trupa të ngurtë që nuk arrijnë të avullohen (sikurse meteorët) gjatë fërkimit me atmosferën e Tokës që quhen meteorit.
Meteoritët janë trupa qiellor me përmasa të mëdha që arrijë në qindra e mijëra tonelata. Dhe, meteoritë të tillë nuk e kanë kursyer as planetin tonë. Hulumtimet shkencore rezultojnë se krateret e mëdhenj si ai “Barringer” në Arizona të SHBA-ve, krateri Deep-Bay dhe liqeni Clearwater në Kanada, janë krijesa të goditjeve nga meteoritë me përmasa gjigante. Edhe gjiri detar i Hudson-it në Kanada, po ashtu supozohet se është krijuar nga goditja e ndonjë meteoriti me përmasa të mëdha.
Rënie të meteoritëve të mëdhenj kanë pasuar edhe gjatë shekullit të fundit: p.sh. në vitin 1908, në brigjet e shkreta të lumit Janisej (Siberi) ka rënë një numër i madh gurësh me peshë të përgjithshme prej disa mijëra tonelatash. Ato vende ku kanë rënë këta meteoritë janë shkretuar dhe djegur plotësisht. Po ashtu, një meteoritë tjetër i madh ka rënë në malet e Sihote-Alin-it, në vitin 1947, me peshë të përgjithshme prej 30 tonelatash. Meteoriti më i madh që ka goditur Tokën në shekullin e fundit, konsiderohet ai i vitit 1930, që ka rënë në Afrikën Jugore, me një peshë prej 60 tonelatash.
Edhe qytetet e përmendura në librat e shenjtë, në Bibël, gjegjësisht ë Dhiatën e vjetër - Sodoma dhe Gomora, por edhe në Kuran (“Populli i Lutit”), mendohet të kenë pësuar shkaku i përplasjes së ndonjë meteoriti. Sipas përshkrimeve të librave të shenjtë, popullata e atyre qyteteve ishte futur në mëkate të thella, dhe për çoroditjet e tyre, për mosbesim ndaj Perëndisë, për vepra të ndyra (homo)seksuale etj., i ndëshkoi vetë Zoti, duke i shkatërruar përmes gurëve e flakës tërësisht.
Në shënimet biblike thuhet: “Porsi Sodoma dhe Gomora edhe qytetet përreth, që u dhanë pas kurvërimit dhe u dhanë pas çoroditjesh seksuale, janë vënë përpara si shembull, duke pësuar ndëshkimin e një zjarri të përjetshëm”, ndërsa në shënimet e shenjta islame shkruan: “Populli i Lutit përgënjeshtroi paralajmërimet… Ne dërguam kundër tyre stuhi gurësh (e cila i shkatërroi të gjithë), përveç familjes së Lutit, të cilën Ne e shpëtuam me mirësinë Tonë në orën e fundit të natës. Kështu i shpërblejmë ata që falënderojnë. Luti i kishte paralajmëruar për dënimin Tonë, por ata nuk i besuan paralajmërimet e tij. (El-Kamer: 33-36).