Dardania.de - Shiko Postimin Tek

**Zero Cool** · 06-05-12, 20:40

Ngopur me zjarr

Në terr ëndërroje e ngopur me zjarr.
Nata hidhte supesh vellon yjeplotë.
Kush prej dore sonte mua do t’ më marrë?
Ti dhe vetëm ti, ç’frikë kishe, o Zot?

Sa të largëta malet zbardhur nga dëbora!
Dhe kjo erë që fryn, ç’më rrëshqet në buzë.
Sesi fishkëllen,si mesazh e mora,
apo si një ninullë që përkund në muzg.

Natë e gjatë kalon, orët shkojnë karvan.
Dhoma jonë e ftohtë, nuk ka më thëllim.
Kush gjoksin ma gjen të ftohtë si kallkan?
Pa frikë zemrën time do të ketë si çmim.

Kush vallë do ta ndesh, jetën brenda meje?
Dashurin time do të ketë për jetë.
Dritë e fshehtë spiune hije hedh rreth teje
dhe atje mbi kodër vallzon hënë e zbehtë.

Kush do t’ma këpusë këtë lule me vesë?
Ti princesh’ e kaltërt ? Oh sa qënke rritur!
Do ta mbjell tek ty, do t’kesh nip e mbesë
dhe një çmim do t’kesh’, mua përjetë ngjitur.

Nata hidhte supesh vellon yjeplotë.
Ti ngopur me zjarr, flije krejt magjike.
Kush do t’ më dhurojë “natën e mirë”, o zot?
Nata,… yjet,… hëna,… apo ti moj mike?

06-05-12, 20:40	#369
Zero Cool Administratorët Anëtarësuar: 18-03-03 Vendndodhja: Netherland Postime: 24,987	Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm Ngopur me zjarr Në terr ëndërroje e ngopur me zjarr. Nata hidhte supesh vellon yjeplotë. Kush prej dore sonte mua do t’ më marrë? Ti dhe vetëm ti, ç’frikë kishe, o Zot? Sa të largëta malet zbardhur nga dëbora! Dhe kjo erë që fryn, ç’më rrëshqet në buzë. Sesi fishkëllen,si mesazh e mora, apo si një ninullë që përkund në muzg. Natë e gjatë kalon, orët shkojnë karvan. Dhoma jonë e ftohtë, nuk ka më thëllim. Kush gjoksin ma gjen të ftohtë si kallkan? Pa frikë zemrën time do të ketë si çmim. Kush vallë do ta ndesh, jetën brenda meje? Dashurin time do të ketë për jetë. Dritë e fshehtë spiune hije hedh rreth teje dhe atje mbi kodër vallzon hënë e zbehtë. Kush do t’ma këpusë këtë lule me vesë? Ti princesh’ e kaltërt ? Oh sa qënke rritur! Do ta mbjell tek ty, do t’kesh nip e mbesë dhe një çmim do t’kesh’, mua përjetë ngjitur. Nata hidhte supesh vellon yjeplotë. Ti ngopur me zjarr, flije krejt magjike. Kush do t’ më dhurojë “natën e mirë”, o zot? Nata,… yjet,… hëna,… apo ti moj mike? __________________ Asgjë nuk është e pamundur. Pamundësinë apsolute e shkakton mosdija jonë reale.