Citim:
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga lovely
Po ti i paske pa krejt symptomat e qatij senit t padukshem. Qka s`po merr vesh tash? 
A e kam gati thashe, per me ta mushe menen  |
Simptomat? Nese jane qata qe i permenda ne shkrimin ma heret dhe nese jane edhe qeta "simptoma":
ņ gjithmone duke buzekeshur dhe i shendrite fytyra, ņ ne qejf dhe me nje harč te rralle, e ndjen veten sikur mos te shkele ne toke por thjesht sikur kembet te levizit pak mbi siperfaqe, gjithe diten mendon ne "ate" dhe nuk ngopesh me pranine e tije/saje, edhe zenkat e vogla te duken te embla, bjen vone me fjete dhe te nxen gjumi me nje buzekeshje te embel dhe e enderron dhe zgjohesh para sabahit por prapseprap nuk e ndjen veten te lodhur. Dhe kur zgjohesh personi i pare qe te bjen ne mend eshte,,, dhe je prap me nje entuziazem te pazakont, behesh poet edhepse ske prirje, don te lexosh, shohesh, folish vetem me "ate", dhe sa here mendon ne "ate" zemra e ndrron ritmin, thjesht e me nje fjale nuk ngopesh kurre me pranine e tij/saj.
Ben gjera te pazakonshme te cilat ne jeten normale nuk do ti kishe bere, nese je me ate nuk te pengon edhe nese po qendron prane mbetutinave, sepse nuk verene agje tjeter perpos atij/asaj.
Kudo qe te takohesh me "ate", te duket si me qene vendi me i bukur i botes, dhe thjesht deshiron te futesh ne lekuren e tij/saj, te behesh nje,,,
???