[YanYan]

Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme,
të cilat ende vuajtja as gëzimi s'i nxori,
të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme
me shpërthye, m'u këndue pa frigë e pa zori.

Thellë në veten teme kangët e mija jesin...
e unë jam vullkani që flen i fashitun
por kur t'i vije dita të gjitha ka me i qitun
në njëmijë ngjyra të bukura, që nuk vdesin.

Por a do të vijë dita kangët me u zgjue?
Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen?
Jo! Jo! se liria filloi me lulëzue
dhe e ndjej nga Dielli (alegorik) valën.

O kangët që fleni, reliket e mija
q'ende s'keni prekun as nji zemër të huej,
vetëm unë me ju po kënaqem si fëmija,
unë - djepi i juej, ndoshta vorri i juej.

MIGJENI