[lirik]

Pse ma mesove e ma tregove lotin
autori xhelal ferizi
pse ma mesove lotin
o kohë
q' mësuese e keqe je

un e di

se buzqeshjet më lan
e fati më la në moh
kur un
ngazëllime kërkova me pi

deshta te jem gezim
me krah mbi dhe
e ne qiell të fluturoj
per dashuri
e atdhe


e ti kohë
pse
pse ma mësove leotin
sot
e dje
e pardje

undeshta te qoja stine emotin
pa lot
si zog ne qiell
e ne fole


ik o kohë
e shko
e mos moho

shko edhe ti
fluturo

shfaqu në bukuri
e dashuri

zogjve fatin ua mëso
se si të qeshin
në padjallëzi


e zemrat si ti veshin
me të bardha harmoni

ik
mos i mëso shekujt
si të zgërdheshin
shko
e mëso
bilbilat
e qeli karajfilat
luletz mësoj
ngjyrat me dashuri ti veshin


ec neper bimë lulzueshem
neper stine
e lules
e pipave
neper degë
e ku do zogjët aty ku rrijnë
si shegë
mësoju ëmbëlsinë
se embelsia
sjell dashurinë
ik
e shko

mësoj ata
jo në lot

por në shekuj e mot
të mos derdhin lot

mësoj të pijnë sherbet

liri mbi kaltri
e mbi det

në jetë
të fluturojnë
plot hjeshi
nëpër miresi

mesoj të njohin
secilen stinë
zog e kanarinë
le të thuan fjalen me cicerime
mësoj të shohin
në sy të shtrejte dashurinë


e kah do me gezim
neper mot e stinë
te shkojnë lartt ema lart
në cicerimë
neper art

neper bukuri


e zemra e tyre
te veshet
e të qeshet
ëmbël
në
jetë
në ardhmri
autori xhelal ferizi