Citim:
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga e-uritura
Sa mijėra e miliona gjėra bėjmė nė jetė?
Secila nga kėto gjėra,mund tė jetė hera e fundit qė e bėjmė, por pa ua vėnė mendjen nė atė mėnyrė?
Melankolike? Jo jo, e vėrtetė.
Ndoshta e keni vėrejtur se tė vėrtetėn e preferoj fort.
Nė prezantimin tim thashė; I dua njerėzit dhe e dua lojėn..
Si nuk mė kuptuat?
I dua reagimet e njerėzve nė situata tė ndryshme. Mė duket interesante mėnyra si ėshtė krijuar njeriu. Nėse njeriun e vendos nė teh, ai nuk ėshtė nė gjendje tė shoh tjetėr gjė pėrveq vetes dhe nevojave tė veta.
Egoizėm? Jo jo, mjaft natyrore!
Iu sulmova? JO! Ua thashė tė vėrtetėn! Njeriu, cfarė nuk ėshtė nė gjendje tė bėj, qė tė fsheh tė vėrtetėn e dhembur???
Iu kritikova? RRAST PO!
"Nga kritikat kam mėsuar mė s`shumti nė jetė" - tha.
Ne shqiptarėt nė pėrgjithėsi, i keqkuptojmė kritikat. I marrim si ofendime.
Nuk e durojmė dot, sepse ne jemi tė pagabueshėm.
Urrejtja sundon tek ne, dhe njė thėnie thotė se urrejtjen mė tė fortė e gjen nė vendet e prapambetura.
E-uritura! Ėshtė nė gjendje tė tė bėj tė ndihesh mbret-njeriu mė i lumtur nė botė, dhe tė tė bėj tė ndihesh budalla-njeriu mė fatkeq nė botė.
Sekreti; Tė mendosh me mendjen e tjetrit, ta shohėsh veten me sytė e tjetrit..
Po, sa gjėra bėjmė nė jetė, pa e menduar se do tė mund tė ishte hera e fundit qė psh. i biejmė pianos? Hera e fundit qė vrapojmė? Hera e fundit qė vallėzojmė, kėndojmė, luajmė, punojmė, lexojmė, mėsojmė.....
Asnjėherė nuk ua vemi mendjen.
Kėtė herė, unė po ia vė mendjen, ėshtė hera e fundit qė shkruaj nė dardani, dhe...
Mė fal? HARROJE!
Nė prezantimin tim shkruan; I dua njerėzit...
Alahile?
TURQETA!!!
|
e-uritura,
Fjalet e tua mė provokuan nje reflektim te hershem
qe kam pasur gjithnje deshire ta shtjelloj e ta diskutoj
me te tjeret. Ėshtė e qartė se ne diskutim e siper,
njeri apo tjetri tė fyen, tė akuzon, tė dėbon. Edhepse kjo nuk eshte normale, une perseri e quaj pjese te jetes se rendomte. Sharjet apo fyerjet ne emrin tend (qoftė edhe veē me nofkė), megjithese s'me sjellin ndonje kenaqesi, duhet thene se as nuk me prekin qaq, pėr arsye se kam gjykuar gjithmone se instanca e fundit e krejt kesaj pune, ėshtė GJURMA. Fjalet ketu i merr era, gjurma mbetet.
Problemi ėshtė se ketu ka shume hije, stervina, te cofura e te mbetura pa rrjepė, dembele, inrigashe,
dhe qe nuk i sjellin asgje shoqerise apo debatit
publik. Kėta, kėto, duam apo s'duam, do t'i perkasin koshit te plehut, do te harrohen pėr se gjalli. E
vetmja gje qe do te mbetet, ėshtė gjurma, ēfaredo qe ka qenė i zoti i gjurmės, zanatli, bujk, hekraxhi a poet qe s'kane lanė gje pa i thene ne te gjalle.
Ky eshte njė ngushellim jo i vogel, e-uritura.
Madje po te mos ishte ky ngushellim, s'arrij ta shoh as ta kuptoj ecjen e njerezve perpara. Ka diēka qe i shtyn ata.
Shkurt, t'i kthehem reflektimit tim, siē te thash: te kahershem, e ketu po e jap thjesht veē titullin (ndersa shtjellimin, mbase ndonjehere tjeter, nese
do te gjej bashkebisedues):
A dijmė ne tė kėndojmė me zemėr?
Turqeta