[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Një vizitë në varrezë
Troket dhe thërret: “O plak!
Të lutem hapma portën pak,
Dhe shkopin merre, ec me mua,
të më tregosh një varr që dua.”

Ish një ushtar, një luftëtar.
Pa rruar, shkuar nëpër zjarr,
“Kush qe i ndjeri, ma rrëfe,
Dhe ti, o bir, atë ç’e ke?”

“Kam nënën, nënën kam atje,
Jam djali i Martës, nuk më njeh?”
“Sa qënke rritur ti, o Zot.
E si mund të të njihja dot?!”

“Ja pra dhe varri, eja shih
Ky është varri që do ti
Këtu mbuluar nën dhe
E gjora, nëna jote fle.”

Ushtari hesht, hesht e s’flet
Dhe kryet ul mbi gjoks të vetë
Qëndron, vështron të shtrejntin varr,
Me sytë plotë me lot e zjarr.

Pastaj tund kokën dhe thotë: “Jo!
Këtu nuk mund të jetë ajo,
Ky varr i ngushtë si ka nxënë
Aq dashuri sa ka një nënë?”

Johan Fogel

Sa e bukur kjo poezi uff