Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Bajlozi i Zi
T'lumt goja, ti lulja e tasjanit, po s'ma merr mendja qe shitet, bile shtrejt hiē.
Une them se njerezia ketu s'lexojne libra hiē.
Letersia, libri, sidomos romani, e ka per borxh qe t'i
edukoje njerezit me ate, qe francezi i thote "légčreté de la vie".
Dosti im frankofon, Makreshi, e din mire ku e kam fjalen, bile ėshtė edhe aq i kthjellet me a shpjegu me dy fjale.
Kam tregu ketu pėr plot romane qe me kane pelqyer.
Por, po shihet, besoj, puna, qe ėshtė kah me kruhet pėr te treguar perseri njė pėrrallė ketu, sa pėr me te mbushė mendjen qe leximi i librit e romanit eshte me te vertete i ēuditshem dhe te largon pėr pak ēaste nga hallet ditore.
Qe pershembull, nji dite e lexova kete roman:
Eshte njė tip qe ka dale ne aeroport me e prite te
dashuren e vet, por kur arrin atje, harron perēka ka dale.
Nejse tash, ti mos e shaj, se kjo te gjitheve na ka ba vaki, dalim me ble buke edhe kthehemi tangall. Eshte njerezore kjo.
Pastaj ky tipi fillon te mendohet: per ēka jam more une
ketu ne aeroport, ne ora 8 te masdarkes?
Bre kujtohu, hiē, bre mendohu, apet hiē.
Ulet ne nje karrike qaty, i merzitur me shpirtė. E rrokė inati ndaj vetvetes, perēka me u ēu me dale une nga shtepia, kur kam mundur t'ia fus nja 6 birra prej frigoriferi. Me futboll t'kampionatit evropian nė digjitall tv.
Pėr nje moment, ēohet. Thote vetmeveti: mbase qellova qetu, jam kah ia fus nje udhetim jashtė shtetit. Edhe e blen njė bilete: Madagaskar! Afrike. Vend shumė i bukur.
Udhetimi, normal, zgjat disa ore, oqeane e pyje, edhe ne fund zbret aeroplani. Kur del ky, ueeee ēka me pa?! E sheh te dashuren e vet duke u puthur me nje tip tjeter, ama asi t'puthne t'flliqt, me guhė.
Rrin ky e mendohet: ēka hamamin po bėj une ketu ne Madagaskar, me te dashuren time para syve qe po me tradhton.
He?
A po te doket edhe ty roman i fort, a lule?! Histori e ēartne.
|