Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Alima · 24-06-12, 22:47

...

ÇUDI, NË MAJE TË PLEHUT, PLOT KRENARI!

Ju që keni sy e nuk shihni, do të hasni në vështirësi,
Për ta kuptuar ashtu si duhet, drejtë e mirë këtë porosi.
Tjerët, që sytë nuk i kanë vetëm stoli, e kuptojnë me lehtësi,
E ata që qëllimisht janë... verbëruar, atyre këshilla s’u bën dobi.

Tregim për realitetin e hidhur që e hasim në përditshmëri,
Ku aktor janë pula dhe gjeli, që vetes ia kanë shumë lakmi,
Pa përfillur rregullat e moralit, bukuritë i shfaqin me krenari,
Ndërsa nga zëri i tyre tmerrohen të gjallët por edhe i vdekuri.

Gjeli, mëngjes e mbrëmje, në maje të plehut qëndronte,
Ku, pa bërë asgjë, me zërin e tij, tjerët tepër i shqetësonte,
I bindur se në bukuri e zë, askush, as për së afërmi s’ia kalonte,
Në vetëkënaqësi i thelluar, pulat që shkonin rrugës, i ngacmonte.

Disa nga to, për t’u parë dhe për ta parë, afër plehut afroheshin,
Kryesisht të po atij lloji, që me ato pakë puplat e tyre, krenoheshin,
Të hutuara pas gjelit, era e rëndë kundërmuese, aspak s’u pengonte.
Ai i gëzuar, nga njëri në grumbullin tjetër të plehut, pa ia nda fluturonte.

Gjelat tjerë përplot xhelozi, e lakmuan “suksesin” e tij,
Kështu që përzgjodhën grumbujt e plehut, jo aq larg nga ai.
Për ato pakë pula të lira, filloi gara e madhe, më s’kishte qetësi,
Kënga dhe kakarisja e tyre, në veshët e kalimtarëve, bënte kërdi!

Fatmirësisht, janë disa tjerë, që në zë e bukuri ua kalojnë,
Për ta turpi është vlerë, kryesisht brenda oborrit qëndrojnë,
Me besnikëri pasojnë rregullat e përcaktuara që në lashtësi,
Gjithmonë të paluhatshëm, jetojnë një jetë përplot harmoni.

Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 24.06.2012

.

24-06-12, 22:47	#403
Alima Banned Anëtarësuar: 14-08-11 Postime: 6,904	Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm *...* *ÇUDI, NË MAJE TË PLEHUT, PLOT KRENARI!* Ju që keni sy e nuk shihni, do të hasni në vështirësi, Për ta kuptuar ashtu si duhet, drejtë e mirë këtë porosi. Tjerët, që sytë nuk i kanë vetëm stoli, e kuptojnë me lehtësi, E ata që qëllimisht janë... verbëruar, atyre këshilla s’u bën dobi. Tregim për realitetin e hidhur që e hasim në përditshmëri, Ku aktor janë pula dhe gjeli, që vetes ia kanë shumë lakmi, Pa përfillur rregullat e moralit, bukuritë i shfaqin me krenari, Ndërsa nga zëri i tyre tmerrohen të gjallët por edhe i vdekuri. Gjeli, mëngjes e mbrëmje, në maje të plehut qëndronte, Ku, pa bërë asgjë, me zërin e tij, tjerët tepër i shqetësonte, I bindur se në bukuri e zë, askush, as për së afërmi s’ia kalonte, Në vetëkënaqësi i thelluar, pulat që shkonin rrugës, i ngacmonte. Disa nga to, për t’u parë dhe për ta parë, afër plehut afroheshin, Kryesisht të po atij lloji, që me ato pakë puplat e tyre, krenoheshin, Të hutuara pas gjelit, era e rëndë kundërmuese, aspak s’u pengonte. Ai i gëzuar, nga njëri në grumbullin tjetër të plehut, pa ia nda fluturonte. Gjelat tjerë përplot xhelozi, e lakmuan “suksesin” e tij, Kështu që përzgjodhën grumbujt e plehut, jo aq larg nga ai. Për ato pakë pula të lira, filloi gara e madhe, më s’kishte qetësi, Kënga dhe kakarisja e tyre, në veshët e kalimtarëve, bënte kërdi! Fatmirësisht, janë disa tjerë, që në zë e bukuri ua kalojnë, Për ta turpi është vlerë, kryesisht brenda oborrit qëndrojnë, Me besnikëri pasojnë rregullat e përcaktuara që në lashtësi, Gjithmonë të paluhatshëm, jetojnë një jetë përplot harmoni. Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 24.06.2012 .