Zoti, sipas tė gjitha gjasave, i ka tė gjitha cilėsitė e besimtarit tė vet.
Pra,
Zoti i pisit, ėshtė pis.
Zoti i hajnit, ėshtė hajn.
Zoti i shqiptarit, ėshtė shqiptar.
Zoti i shkaut, ėshtė shka.
Zoti i njeriut tė ndershėm, ėshtė i ndershėm.
Nuk ka kurrfarė mundėsie qė tė jetė ndryshe.
Nuk ka kurrfarė mundėsie qė krejt njerėzit tė besojnė nė njė Zot tė vetėm.
Unė, pėr veti, nuk kisha mujtė me i besu tė njėjtit Zot qė i beson shkau, ose pisi, ose hajni.
Asgjė e re???
ok,
ama deshta me thanė qė: ata qė besojnė njė njė zot tė vetėm, e kanė zgjedhė qat zot pėr me i besu. E kanė zgjedhė nė mesin e shumė zotave. Nė mesin e shumė zgjedhjeve.
Politeizmi, ekzistenca e shumė zotave, pra, ėshtė fakticitet.
Njerėzit thjeshtė zgjedhin cilit dojnė me i besu (ose, cilėve dojnė me u besu, nėse doni).
Ėshtė, tashmė, shumė evidente qė zoti i serbėve, nuk i don shqiptarėt. Allahu i arabėve nuk i don amerikanėt, as shqiptarėt.
(Zoti i shqiptarėve, don me dekė tu flejtė e hajt
, ma shkurt nuk e rrun hiē. Ndoshta e ka nga fakti qė shqiptarėt nuk e respektojnė as nuk e besojnė zotin e shqiptarėve, por kanė humbur kryet mbas zotave tė huaj. Kur, njė ditė, t'i besojmė, me siguri ka me pasė motiv pėr me e kry punėn e vet).