[Bajlozi i Zi]

Autobusi na pat lanë para një shpije të zakonshme të asaj zone... te dera e saj na kqyrshin disa zezakë... dojshin me marrë vesh se prej nga qenkan këta banorët e ri të hajmit.

“From Kosova”, “Where?”-

Asnjani prej nesh s’kishte pa në jetën e tij qaq shumë zezakë përnjiherë.

“Kqyre te çfar' magjupsh janë tu na shti. O shoq, thuj more atij gjermanit le t’na çojnë me nai ven’ tjetër”- pat klithë dikush si kah fundi.

Patëm zbritë, hymë rresht brenda,


Paj n'koftë xhehnemi n'at' anën tjetër, nëse ka hala jetë, s'ka qysh me qenë ndryshe.

Katër marokienë pijshin hashash n'sallon, në një qoshe bënte namaz një pakistanez, televizori ishte dhezë, n'kuzhinë rraplloheshin tengjere e sahana,

Matiasi ishte puntori i sociallit, nji djalë i mirë me musteqe e syza të holla
- “This is a bathroom”, “What?”, “The bathroom”, na tha.
“Çka po na thotë ky mor shoq?”,
dikush doli cullak duke u fshi prej andej, bashkë me të edhe një duhmë e rëndë teshash, i kcente poshtë e lart shejtani i zi...
Veç kur kanë ardhë policët me Shabanin e arrestuar. “Hat geklaut!”, thanë... ia morën "podatkat" edhe shkuan. Mbetëm na. Huh! E qitash?


Qitash po ndahet shapi prej sheqerit, a kafen po e pijmë sade... t'ja nisen stresi e gjyqet e avokatat, puna n't'zezë, kërsit e rrehnja e grushti...
luj kazino me buk t'gojës... bani gati koferat për ata n'Kosovë...
...vijshin priftat përçdo ditë... natën flejmë krejt
bashkë, t'bardhë e t'zi... hajt se bahet mirë.

Kjo është shpresa e vetme, t'i marrim letrat njiher, t'gjejmë nai punë e pastaj me e thy prej lezetit n'gurbet,
Mbase na vijmë prej xhehnemit, çkado qe t'na ndodhë është ma mirë se n'Kosovë... burgu është hotel e hajmi është xhennet, kryesorja n'pazar milicija nuk t'rrehin, çka po lypë ma mirë o shoq!


Xhenneti është një villë me bazen, ku rreth teje femnat missa e kcejn' megahitin ma t'ri tallava... xhenneti qenka numër shtatshifror, konto e bankes me numra t'pshjellavt.

Njeri s'rrnon veç prej bukës, thuhet n'Bibël, njeri pa Zot është i humbur, n'Kuran,
po ata zotat e tanë na qëllun turlifarë e t'paftyra, a prej beogradi, a prej tirane, a prej arabie, a prej vatikani, a prej kruje, a prej drenice, a prej stambolli...
normal që ikë njeri kah sytë kambët kah t'mundesh,
e përmas t'ndjekin si ushtarë e polic kufiri andrrat nëpër natë.

Normal është mos me t'nxanë gjumi, me e humbë veten e mos me e dijtë se ku je... me t'u shfaqë dreqi, personalisht, i veshur mirë e me kravatë, të del në ekran e të lexon lajmet:
“Sot dikush e eksplodoi veten n'midis pazarit e vdiqën qindra të tjerë të pafajshëm,
nesër moti do të jetë i vranët, por do të ketë edhe
diell...”


E ty të rritet ganrra e të mpihet trupi, t'ban "Gjarpëri" hije e t'qet mënjanë... s'din a është mur a urë ajo hije... e kapë kryet me dorë edhe humbesh nëpër kujtime të kohëve që shkuan, si mielli
nëpër një bukë të pjekur keq, t'qullavt...