[sheqerja]

Nuk po shkruaj të të tregoj se sa shumë të dua, as të tregoj për lotët që jam duke i derdhur, sonte dua të të tregoj për mallin që kam për ty.
Vërtet në këtë moment po ndjej mall, nuk mund të të them që kam ndjenja dashurie këto momente për ty, po mallin më duhet ta rrespektoj.
Po më kujtohet gjithçka që bashkë e kishim dikur, e si të mos kem mall, kur kujtoj çiltërsinë e buzëqeshjes sate kur filluam lojën e dashurisë, si mos të kujtoj premtimet e si mos të kem mall për ty kur thurrnim endërrat për të mbajt çerdhen që bashkë e kishim nisur? Sot ajo çerdhe sikur egzston vetëm për mua, ti ke fillu të ndërtosh çerdhe të re pa u menduar për zogjtë e çerdhes tonë dikur.
Nuk të kritikoj, as nuk të urrej. Nuk mundem as të mallkoj, nuk dua të bëhem mëkatare duke të dëshiruar vuajtjen time. Shpresoj gjithmonë të të vras ndërgjegjja së paku njëherë në jetë, që shpirtit tim ja le dhuratë të përhershme vetëm mallin për ty.