[Domira]

O jan do shqiptar qe jeta ju shkoj tu dashte me ndrru perkatsin kombetare.
Cka nuk bajn te shkretit. A flasin vec gjuhe te huj ne shpi, a ju ndrrojn emrat fmive, a blejn banesa ku jetojn cremé de la cremé te vendasve...kur t´kqyrsh vet se vet, i huj se i huj, te pa akceptum se te pa akceptum.

Badihava, as garderoba e markave te njoftuna nuk ju ndihmon...me lot ne sy (fsheht natyrisht) shkojn ne pune e kthehen prej pune...te pa pranum se te pa pranum kombtarisht...pare po, tituj po, amo i pranum jo, vec i tranum...

Kur t´kqyrsh kush e peson? - fmija sigurisht sepse nuk din se kush eshte dhe keshtu ndihet i humbur dhe i padeshiruar, pa nje vend te vetin ne shoqeri, por gjithmone i hudhur her andej e here kendej...!

Nuk ka kenaqesi me te madhe se kur thot femija: cka? une me u ba keshe une gjerman a?- kurre, une jam ky qe jam dhe po ndihem shume mire ky qe jam!

Nuk eshte aspak e lehte puna e vetedijsimit te femijve qe rriten jasht sa i perket ndjenjes kombetare...por nuk eshte e pamundur - sepse njeriu jo vetem qe ndihet ma se mirti ne lekuren e vet, por ai edhe cmohet me shume kurr rrin mrenda lekures se vet!

Njeriu qe e do dhe e cmon te veten, ai deshmon se din ta cmoje edhe tjetrin. Nuk mundesh ta duash tjetrin, e mos ta duash tenden ose vehten!

p.s e tash i pranuar si gjerman kurre nuk mund te jesh, por i respektuar si shqiptar me shtetesi gjermane do te jesh sigurisht neqoftese e ban vehten!