[lirik]

Ti e din o Perendi
autori xhelal ferizi
pse mbi dhe po ka shqipni
se k'shtu deshten qiell e dhe
se kshtu deshten prrue e she
ne male te bukura me kullue
kah ne valë me gurgullue
me ecë vala aq magjike
kah do i thonë tokes etnike
per me pi ata bilbila
per me u lagë kta karajfila
se k-shtu deshten lulja e fleta
se k-shtu deshten rreze t' nxehta
me ra lirshëm plot magji
me shartue shum bukuri

se kshtu deshti shiu i zotit
qe i kullue si pika e lotit
qe shkelqen por si platina
bjen mbi fusha e ledina

e aq embel i bjen qerpikut
e mbi det te adriatikut
ja krijon rimen shqipnisë
por si shpirti i melodisë

kur te bjen ne karajfila
kur kullohet si currila

kah shperndahet mbi pranverë
kah freskia e lehtë me erë
po kshtu deshten edhe ato fole
qe s kan pa ma te bukur dhe

nuk kan ndje hjeshi e shije
si ne ket art prej perendie

ku i krijoj zoti kto fe
toke mahnitse gurë e dhe

prandaj ktu si askund tjeter
kndon bilbili e zogu i vjeter

kah do linde dhe zogu i ri
si ne fushe si ne malsi


mua ne kureshtje me rrahe qerpiku
si qukatë ai qukapiku
qe i kan brushat por si krela
e jan te njejt me harabela

kah qukasin n- per levore
kah hjeshojne trojet arbnore

i kan bishtat pika pika
por si e famshmja estetika

edhe sqepin gdhende prej zoti
flatrat era ua shprushe e moti

plot hjeshi e kur qukasin
ne dege e lisa kah do hasin

mandej vijne sa grupe tjera
që n-fole i pret pranvera

ergolena e pitimina
rralle ma te bukur i sheh stina

ata shkojne tue cicerue
mbi shqipni tue fluturue

cicerimen si shpirtë jete
kalojne fusha male e dete

e vijne prehen ne ato hije
pijne currila bukurie

ku tjer shpende te bukurisë
bien mbi dheun e perendisë

n- klime aq te butë thua esht shpirtrore
qe i hyn shpirtit per nen pore

e dehë embel qdo ndjesi
kah do lmon me peergdhelsi

e qelizat i ringjallë
thua kan shpirte kta gure e zallë

thua se valet dijne te flasin
gurgullimas kur perplasin

shkojne nder shkurre e ne kullime
me te mahnitshme nje far rime

por si fjale te jen currilore
si melose tingullore


thua ka shpirtë e flet ky dhe
jetë e gjak qe rrin tu i nxe

prandaj hatri i perendisë
vet ket dhe ai e ka nisë
si per zogj si per shqiptarë
per pranvera e per behar

pse shqipnine e nxejne kto yyje
pse e hjeshojne kto male e pyje

se kshtu e deshti dora e zotit
te krijoj token te katriotit

kua rrijne zanat neper kroje
kah bien ujrat toje toje

ku te diamntat te cemta kroje
rrjedhin ne vija si kristale
gurgullojne ne per fusha e male

me freskue fushat magjike
gjith ku i thone shqipni etnike

kshtu shqipnine zoti e ka da
por se jo per grek e shkja

as per rus as per qerkez
per tradhtar e faqezez

por me i dhene shpirtin shqiptarit
gjaku shqip me ece damarit

zemra e te parve me u trashgue
mbi ket shqiptart me rrnue

e jo ne lakmi e llasë armiku
pansllavisht tu i rrah qerpiku

syrin gjak per me grabitë
tue vrojtue nat e dit

si me i ra te bukures shqipni
qe e gatoj kjo perendi

me duar te veta vet magjike
e qendisi te lashte etnike
ja dha klimen aq shpirtrore
te shkrine mahnija ne pllaja bore

edhe arti i bukurisë
ne maje te sharrit atje ku nisë

kah shkon lugut emalit te drinit
ne male e rrafshe te dukagjinit

e ku dalin sy yj drite
mbi rreshen e maje mirdite

fund i pjeses s epare nga autori ne mergim xhelal ferizi