[Dardanesha]

ME TREMBI VETETIMA


Ngarkova mbi kurriz nje thes me psheretima,
dhe nisa udhetimin ne brigjet e vetmise.
Kalova shkretetire... gelltita vetetima,
e vetme kisha mbetur si peng e dashurise.
U ndesha neper vite me dhimbjen e mallkuar,
pa ditur se ku shkoja... ne pritje te qetesise.
Megjithese plage mora, jo shpirtin kurre s'ma munden,
mes endrrash te perhumbur... ju luta lumturise.
Stuhia me ka shtyre... nuk dija te ndaloja,
me eren kam vrapuar... shetita gjithesine,
rrufet i hasa rruges... me trembi vetetima,
nje skllave e pabindur ne pritje te qetesise.
Ngarkova permbi supe ca vargje qe renkonin,
nuk munda qe ti thurja kurre lavde tradhetise,
zhgenjyer... por me shpresa dhe zemer pa shuar,
kam pritur ti shikoja pak driten " madheshtise".