[lirik]

Oh mos mos mos më le
se ti je ti ajo
autori xhelal ferizi
bukuria e kulluar si vesë
pas se ciles arti im vrapon
oh mos
se je ti ajo
qe ne endrra pas teje
nepe vrapin e e shpirtit
po mbes
ne udhet plot neje
a e sheh
mos me le
se fjala mund te vdes
e te bie plast mbi dhe
ne kohrat plot ves
ne kohrat
qe jan shurudhuar
as aher
shum nuk me ka ndje
kur un ne pafajsi
ne pasterti
isha i dashuruar
mos te lutem
edhe ti
mos u shurdho
me ndjejë
se shpirti im
i thot fjales
buro
gurgullo

burmet dua ti kthej
ne poema
me ndegjo




vetem nje her me fto
qofte edhe ne kujtime
mos te lumet
mos
o me meshiro
mua e endrren time
mua e fjalen time
më mëshiro
mua e djalerinë time
un nuk kisha shtgije te lira
as un
as fjala ime

kishte plot kurtha
un e udha ime

ndalu
me fal pak mëshirë
dua ta pastroj ndergjegjen time
se edhe veshtrimet
djalli mi pat ldihe ne zingjirë
e tash kur dua pastrime
me lot te kulluara
mi mer djalli i pshtirë
valet e bekuara
qe kurr te mos ndjej jetë
e te lahen shpirtesite e mia si ne det
ah qofshin te mallkuara
kurthat e djajt vet
se kohe të pa besa
mi qiten per te notuar
neper secilen knetë
un qe jam lindë per tjeter kullim
me kupto te lutem
me kupto
te thrras neper endrrim
dua pastrim
pastrim
un e shpirti im
e fjala
mos tash mos
bukuri


aman
mos u perdredh si njala
mos me rri karrshi
me merr ne parajsen tende te mahnitshme
ku materjet ndjejne knaqesi
atje
kue nperpejtesi ka bukuri

mos me tash rri karrshi
e di se un jam ne hi
por dua te mbij perseri
kesaj here si lule fletë
vetem mbi pasterti
nga jeta ne jete



mos me le ne vrapin tim maraton
vetem një her më ndëgjo
se vullkani im
fjala ime po vlon
udhve plot shprehje kam mbete
as kush nuk me ndegjon
kerkimet me jan tretë
as nje nuk po triumfon
as nje fat nuk ka gjetë
e dis e zoti po me denon
por un jam pendue
per secilen fjalë
se ciles i jam kushtue
gjykimi i saj pa dalë
djajt ma kan vonue
djajt
djajt
ata
ata jan strukue
ata jan maskue
ata me kan kuthue
me fal
kerkoj per tu tjetersue
nuk di pse keshtu mbi ket dhe kam dalë
kush e ka gjykue
qe un
vetem me endrrue
e mos me prekë
te bukuren
nga larg duke e lakmue
endrrat
endrrave
duke endrrue
e kur i qeli sytë
nje djerse per seri
sikur don me mbyte
ajo
e disa djallzi
qe globin eduan te ndyte
i mbylli syte per seri+e nuk te jem ne ket ferr
mos
ndal me merr
ne nje tjeter vend
mos se nuk dua ferr
dua bukuri
dua shend
e mende
e kekrojjne syte e mi




a e sheh
se un
apokalipsat i bëj rimë
kur arti im kërkon
neper detin tim
perseri
rigjalleri
jetesim
te te hapit tim
rigjallerim
me mbi perseri
ata
ah ata
ma vononin secilin gjykim
e kandarë
ata jan tradhtarë
jan djaj
qe hynin ne labirintin tim
por shpirti im


plot kërkim

kerkonte pa faj
perseri
ne shtegtim
kerkonte bukuri
pasterti
mallkuat qofte vula
e atij
e rriskut tim
e atij
qe beri krijim
qe te mbetem nga hiri ne hi
nje dite
dua te mbij
jo ne shkrumb te zi
por ne nje parajse
perseri
atje
ne nje tjeter dhe
ne jeten plot dahsuri
pasterti
e kullim
nuk dua hipokrizi
qe te vuaj keshtu fati im
dua tjeter qenjësi
tjeter fat
si njeri
por gjat e gjat
te jem ne nje tjeter perjetsi
dua te kulluara dolli
me pi

prandaj me shpeto
me ndjejë
kah po ikë

ndjeje endrren time
e lotin tim neper endrra si pikë
aq shum jam thye
s a qe nuk e di
ku ehst toka ime
foleja ime
kohrat pas shpine me kan ra thikë
ka shum stine jetime
e zogj qe duan me ikë
qe shtegtuan ne kohra sizife
ne sakrfica sublime
luftuan per pe r pak etike
e rane neper zhgenjime

mos
mos ndal
pse ikë
mos me le
ki mshirë
te thrret endrra ime
e fjala e lirë
te betohem me shkrime
se do te jem i mirë
kur te vijne ato tjetrsime
nga nje bote tjeter pa zingjirë

ather un do te jem zog i mire
e fjala ime
ccierimë
arti i pastertise
do te jetojme perjetsisht ne zbukurime
si dy zogj te dashurise
si dy zogj te perjetsise
ndal ndal e dashura ime
ne endrra e krijuar
më le te formoj nje bote
dikund te pa djallzuar
ku un dhe ti
pa lot
do te rrijme duke ciceruar





mos me ik
se dua ti hapi syte
mjaft ma loti me ka pikë
e vula ezezë
nga brezi ne brez
me ndejti te kryet
mjaft kta faqezez
shekuj vulosen
sakatosen

dua tjeter jete
tjeter brez
erdhen endrrat
mi shpalosen
flete flete
bukurite
me sy mbyllur
po i shoh me plot ngjyra
dua te jetesohem ne ato mahni

dua bote pa dy ftyra
dua me syh hapur te shoh
vetem pranvera te mira
vetem bukuri te lira
bese
e vese
kullim mira
ndal s epo shuhem
po vdes
viktime e udhve sizife
te globit te zi

mos me le
ktyre lutjeve
uddhve plot mund
qe as vet si quhen se di
se nuk duket askund
krah shpresa
e nje bote
me bukuri
e pasterti




mos
mos me le

kur shpirti im e kerkon
nga dheu ne dhe
kekron rigjallerim
ne nje pastrim
qe nuk ndyhet kurr
un as dheu i im
a esheh s emne endrrat e mia
un krijoj glob
tjetersimm te ndyrë
e ti me len neper lob
kob

ne kthetra
te maskes sse ndyrë
qe perseri
me sjell jetra
me te zi

te tallen
me shpirtin tim
te pa krah
e te kallen gjithkah
ndjenjat e mia
qe don te mi perlyej paudhsia
e sheri i kesaj bote

un e di kush je ti
e pa shkruar
qe nuk dukesh
ti q eme perlote

si s ke ngjyre
as ftyre
ti je vula e kesaj bote
qe edhe engjujt i don te ndyre
un dua te iku nga ti
se ti mbjelle
kah do dobsi
un dua me mbi ne tjetersim
dua te buroj e me mbi
ne pasterti
un e vargu im
duam dashuri
ne nje vend ku nuk ka ndytsi





më lejo të bëhem shpirtëzim
me kupto
me merr ne perqafim
me pastro
ngy k y dhe
plot vampirizim
nuk di kush e dergoj shpirtin tim
ne ket ferr
plot sherr
ku kekron te shpeton
fati im

e pastaj le te vdes
por ti
me peshperit me shpresë

me pastro
nga dhe
me fol per dashurinë
nese rilindi perseri
me mbi
te lutem
dua dashuri
pasterti
ne nje bote pa te djaj te zi


mos më le në keto udhe
plot pendim
neper lutjen time
se nuk di qka qenka ky dhe
me f e e kombe e krim
i zi
plot kurtha e aktrim
pa pasterti



e lotin tim
po ma derdhe

fati i zi
e lotin tim
si vesë
perseri
duan
me ma pi
shum lakmi
shpirti im po vuan
me mbjell
dashuri
se fatet e zeza me shtruan
e kurthet
e globit
udhet me bloze
e shekulli i zi

me plot djallezi



më le të ndertoj fjalë
shpirte perjetsie
idili
romanse pastertie
ideal bukurie
kullim dashurie
bese
e vese kullimsie
pa hile
pa interes
me le larg kohrave kopile
te jetoj sa do pak
pastaj edhe ne se vdes
syte do ti mbylli me kapak
i q ete
ne nje tjeter tjete
te vertet

me le
e mahni

të bëj madheshtinë
e stile

neper metafore hjeshie
oh ti je ma shum se karajfile#

më le te kerkoj gjithfar magjie
pa hile


të them fjalen ma poetike
e shprehjen magjistare

më le ti zgjedhi fenomenet enigmatike

me vargjet e mia endrrimtare

se dua të shkrihem

du të bëhem diell perseri
i paster te ndihem
ndergjegjen se dua ngri

dua te pertrihem
dua me pi kullimsi

dua të jem rreze
dua të rinrgrihem
ne kembe te ringjallem per seri
i paster te pertrihem
ne vendin me plot pasterti

dua dashuri te kulluar
per buzet tua
te paprekura
per veq romanses time
shpirterore
e virgjersise s e beses
dua artin me te kulluar te shpirtit

për dashuri
edhe per miresi

e per breze
dua dashuri

plot rreze
e jo
nga plehu i pist
me gjithfar tradhtie

plot zhgjyre
e gjithfar fytyre
zgerdhesherie

ndal njiher
ndal
me prit
ne rrugen e parajses tjeter
ku ti je nise
o
e dashur
e endrrave te nmia
me prit
atje
me prit
ne duhe
te shkojme bashk
ne buzet e ballin tim
a nuk sheh hall
rrudhë ne ballin tim
ne buzet e mia te pervajshme


un po bie plast
ne ket udhe
te pa skajshme



kur shpirtrat
e mi
te pa faj
gjykimet qe ua vonuan kohrat
po ecin
neper r ruget plot djaj
neper mohrat
qe shkelin bukurite
pasteertite
shpirti im
vargje fjalet
e pendat emia
metaforat
endrrat
kërkojnë shpetim
ndal njiher
ndal
engjelli im

se lodhe jam
ne kekrim

e neper mengjeze

artin
plot
shpresa
kekroj
me shikim
andej
kah
do te linde dielli im


te lindë arti im
shpresa e jeta ime e re
e vlera

si dielli ne bregore
e fjala ime
edhe per ty

e perjetshme
e metafore


e arti im ne sy
të shoh përjetisht
pranvera

ëndrren ma te bukur toksore
qiellore
e ta lemojne puhia e era

e udhet kah do gaznore+


me le te pershkruaj
perjetsisht
me le
se po vuaj
kushtimisht
me le e dashura ime

deri ne te fundmen metafore
dua te shkrij shpirtin tim
qe te shpalosem
nesecilin qellim
me le
se me lot po gjakosem
nga udhtimi ne udhtim
ne mundim po perplasem
un
e klavari im

aman
mos me le pa s dore
mos
mos me le
mbi dhe jetim

fjalen time
e artet qiellore
un nuk kam faj

ne rruget e mia kerkimore
me dolen shum djaj
mua e pendes time
shekullin ma kan thye
ne rremore

mos
o mos
e dashura e endrres time
mos me le ne nyje
mua e fjalen time
se duan me me thye
udhet me plot bishtrime


un i kam kerkuar
te gjitha gjuhet
e metaforat
e materjeve
ne gjuhe amtare
i kam perkthye
edhe per dashurinë
jam bë viktimë
kur shekulli esht perlye
e mbeta pra jetim
penden duan me ma thye
ata qe prodhojne poshtrim

mos
mos me le
mbi dhe
ne vajtim
ne renkim
me merr ne tjetersim
te thrrasin
artet e shpirtit tim
krkoj rigjenerim
pasrtim
se ky dhe u mbush krim
dua te iku
edhe nga vetvetja
nga shikimi im


pranoje mundin tim

te gjitha shpirtesite
e perkthyera
edhe nga heshtja e tokes
nga hehstja e gurit
e secilit dhe
i kamperkthye
do ti spjegoj nje dite
fenomenet q e me kan thye
kunder njeriut punon djalli
ngjyren e pa dukshme e ka
dua te iku ne tjetersim
nga halli
keshtu nuk dua ma
le ta din dheu e zalli
se ktu pasterti nuk ka


un jam i biri i flamurit
un kam atdhe
i kam thene edhe gurit
e timit dhe
mjaft ma
nuk dua mbi gjak
e lot rreke
pa ja nda
te bie ne gjunj
si per fe
e te mos kem mik as vlla
as ne atdhe e nder kombe e fe
e shekujt prore
ne bese duke me pre
mua
e token time arbrore
dua jete te re
me mbi perseri
ne pasterti

edhe ti me kupto
ndal
e dahsura ime
mi kupto
peprjekjet sublime
e kohen time
mos me le
ne keto udhe me trishtime
me merr
ama me merr
se ketu esht ferr
a nuk i sheh rrezet si ankohen
edhe diellin duan ta fusin ne sherr
ata qe gjithmone aktrohen
pispillosen
vulosen
mbijne
e perseri djallzohen
e ndyjne pastertine
lakmite e zeza po shtohen



me merr
me merr
ti
ku je nise atje
mos me le
se un

endrrat i shoh ne fole
mos me le
mos me le
se un edhe prej gurit
dje pardje e sot

kam nxjerre fjale e lot
ose ti o gjithqkajë e famshme mi perkthe
se shekujt si perkthejne dot

ne shekuj
ne stine
ne asnje glob


e ene asnje
mot
nga njeher as nuk i them dot
ajo qe u nis
ne dje
e perdje
e sot
autori ne mergim i merguar xhelal ferizi