Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Miriam · 18-01-13, 13:13

Shkruan
Burim Ramadani

18-01-2013

Ulësja në OKB është jashtëzakonisht e rëndësishme. Njësoj sikurse funksionalizimi i shtetit të Kosovës. Të dy qëllimet janë të njëjtësuara. Nuk shkojnë kundër njëri-tjetrit. Kosova duhet të arrijë anëtarësimin e plotë në OKB dhe, në të njëjtën kohë, duhet të zhvillojë funksionalizimin e saj përbrenda.

Pse na duhet OKB-ja? Është e qartë se Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB) paraqet një ombrellë të shteteve në mbarë botën. Kjo Organizatë është automatikisht një ombrellë e rëndësishme për Kosovën, duke pasur parasysh se shteti ynë ende nuk është njohur nga të gjitha shtetet veç e veç. Përgjegjësitë dhe obligimet që merr Kosova me anëtarësimin në OKB nuk janë të vogla. Thjesht, ulësja aty do të ketë koston e vet financiare. Përafërsisht sikurse ka koston financiare edhe anëtarësimi në Fondin Monetar Ndërkombëtar (FMN). Por, kjo kosto është tejet simbolike në krahasim me atë që Kosova përfiton nga ulësja aty.
Rëndësia për anëtarësimin e Kosovës në OKB ka tri elemente tepër të veçanta. Së pari, me anëtarësimin e Kosovës në këtë organizatë botërore largohen përgjithmonë dilemat e jashtme nëse shteti i Kosovës duhet të ekzistojë apo jo. Kjo nënkupton se të gjitha shtetet anëtare të OKB-së do të pranojnë shtetësinë e Kosovës dhe janë të obliguara që në një formë apo tjetër të bashkëpunojnë me ne.
Së dyti, anëtarësimi në OKB nënkupton faktin se Rusia nuk do të përdorë veton e saj kundër Kosovës. Pra, në formë të qartë do të kemi zbutjen e pozicionit të ashpër të Rusisë kundër shtetit të Kosovës. Kjo automatikisht do të ndikonte në pozicionin abstenues të Kinës, e cila pas kësaj do të mund të lëvizte drejt raporteve diplomatike të ndërsjella me Kosovën. Mund të thuhet se një hap i tillë do të kishte ndikim në përmirësimin e pozitës së Kosovës në atë pjesë të botës, duke u fokusuar kryesisht në mundësitë e rritjes së marrëdhënieve ekonomike të cilat kanë kapluar tregun e rajonit dhe më gjerë.
Së treti, anëtarësimi në OKB do të nënkuptojë një pozicion tjetër (të ri!) të Serbisë në raport me Kosovën. Serbia edhe mund të mos njohë formalisht Republikën e Kosovës, por heqja dorë nga kundërshtimi që Kosova të jetë në OKB do të mundësonte një komunikim normal mes dy vendeve (edhe pse pa njohje formale!).
Kjo detyron Serbinë që të gjejë zgjidhje juridike dhe politike me Kushtetutën e vet, e cila e përcakton Kosovën si pjesë të territorit të saj. Duhet thënë qartë se Kushtetuta e tashme e Serbisë nuk ka dhe nuk mund të ketë asnjë ndikim praktik dhe legal mbi Kosovën. Ajo ndikon vetëm në raportet mes Kosovës dhe Serbisë, duke bërë agjendën politike të Beogradit të varur edhe nga provizionet kushtetutuese të saj. Normalisht se ndryshimi i Kushtetutës serbe ëshë i domosdoshëm për të arritur nivelin e kënaqshëm të marrëdhënieve mes dy shteteve, por kjo mund të arrihet me kohë. Thjesht, tash për tash, nuk mund të jetë një akt apo operacion. Duhet të jetë proces i brendshëm i Serbisë dhe i lidhur direkt me integrimet evropiane të tyre.
Por, dilemat që po ngriten këto ditë në opinion (besa, jo vetëm ditë, por edhe muaj e vite me radhë!) kanë të bëjnë me mundësinë që Kosova t’i japë diçka Serbisë në këmbim me ulësen në OKB. Kjo tashmë u tha edhe si kërkesë publike e kryeministrit të Serbisë. Më jep diçka që të jap diçka tjetër! Kjo është logjika e politikës së Serbisë. Të gjithëve na kujtohet se si Serbia ka pasur plane krejt të tjera për Kosovën. Ka pasur edhe përpjekje për realizimin e planit të saj. Përpjekje kjo që ka ushtruar dhunë, luftë, vrasje, masakra, dhunime, spastrim etnik, tentin-gjenocid e çka jo. Plani i Serbisë dhe tentimi për të realizuar atë plan në të gjitha format ka nxitur botën demokratike të reagojë. Dhe, ai reagim kulmoi me largimin e forcave ushtarake, para-ushtarake, policore dhe administratës së Serbisë, si rezultat i bombardimeve 78 ditëshe nga NATO-ja e udhëhequr nga SHBA-të.
Tashmë, Kosova i ka të gjitha argmumentet politike, juridike dhe humane për të ruajtur dhe për të zhvilluar pozicionin e vet. Kushtetuta e Kosovës ka absorbuar provizionet e Planit të Ahtisaarit, që paraqet një shtet me pushtet-ndarje (konsociacionalizëm), si mënyra më demokratike për tejkalimin e përçarjeve midis etnive, kryesisht komunitetit shqiptar dhe komunitetit serb. Kosova nuk ka asnjë nevojë që të lëshojë pe në dëm të funksionalitetit të vet të brendshëm. Edhe ky proces i dialogut që po ndodh në Bruksel nuk ka dhe nuk mund të dëmtojë aranzhmanet e brendshme të sistemit politik dhe juridik të Kosovës. Thjesht, nga ky proces i dialogut nuk duhet të ketë ndryshime Kushtetuese. Kosova zhvillon funksionalitetin e vet në bazë të përkushtimeve dhe vendosmërisë që ka për të respektuar me kompetenca shtesë autonominë lokale, që realisht paraqet një autonomi joterritoriale të një komuniteti të caktuar.
Sa u përket komunave në veri të Kosovës, e tëra që duhet të ndodhë është largimi i strukturave ilegale të Serbisë dhe ato të zëvendësohen fuqishëm nga institucionet e shtetit të Kosovës. Gjyqësia, policia dhe unikaliteti i doganave nuk mund të jenë pjesë e kompromiseve. Tek e fundit, këto janë ndër elementet kryesore që mundësojnë funksionalitetin e shtetit të Kosovës. Zinxhir tjetër komandues apo ndryshime kushtetuese në këto fusha nënkuptojnë ndërrim të sistemit politik dhe juridik të Kosovës, prandaj nuk ka asnjë argument dhe garancë të vetme se kjo do të funksionalizonte shtetin. Përkundrazi, kjo do të mund të brishtësojë shtetin e Kosovës edhe më shumë.
Thënë shkurt, Kosova do të arrijë të dy qëllimet e veta: ulësen në OKB dhe funksionalitetin e shtetit. Asnjëra nuk është në dorën e politikës së Serbisë, e cila është tepër e njohur për të gjithë ne. Të dy qëllimet varen nga përgatitjet dhe përkushtimi i institucioneve të Kosovës. Thjesht, Kosovën e ka në dorë dhe përgjegjësi vetëm Kosova. Askush tjetër.
Autori është kolumnist i rregullt i gazetës “Zëri”

18-01-13, 13:13	#5
Miriam Anëtarësuar: 20-03-06 Postime: 34	Titulli: Ndarja e Kosovës Shkruan Burim Ramadani 18-01-2013 Ulësja në OKB është jashtëzakonisht e rëndësishme. Njësoj sikurse funksionalizimi i shtetit të Kosovës. Të dy qëllimet janë të njëjtësuara. Nuk shkojnë kundër njëri-tjetrit. Kosova duhet të arrijë anëtarësimin e plotë në OKB dhe, në të njëjtën kohë, duhet të zhvillojë funksionalizimin e saj përbrenda. Pse na duhet OKB-ja? Është e qartë se Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB) paraqet një ombrellë të shteteve në mbarë botën. Kjo Organizatë është automatikisht një ombrellë e rëndësishme për Kosovën, duke pasur parasysh se shteti ynë ende nuk është njohur nga të gjitha shtetet veç e veç. Përgjegjësitë dhe obligimet që merr Kosova me anëtarësimin në OKB nuk janë të vogla. Thjesht, ulësja aty do të ketë koston e vet financiare. Përafërsisht sikurse ka koston financiare edhe anëtarësimi në Fondin Monetar Ndërkombëtar (FMN). Por, kjo kosto është tejet simbolike në krahasim me atë që Kosova përfiton nga ulësja aty. Rëndësia për anëtarësimin e Kosovës në OKB ka tri elemente tepër të veçanta. Së pari, me anëtarësimin e Kosovës në këtë organizatë botërore largohen përgjithmonë dilemat e jashtme nëse shteti i Kosovës duhet të ekzistojë apo jo. Kjo nënkupton se të gjitha shtetet anëtare të OKB-së do të pranojnë shtetësinë e Kosovës dhe janë të obliguara që në një formë apo tjetër të bashkëpunojnë me ne. Së dyti, anëtarësimi në OKB nënkupton faktin se Rusia nuk do të përdorë veton e saj kundër Kosovës. Pra, në formë të qartë do të kemi zbutjen e pozicionit të ashpër të Rusisë kundër shtetit të Kosovës. Kjo automatikisht do të ndikonte në pozicionin abstenues të Kinës, e cila pas kësaj do të mund të lëvizte drejt raporteve diplomatike të ndërsjella me Kosovën. Mund të thuhet se një hap i tillë do të kishte ndikim në përmirësimin e pozitës së Kosovës në atë pjesë të botës, duke u fokusuar kryesisht në mundësitë e rritjes së marrëdhënieve ekonomike të cilat kanë kapluar tregun e rajonit dhe më gjerë. Së treti, anëtarësimi në OKB do të nënkuptojë një pozicion tjetër (të ri!) të Serbisë në raport me Kosovën. Serbia edhe mund të mos njohë formalisht Republikën e Kosovës, por heqja dorë nga kundërshtimi që Kosova të jetë në OKB do të mundësonte një komunikim normal mes dy vendeve (edhe pse pa njohje formale!). Kjo detyron Serbinë që të gjejë zgjidhje juridike dhe politike me Kushtetutën e vet, e cila e përcakton Kosovën si pjesë të territorit të saj. Duhet thënë qartë se Kushtetuta e tashme e Serbisë nuk ka dhe nuk mund të ketë asnjë ndikim praktik dhe legal mbi Kosovën. Ajo ndikon vetëm në raportet mes Kosovës dhe Serbisë, duke bërë agjendën politike të Beogradit të varur edhe nga provizionet kushtetutuese të saj. Normalisht se ndryshimi i Kushtetutës serbe ëshë i domosdoshëm për të arritur nivelin e kënaqshëm të marrëdhënieve mes dy shteteve, por kjo mund të arrihet me kohë. Thjesht, tash për tash, nuk mund të jetë një akt apo operacion. Duhet të jetë proces i brendshëm i Serbisë dhe i lidhur direkt me integrimet evropiane të tyre. Por, dilemat që po ngriten këto ditë në opinion (besa, jo vetëm ditë, por edhe muaj e vite me radhë!) kanë të bëjnë me mundësinë që Kosova t’i japë diçka Serbisë në këmbim me ulësen në OKB. Kjo tashmë u tha edhe si kërkesë publike e kryeministrit të Serbisë. Më jep diçka që të jap diçka tjetër! Kjo është logjika e politikës së Serbisë. Të gjithëve na kujtohet se si Serbia ka pasur plane krejt të tjera për Kosovën. Ka pasur edhe përpjekje për realizimin e planit të saj. Përpjekje kjo që ka ushtruar dhunë, luftë, vrasje, masakra, dhunime, spastrim etnik, tentin-gjenocid e çka jo. Plani i Serbisë dhe tentimi për të realizuar atë plan në të gjitha format ka nxitur botën demokratike të reagojë. Dhe, ai reagim kulmoi me largimin e forcave ushtarake, para-ushtarake, policore dhe administratës së Serbisë, si rezultat i bombardimeve 78 ditëshe nga NATO-ja e udhëhequr nga SHBA-të. Tashmë, Kosova i ka të gjitha argmumentet politike, juridike dhe humane për të ruajtur dhe për të zhvilluar pozicionin e vet. Kushtetuta e Kosovës ka absorbuar provizionet e Planit të Ahtisaarit, që paraqet një shtet me pushtet-ndarje (konsociacionalizëm), si mënyra më demokratike për tejkalimin e përçarjeve midis etnive, kryesisht komunitetit shqiptar dhe komunitetit serb. Kosova nuk ka asnjë nevojë që të lëshojë pe në dëm të funksionalitetit të vet të brendshëm. Edhe ky proces i dialogut që po ndodh në Bruksel nuk ka dhe nuk mund të dëmtojë aranzhmanet e brendshme të sistemit politik dhe juridik të Kosovës. Thjesht, nga ky proces i dialogut nuk duhet të ketë ndryshime Kushtetuese. Kosova zhvillon funksionalitetin e vet në bazë të përkushtimeve dhe vendosmërisë që ka për të respektuar me kompetenca shtesë autonominë lokale, që realisht paraqet një autonomi joterritoriale të një komuniteti të caktuar. Sa u përket komunave në veri të Kosovës, e tëra që duhet të ndodhë është largimi i strukturave ilegale të Serbisë dhe ato të zëvendësohen fuqishëm nga institucionet e shtetit të Kosovës. Gjyqësia, policia dhe unikaliteti i doganave nuk mund të jenë pjesë e kompromiseve. Tek e fundit, këto janë ndër elementet kryesore që mundësojnë funksionalitetin e shtetit të Kosovës. Zinxhir tjetër komandues apo ndryshime kushtetuese në këto fusha nënkuptojnë ndërrim të sistemit politik dhe juridik të Kosovës, prandaj nuk ka asnjë argument dhe garancë të vetme se kjo do të funksionalizonte shtetin. Përkundrazi, kjo do të mund të brishtësojë shtetin e Kosovës edhe më shumë. Thënë shkurt, Kosova do të arrijë të dy qëllimet e veta: ulësen në OKB dhe funksionalitetin e shtetit. Asnjëra nuk është në dorën e politikës së Serbisë, e cila është tepër e njohur për të gjithë ne. Të dy qëllimet varen nga përgatitjet dhe përkushtimi i institucioneve të Kosovës. Thjesht, Kosovën e ka në dorë dhe përgjegjësi vetëm Kosova. Askush tjetër. Autori është kolumnist i rregullt i gazetës “Zëri”