[zanaa]

Edmond Mancaku - Premtim në natë

Ditën e lamë
puthjen e natës e dhamë
dhe një lamtumirë
në heshtje ne e thamë

Duket si ëndërr ky çast
që një mengjes pret ta largojë
dhe serish në buzet e saj
puthjen time pres ta zgjojë
pres ta zgjojë...

Natën e lamë
duke pritur mengjesin t'agojë
me shpresen e tretur në terr
se mos ëndrra ishte një lojë

Por tashmë gjithçka ish e kotë
kur mendoj se tashmë nuk je
këtë dhimbje të heshtur o natë
vetëm hënës une ja tregoj
ja tregoj...

U larguam pa thënë asnjë fjalë
s'di pse at' çast ndjeva mall
për aromen e trupit që fle
në tjeter shtrat në tjetër ndjenjë,

E floket kur era e lehtë
binin mbi diten në natën e nxehtë
në at' ëndërr që zgjon dashuria
në gjumin që s'fle

U larguam pa thënë asnjë fjalë
s'di pse at' çast ndjeva mall
për netët dhe yjet pa faj
dhe për çdo ëndërr që qiellit ja lamë

U larguam dhe loti na ndau
për t'mos qenë si më parë,
por dy kalimtarë të rastit që flasin nën zë...

....................