[Le jardin des disparus]

Zemra ime

Në asnjë dorë të botës nuk më zë gjumi
isha mësuar me kokën në duart e tua
e ke ditur që kam diçka nga deti
breg me breg dhe gjumi s'më zë

Dua të shtrihem dhe të vdes
por vjen ti dhe nga balta më ngre
kur male te tërë dot s'na ndanë
si do na ndajnë dy grushta dhe

Ah, isha mësuar me kokën në duart e tua
tani edhe brigjet më gjumi nuk i zë


Frederik Reshpja

(p.s. Ky lirik i madh shqiptar vdiq në shkurt 2006. I rrënuar, pa para, tejet i sëmurë, Reshpja, ish i burgosur politik, përjetoi ditët dhe netët e vështira, për të vdekur në mjerim, si endacak pa kulm mbi kokë... I mbylli sytë, por jo qepallat e tij në poezitë e mrekullueshme që la për ne. Gjithsesi dhe ndërgjegjen tonë të vrarë si shtet e shoqëri karshi tij!)