[4peace]

vazhdim:







Shoqëritë moderne i kap shumë shpejt korrupcioni dhe degjenerimi. Varfëria , mjerimi dhe shtypja jetën e njerëzve e çojnë në çrregullim komplet dhe në këtë mënyrë te ata e ngjallin dëshirën për të pasur jetë të qetë, në të cilën mbisundon virtyti. Mirëpo drejtësia mund të sundojë vetëmse atëherë kur në mesin e njerëzve mbizotërojnë dhe praktikohen vlerat e Kur’anit. Zgjidhjen e problemeve që ekzistojnë sot nëpër popuj mund ta gjejnë vetëmse ata njerëz që posedojnë vlera të vërteta. Është fakt i pamohueshëm se gjeneratave të mëhershme , të cilët kishin përjetuar depresione sociale të ngjashme me këto të sotit, Allahu u kishte dërguar profetë e të dërguar. Nganjëherë Ai iu kishte lejuar pasuri e shkëlqim të madh atyre që i kishin pasuar profetët. Ky fakt shpjegohet në versin vijues:









Sikur megjithatë të kishin besuar e të kishin qenë të përshpirtshëm banuesit e këtyre qyteteve, me siguri të plotë do t’ua kishim hapur bekimet e qiellit e të tokës. Porse ata mohuan, dhe ne i ndëshkuam për atë çka kishin bërë.(sure 7:96 – ar-A’raf)









Ky vers, ashtu edhe shumë verse tjera, tregon se rruga e vetme për të arritur lumturim e paqë gjindet në Islam. Ky rregull themelor vlen edhe për gjeneratat e ardhshme mu ashtu siç kishte vle edhe për gjeneratat e mëparshme. Atje ku nuk sundon Islami ka padrejtësi, pasiguri dhe jostabilitet. Ky është ligj i Allahut. Këtu nuk ka kurrfarë ndryshimi:









Ata ishin betuar në Allahun me betimet më solemne se do të pranonin të udhëhiqeshin më shumë se çdo popull tjetër po t’iu kishte ardhur ndonjë paralajmërues. Por, kur iu kishte ardhur ndonjë paralajmërues atyre vetëmsa iu kishte shtuar antipatia.

Mendjemadhësia e tyre në tokë dhe plani për të liga. Por planit për të liga i biejnë pre vetëmse vet ata që íntrigojnë. A mos presin ata diçka tjetër pos riskut të shkuarve të mëhershëm? Në mënyrët e të vepruarit të Allahut nuk do ta gjesh kurrë asnjë ndryshim. (sure 35: 42-43 – al-Fatir)















Predominimi i Islamit sipas Kur’anit











Siç e shjeguam në kapitullin e mëparshëm Allahu kishte dërguar profetë e lajmëtarë te popuj të ndryshëm për shëlbim nga mosbesimi dhe padrejtësia për të cilat na informon Kur’ani. Ky profet apo lajmëtar e fton popullin e vet për të besuar në Allah, për të mos i bashkangjitur kurrfarë zoti tjetër Atij si dhe për t’ia pasur frikën Atij. Nëse ata megjithatë nuk i binden këtij apeli ai ua tërheq vërejtjen për zemërimin e Allahut. Allahu sqaron se nuk e asgjëson asnjë popull para se t’iu është transmetuar atyre paralajmërimi i Tij:









Por Ne nuk e asgjësojmë asnjë qytet që nuk kishte pasur paralajmërues për t’ua tërgequr vërejtjen; meqenëse Ne nuk jemi të padrejtë. (sure 26: 208-209 – ash-Shu’ara’)









Në epokën që jemi duke jetuar mund të vështrohen degjenerime si fizike ashtu edhe shpirtërore si dhe jostabilitet ekonomik e politik në shoqëri. Ekzistojnë dallime shumë të mëdha ndërmjet të varfërfve dhe të pasurve kurse korrupcioni shkon gjithnjë duke marrë përmasa më të mëdha. Kur’ani ua përkujton njerëzve se Allahu ua tregon gjithmonë rrugën e shpëtimit atyre që dëshirojnë këtë me seriozitet pas gje përgjatë periudhave të errëta si kjo. Shpëtimi don të thotë predominimi i Islamit në botë dhe zëvendësimi i të gjitha religjioneve pagane përmes tij.



Lajmin e mirë për këtë besimtarëve të vërtetë të Tij ua jep në suren at-Tauba:









Ata dëshirojnë ta shuajnë dritën e Allahut me fjalët e tyre. Por Allahu don ta përsosë dritën e Vet megjithëse kjo nuk u shkon përshtati mosbesimtarëve.

Ky është Ai që i ka dërguar të dërguarit e Vet me udhëheqje të drejtë dhe me religjionin e të së vërtetës, me qëllim që ta fitojë epërsinë mbi çdo religjion tjetër, megjithëse kjo nuk u shkon përshtati mosbesimtarëve. (sure 9:32-33 – at-Tauba)









Në suren an-Nur Allahu i informon besimtarët e vërtetë, të cilët angazhohen „në veprat e mira“, për të mos pasur zotëra tjerë pranë Tij dhe më në fund ta kërkojnë kënaqësinë e Tij që do të arrijnë pushtet si besimtarët e mëparshëm:









Allahu u ka premtuar atyre nga ju që besojnë dhe veprojnë drejtë se do t’i angazhojë ata si mëkëmbës (të pushtetit të Tij) në Tokë mu ashtu siç ua kishte siguruar këtë atyre që kanë jetuar para tyre; dhe se Ai do t’ua përforcojë atyre religjionin ashtu siç e kishte miratuar Ai për ta; dhe se Ai frikën e tyre do ta shndërrojë në siguri. „Ata duhet të më shërbejnë vetëmse Mua; ata nuk duhet të më vënë asgjë në anën Time.“ Dhe kush është mosbesimtarë më pastaj, këta janë keqbërës. (sure 24:55 – an-Nur)









Pra në versin e përmenduar më lart është bërë kërkesa për përhapjen e Islamit; ekzistimi i besimtarëve, që fundja janë shërbyes të Zotit, pa i vënë Atij zotëra tjerë pranë dhe të cilët angazhohen në rrugën e Tij me vepra të mira...







vazhdon me:



Shpëtimtari i pritur





.