Fakeqesisht historia nuk njehe ndonje etape kur qenjes i eshte kushtuar rendesi.
Te kujtojme vetem anekdoten e Nastradinit te ftuar ne nje dasme.
Na shkoi Nastradini i veshur si fukara, e lane te dera, askush nuk e beri mall se erdhi.
U kthy Nastradini ne shtepi dhe u vesh bukur e shkoi serish ne ate dasme, e priten me te gjitha nderimet dhe e ulen ne krye te vendit.
A thua sa kohe kane kaluar nga kjo ndodhi, askush nuk e din, por eshte nje anekdote e bukur qe na e perkujton se gjithnje eshte vlefesuar pasja, e qenia si teresi, pa pasuri edhe pse kapacitet shume pak i eshte kushtuar rendesi.
__________________
Mė duaj ose mė urrej, sepse qė tė dyja janė nė favorin tim. Nėse mė do, do jem gjithnjė nė zemren tėnde, nėse mė urren do jem gjithmonė nė mendjen tėnde!
|