KUR NE U NDAM
Kur ne u ndamė
Ne lot e nė dėnesje pa zė,
Pėlcitur zemra pėrmes
Pėr te mos u pare per vite e vite me,
Faqet e tua u bene te ftohta e te zbehta
Dhe me e ftoht puthja jote ishte;
Ai cast vertet qe parandjenjė
E kesaj dhėmbje.
Vesa e mengjesit
Krejt e akullt ra mbi ballin tim
E ndjeva ate si paralajmrim
Te kesaj qe po ndjej tani.
Janė harruar perbetimet e tua
Ke etje per ndryshime, or
Kur emrin tend ma thon
Me vjen turp ta degjoj.
Emri yt ne vesht e mi
Tani tingellon i vdekur;
Nje ngjethje me pershkon
Pse ishe qa i dashur dikur!?
te tjeret nuk e din sa mir te njof,
Nuk e din se te njof me shum se te gjith
Perjet do te kem nje peng ne zemer per ty
Qe fjalet per ta then nuk arrijn
Ne heshtje ndjej se zemra jote
Mund te me ket harruar,
Me dhimbje ndjej se shpirti yt
Mun te me ket tradhtuar.
Nese do te te shikoj
Pas vitesh te teraprap,
Si te te pershendes?
Me heshtje a me lot valle[/img]
|