[Gentiana]

Postimi origjinal është bërë nga Naki

Gezimi me i madhe,ishte kur gjate luftes ne kosove pase nje kohe te gjate
ndegjova zerin e prinderve te mi ne nje telefonat shume te shkurte ne jemi shendosh,tani jemi ne shqiperi.
duke kujtuar keto qaste trupi me rrenqeth sikur kjo te ndodhte ne kete moment.
Ky ishte momenti me i gezuar ne tragjedi,i percjellur me emocine te dy fishta.

Z. Naki ma merr mendja se e di se si jeni ndjer ne at moment. Sepse po te njejtin rast e kam pasur edhe un. Ne at koh te luftes,ka pasur dit qe nuk disha ku e kam familjen, a jan gjall apo jo, kurse ne lajme patem ndegjuar se pikerisht at vend (dmth ku ka qen familja) e kan bombarduar, dhe gjoja paskan vrar shum njerz. Gjith nata me shkojke duke qar, kurse dita duke pritur ndonje lajm per ta. Me besoni se me paten humb edhe shpresat. Kur nje dit, u lajmeruan dhe me treguan se jan mir, dhe qe asgje nuk ju kish ndodhur, un nga gezimi qe ja ndegjova zerin nenes,kam qajtur, por edhe nuk mundesha te besojsha dhe i thojsha vehtit se sigurisht kam qen enderr, sepse gjdo nat e kisha po te njejten enderr, qe nje dit(i flm Zotit) edhe u be zhgenderr.... Tani kur ta mendoj at dit ende me rrenqethet trupi dhe me pikojn lotet....