[Ebu Hurejra Muhammed]

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

ADHUROJ - kam dashuri të zjarrtë dhe nderim të madh për dikë a për diqka.
Ndërsa kur është fjala në besim fetar - e nderoj dikë a diqka si Perendi, i perulem e i falem si një fuqie të mbinatyrshme, pra adhuroj Perendinë.

E si duket paska nevoj edhe per një kongres të gjuhës dhe letërsisë shqipe!!!!

Me keq ardhje po të them se je gabim :D

Argumentet, nuk jan prej meje apo prej filani apo halani, por prej Allahut azaugjel.

Allahu në një ajet Kur'anor thotë:


26) O njerëz, adhuroni Zotin i Cli u ka krijuar juve dhe ata para jush, për t’u ruajtur nga mohimi.

Zoti është Ai, që për ju tokën e ka bërë shtresë dhe qiellin çati. Prej tij ju lëshon shira që të rriten fruta për ushqimin tuaj, prandaj mos i bëni shok Zotit, sepse ju e dini se Ai është Një dhe vetëm Një.




Pasiqë ibadeti (adhurimi) është qëllimi nga ekzistenca e njeriut, medje krejt gjithësia është krijuar për atë qëllim, të cilin ne e kemi mësuar nga shpalljet e Zotit, e posaçërisht nga shpallja e fundit, Kur’ani, prandaj edhe kuptimin e ibadetit (adhurimit) duhet ta nxjerrim nga Kur’ani dhe Sunneti i Pejgamberit Muhammed, paqja e All-llahut qoftë mbi të , i cili e ka spjeguar dhe jetësuar Kur’anin. Në Kur’an dhe Sunnet gjejmë edhe rrugën nëpërmes së cilës do ta realizojmë atë qëllim.

Në Kur’an dhe Sunnet ibadeti (adhurimi) nuk përkufizohet në disa farze (obligime fetare), por çdo lëvizje e muslimanit që buron nga besimi e tij me të cilën ai synon të afrohet tek All-llahu, konsiderohet ibadet(adhurim). Në Kur’an All-llahu i Lartësuar na obligon që tërë jetën t’ia kushtojmë atij: “Thuaj: namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë për All-llahun, Zotin e botëve! Ai nuk ka shok (nuk adhuroj tjetër). Me këtë jam i urdhëruar dhe jam i pari i muslimanëve ( i pari që pranoj dhe bindem)!” (El-En’am: 162, 163)

Allahu i madhërishëm e ka krijuar njerëzimin për ta adhuruar Atë. Në Kur’an thotë: “Kurse xhinët dhe njerëzit nuk I kam krijuar për tjetër vetëm se të më adhurojnë.” (edh- Dharijat: 56). Fjala “adhurim” (ibadet) është shprehje për të gjitha fjalët dhe veprat publike e të fshehura që i do Allahu.
Realizimi I kuptimeve të adhurimit në këtë kuptim të gjerë kërkon që njeriu ta bëjë jetën, fjalët, veprat, sjelljet dhe marrëdhëniet e tij me njerëzit conform metodave dhe formave që I ka vendosur Sheriati Islam.



Ibadeti (adhurimi) që do të thotë t’i zbatosh urdhërat e All-llahut xh.sh. dhe të ruhesh nga ndalesat është një devotshmëri që e forcon dhe e bën të qëndrueshëm besimin tek All-llahu xh.sh. duke e sjellë njeriun në shkallën e melekut. Ky tregim dëshmon gjendjen e vërtetë së sotme të botës islame. Ibadeti (adhurimi) është një arsyetim i logjikshëm dhe i drejtë, për këtë jetë dhe për atë të ardhme, meqenëse rregullon punët e kësaj bote dhe të botës tjetër (Ahiret). Ibadeti (adhurimi) është një mjet i rëndësishëm sepse njeriun dhe shoqërinë i ngre dhe i lartëson deri në përsosmëri. Po kështu, ibadeti (adhurimi) paraqet një lidhje të përhershme dhe të ndershme, ndërmjet All-llahut dhe adhuruesve (robëve) të Tij.


Ibadeti (adhurimi) ka për qëllim që mendimet e njeriut t’i drejtojë nga Mjeshtri i Gjithësisë. Drejtimi i besimtarit nga Mëshiruesi i Gjithësisë, është dhe del nga bindja e nënshtrimi i njeriut ndaj Tij. Bindja dhe nënshtrimi ndaj Zotit të Madhëruar, robin e Tij e vendos në një sistem të përsosur dhe më të rregullt,ndaj All-llahut xh.sh.. Duke e respektuar këtë sistem të përsosur, tek njeriu zbulohet një bukuri e fshehtë dhe e panjohur. Në të gjitha qoshet e Gjithësisë shihet Mjeshtëria e Krijuesit, që shkëlqen si artet e skalitura dhe të zbukuruara mrekullisht.


KUJDES: Thelbi i Adhurimit (ibadetit) është Ihlasi (sinqeriteti i vërtetë ndaj All-llahut të Madhëruar). Sinqeriteti ka kuptimin që të realizosh dhe të kryesh Adhurimin (ibadetin) në mënyrë të rregullt ndaj Zotit xh.sh., vetëm për Hirën e Tij, meqenëse të ka urdhëruar All-llahu xh.sh,e pra vetëm ashtu duhet vepruar.Nëse adhurimi (ibadeti) bëhet për ndonjë arsye apo interes tjetër, përveçse në Emër të All-llahut, atëhere ai nuk ka vlerë dhe nuk pranohet. Vlerat dhe qetësia shpirtërore në Adhurim (ibadet) janë vetëm një nxitje dhe shtytje e lartë, por jo qëllim.